Μία μέρα κράτησε τελικά το παραμύθι με τη δήθεν «ανακατάληψη» του Σεβεροντονέτσκ από τους Ουκρανούς, όσο δηλαδή κράτησε και η υποτιθέμενη επίσκεψη του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι στο καταρρέον μέτωπο του Ντονμπάς, που προφανώς έπρεπε να συνοδευτεί από μια «καλή είδηση» στο πολεμικό πεδίο -έστω και κατασκευασμένη- για την εσωτερική αλλά και τη δυτική κοινή γνώμη.
Η ουκρανική τηλεόραση μάλιστα υποστήριξε πως ο γενναίος Ζελένσκι επισκέφτηκε το πολιορκημένο από τρεις πλευρές και βομβαρδιζόμενο Λισιτσάνσκ, αν και το πιθανότερο -δεδομένου ότι τα πλάνα που «έπαιξαν» ήταν μόνο σε κλειστούς χώρους ή σε ανοιχτές πλατείες με καλοντυμένες γυναίκες που του ζήταγαν αυτόγραφα (!) και που εμφανώς δεν είχαν γυριστεί σε εμπόλεμη ζώνη- είναι πως έφτασε το πολύ ώς το συγκριτικά ασφαλέστερο Μπαχμούτ, το Αρτεμόφσκ όπως το αποκαλούν οι Ρώσοι.
Καταστροφές
Στην πραγματικότητα το μόνο που κατάφεραν οι αντεπιτιθέμενοι ήταν να προκαλέσουν ακόμη μεγαλύτερες καταστροφές στη βιομηχανική αυτή πόλη, αλλά και να υποστούν βαριές απώλειες τόσο σε έμψυχο δυναμικό όσο και σε τεθωρακισμένα οχήματα και βαριά όπλα, τα οποία αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν σε μεγάλους αριθμούς κατά τη βιαστική τους υποχώρηση από την τελευταία άθικτη ακόμη γέφυρα προς το (επίσης περικυκλωμένο) Λισιτσάνσκ, όπου πιθανότατα θα δώσουν την ύστατη μάχη.
Οι Ρώσοι από τη μεριά τους έχουν μπει στο τελευταίο «οχυρό» των Ουκρανών στο Σεβεροντόνετσκ, στη βιομηχανική ζώνη, και ήδη ολοκληρώνουν τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και την απομάκρυνση εκρηκτικών μηχανισμών από το εργοστάσιο Αζότ, ενώ ανακατέλαβαν το προάστιο Μετόλκινε. Ταυτόχρονα προελαύνουν προς το Λισιτσάνσκ από τα νότια, έχοντας ήδη καταλάβει το Μποροβσκόε αλλά και τα περίχωρα του αεροδρομίου. Παρεμπιπτόντως σε αυτό το μέτωπο, στον θύλακα του Ζόλοτε, έχασε πριν από λίγες μέρες τη ζωή του και ο Ρώσος υποστράτηγος Ρομάν Κουτούζοφ ευρισκόμενος (κατά την επικίνδυνη συνήθεια πολλών Ρώσων ανώτατων αξιωματικών) πολύ κοντά στην πρώτη γραμμή.
Τα κακά νέα δεν περιορίζονται όμως στο έτσι κι αλλιώς καταδικασμένο ανατολικό τοίχωμα του «καζανιού»: η χειρότερη εξέλιξη για τους Ουκρανούς ήταν η οριστική κατάληψη του Σβιατογκόρσκ, οι περίπου 80 τελευταίοι υπερασπιστές του οποίου φαίνεται πως αναγκάστηκαν να πετάξουν τα όπλα τους και να διασχίσουν κολυμπώντας τον ποταμό Σεβέρσκι Ντονέτς, καθώς οι συμπολεμιστές τους είχαν πρόωρα ανατινάξει την τελευταία γέφυρα…
Αυτό σημαίνει αντικειμενικά πως οι ρωσικές δυνάμεις «ίσιωσαν» τον θύλακα που είχε δημιουργηθεί μεταξύ Ιζιούμ και Κράσνιι Λίμαν, ελέγχουν όλη τη βόρεια-βορειοανατολική όχθη του ποταμού και πλησιάζουν πλέον σε απόσταση βολής (~20 χλμ.) την πόλη-κλειδί του Σλαβιάνσκ και από τον Βορρά, ενώ από τα ανατολικά βρίσκονται ήδη μόλις δέκα χιλιόμετρα μακριά, στα προάστια του Ραγκοϊναρόκ. Οπως είπε χτες και ο ξαφνικά πολύ απαισιόδοξος Αρέστοβιτς, η πολιορκία του άξονα Σλαβιάνσκ- Κραματόρσκ «έχει ήδη αρχίσει» και προετοίμασε την ουκρανική κοινή γνώμη πως «οι επόμενες εβδομάδες θα είναι εξαιρετικά δύσκολες για τον στρατό μας».
