Ααχ! Θιούλη μου, σι φχαριστώ!
Χίρσιν του Gntm*
Τρέχου να ιτοιμαστώ
καλιέ, είμι σαλιμέν’!
Πω! Πω! Πω! Κο, θα τριλαθώ!
Ουφ! Έπιασιν του τάμα!
Πού μ’ έχανις, πού μ’έβρισκις
μι τουν Αη-Φανούρ’ αντάμα!
Άγι μου, γουνιπιτής σι παρακαλώ!
Δώσι μ’ τ’ δυνατότητα
να μπω στου Gntm
κι θα σι φκιάσου φανουρόπιτα.
Μ’ έφαγιν η αγουνία, μ’έφαγι
αν μι πιράσ’ η Καγιά…
γιατί απ΄τα κιλά μ’
σα να βάρυνιν η ζυγαριά..
Σμίγου κι γω τα φρύδια μ’
σαν…τς Χατζηπαντιλή Σοφίας…
Α! κο! Τέτοια ουμουρφιά!!!
Ούτι στ’ φαντασία σ’!!
Χιρνώ στου σπιτ’ τς πρόβις
όπους τα μανικέν
κι…καρφώνου μι του γλιέμμα μ’
Είμι πουλύ ιμπνιβσμέν!!
Ιπικιντρώνουμι εις του γλιέμμα μ’
κι αρχίζου να πιριπατώ
μι γλιέπου στουν καθρέφτ’
καλιέ, ικπέμπου αισθησιασμό!
Ντιπ δε δίνου σημασία
στ’ τριμουλιαστή τ’ κλοιά μ’
μον’ κνω σαν ικκρεμές
πέρα δώθε τα κουλιά μ’!!
Πέρνου κι τν ιγκυκλουπαίδεια
τ βάζου παναθιό μ’
γύρβα γλιέπς να πιρπατήξου
σαν τ’ Βίκυ, του είδουλό μ’.
Κι ένα, κι δύου, κι τρία, κι χωπ!
Στου χωπ φκιάνου στρουφή!
Κι ένα, κι δύου, κι τρία, κι χωπ!
Ντουνγκ! Η «Ιπιστήμη & Ζουή»!
Μ’έφυγιν η ιγκυκλουπαίδεια
μπιρδικλώθηκα κι καμπόσου
μα ιγώ τ’ θια* μεσ’ του μυαλό”
κι αδύνατουν να ινδώσου.
Κόμα λίγου κι θα τίναζα
σιαπάν κατ’ του καθρέφτ’
μα του μουντιλικό του βάδην
μη γίνηκιν αντέτ*!
Ω! Μαι γκοτ! Η ώρα έφτασι
να πιράσου απ’ ουντισιόν
έβαλα 12ποντου
κι εισβάλλου, όπους στ’ τιλιβιζιόν!
Κι χαπ! Κι χοπ! Κι χαπ! Κι χοπ!
Κι μι χάρη κι μι μπρίου
φουραου του μαγιουδάκι μ’
μα ξιχείλτσιν του σαρκίο…
Κο, δε μι νοιαζ’ τίπουτα!
Του νου μ’ στ’ πασαρελα!
Μα να σι πω κι τν αλήθεια
πάεν κι στ’ μουρταδελα…
Κι αχιρνω κι θυμούμι
Όλις τς πρόβις πού ‘καμα.
Ικσφινδουνίζου του σιεξ-απίλ μ΄
σα σιεξουβόμβα μπούκαρα!
Κι ένα, κι δύου, κι τρία, κι χωπ!
Στου χωπ τνάζου κι τ’ μαλλούρα
μα μι αγνουεί παντιλώς
η Βίκυ η γαϊδούρα!
Στρουφάρου δις, στρουφάρου τρις
γυρίζου σα του χελ’!
Μα γίνηκι φανιρον!
Η βίκυ δε μι θελ’!
Αχιρνώ κι τς πόζις
κι τουρλώνου τουν πισινό μ’
μα φευγ’ του 12πουντου
σια παν’ στου ειδουλο μ!
Ω! Μαι γκοτ! Τι έκανα
στου μόντιλιγκ τ θια!
Προυξένισα καρούμπαλου
στη Βίκυ τ’ Καγιά!
Ααχ! Πάει τ’ όνειρου τς ζουής μ’
ιγήνικι συντρίμμια…
Αχου! Φιδισιου μου κουρμί
Κρίμα, κο, στα τσαλίμια…
Ααχ! Παει! Καταστράφκα!!”
χουρίς του Gntm
κο, τώρα πώς θα ζήσου
ιγώ η κατακαημέν;
………………………
Μ’ αγάπ’ κι ικτίμησ’;
Α ! πα! πα! πα !
Κο, σαν να μη φερν’
αναγουλίασ’ η Βικυ η Καγιά!
………………………..
*αντέτ: (χούι-συνήθεια)
*Gntm: διαγωνισμός μόντελινγκ με την Βίκυ Καγιά
*θια: θεά