Ο Ζελένσκι πάντως, μετά την αιματηρή… τουρνέ στο Ντονμπάς, εμφανίστηκε και χτες απολύτως αδιάλλακτος και υποστήριξε σε συνέντευξή του στους «Financial Times» ότι δεν πρόκειται να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων αν η Ρωσία δεν επιστρέψει στις θέσεις που είχε πριν από τις 24 Φεβρουαρίου και επέμεινε πως «δεν μπορεί να δει τις προϋποθέσεις για τον τερματισμό του πολέμου» και πως «η νίκη πρέπει να επιτευχθεί στο πεδίο των μαχών», αλλά και ότι «η πλήρης κυριαρχία επί των εδαφών μας», δηλαδή η ανακατάκτηση τόσο του ρωσόφωνου Ντονμπάς όσο και της επίσημα προσαρτημένης στη Ρωσία Κριμαίας, παραμένει ο τελικός στόχος του.
Οσο για τις «προσωρινές» απώλειες εδαφών αλλά και τις τεράστιες καθημερινές απώλειες του στρατού του, που έχει ήδη παραδεχτεί σε προηγούμενες συνεντεύξεις του και για τις οποίες είναι ο κύριος υπεύθυνος, ο Ζελένσκι είπε ότι αυτοί που ευθύνονται είναι φυσικά οι… άλλοι: δηλαδή οι δυτικοί προστάτες της Ουκρανίας που δεν έχουν επιβάλει πραγματικά σκληρές κυρώσεις («οι κυρώσεις τους δεν έχουν στην πραγματικότητα επηρεάσει τη ρωσική στάση» είπε χαρακτηριστικά) και τώρα του ζητούν να προχωρήσει σε κατάπαυση του πυρός χωρίς όρους για τον τερματισμό της ρωσικής επίθεσης.
Ο Ζελένσκι θεώρησε μάλιστα σκόπιμο να επιτεθεί εκ νέου στον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν για τη γνωστή του δήλωση πως η Δύση «δεν πρέπει να ταπεινώσει τη Ρωσία» και τις μεσολαβητικές επαφές του με τον Πούτιν: «Δεν πρόκειται να ταπεινώσουμε κανέναν» δήλωσε ο Ζελένσκι, συμπληρώνοντας με άφθονη χολή ότι «μερικοί άνθρωποι θέλουν να είναι ηγέτες.
Για να είσαι ηγέτης, δεν χρειάζεται να θεωρείς τον εαυτό σου ηγέτη, αλλά να συμπεριφέρεσαι ως ηγέτης». Και συνέχισε: «Ολοι συμπεριφέρονται σαν ανδρείκελα. Υποστηρίζουν την Ουκρανία, αλλά κοιτάνε επίσης τι μπορεί να γίνει για να αποδυναμωθούν οι κυρώσεις ώστε να μην υποφέρουν οι μπίζνες τους… Πώς μπορούμε να επιτύχουμε κατάπαυση του πυρός στο έδαφος της Ουκρανίας χωρίς να ακούσουμε τη θέση αυτής της χώρας, χωρίς να ακούσουμε τη θέση του ηγέτη αυτής της χώρας;» κάτι που όπως είπε τον εκπλήσσει πάρα πολύ.
Ερώτημα
«Προκαλεί κατάπληξη!» είπε ο αρχιστράτηγος του Κιέβου, που φυσικά επανέλαβε και το γνωστό του μάντρα, ότι οι δυτικοί δεν του δίνουν τα όπλα που χρειάζεται για να τσακίσει τον εχθρό.
Η αλήθεια είναι ότι οι πρόθυμοι ΝΑΤΟϊκοί σύμμαχοι, περιλαμβανομένου και του δικού μας Μητσοτάκη, στέλνουν ασταμάτητα σύγχρονο οπλισμό στην Ουκρανία, αλλά τα βαριά αυτά όπλα σπανίως φτάνουν στα μέτωπα: σύμφωνα με χτεσινή ενημέρωση του ρωσικού επιτελείου, μόνο το τελευταίο δεκαήμερο έχουν καταστραφεί περίπου 50 από τα βαριά πυροβόλα, τα άρματα μάχης και τους εκτοξευτήρες ρουκετών που δόθηκαν από το εξωτερικό στην Ουκρανία, περιλαμβανομένων και αρκετών από τα πολυδιαφημισμένα αμερικανικά οβιδοβόλα M-777 των 155 χιλιοστών… Και αναρωτιέται κανείς: αφού η Ουκρανία νικάει, όπως μας λένε, γιατί συνεχώς ζητάει περισσότερα όπλα;
