“Μακρόνησος”: ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ για το “Νταχάου της Μεσογείου” / Προβολή από την ΚΟΒ Βέροιας του ΚΚΕ
———–Στο Φουαγιέ της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών της Βέροιας προβλήθηκε σήμερα το απόγευμα το ντοκιμαντέρ “Μακρόνησος – Μπόλικη πέτρα, μπόλικη καρδιά” από την ΚΟΒ Βέροιας του ΚΚΕ.
Το ντοκιμαντέρ, που αποτελεί φόρο τιμής σε κείνους που βασανίστηκαν, αλλά δεν πρόδωσαν το όραμά τους για έναν δικαιότερο κόσμο, έδωσε με συγκλονιστικό τρόπο τον καθημερινό τους αγώνα να σταθούν όρθιοι και περήφανοι.
Ο Γραμματέας της Τ. Ο. Ημαθίας του ΚΚΕ, Γιάννης Τσεχελίδης, προλογίζοντας απότισε φόρο τιμής με τα λόγια του στους αγωνιστές εκείνου του χώρου, του χώρου που αποτέλεσε από τη μια μνημείο κτηνωδίας κι από τη άλλη μνημείο μοναδικής αντίστασης.
Συνδέοντας το πολιτικό σκηνικό εκείνης της εποχής με έργα και ημέρες της εποχής μας, που μπορεί επιφανειακά να μη μοιάζουν, αλλά τα βαθύτερα γενεσιουργά τους αίτια είναι κοινά, κατέληξε: “Ακριβοί μας σύντροφοι, να ξέρετε πως ο αγώνας σας δεν πήγε χαμένος…”
Εύστοχος ο τίτλος του ντοκιμαντέρ, παρμένος από τον στίχο του Ρίτσου “Μπόλικη πέτρα, μπόλικη καρδιά”, έδινε ήδη το περιεχόμενο του. Από τη μια το πέτρινο άνυδρο τοπίο, που συμβόλιζε την πίεση που ασκούσαν οι βασανιστές, όχι μόνο με τόσα άλλα μαρτύρια της πιο αρρωστημένης φαντασίας, αλλά και με το κουβάλημα της πέτρας, κι από την άλλη η καρδιά των εξόριστων αγωνιστών, με την έννοια του σθένους, της δύναμης, της αντίστασης, αλλά και της αγάπης για τον διπλανό, τον σύντροφο, τον κάθε αδικημένο πολίτη αυτού του τόπου, αλλά και του κόσμου.
Με ισορροπία ανάμεσα στον καλλιτεχνικό του στόχο και τον πολιτικό, το ντοκιμαντέρ φώτισε μέσα από 36 αφηγήσεις επιζώντων του “Νταχάου της Μεσογείου” – όπως ονόμασαν ξένες εφημερίδες τη Μακρόνησο- το σκοτεινό τοπίο, όπου έλαμψε τελικά το φως του πολιτισμού. “Σχολείο του Πολιτισμού” ονόμασαν πολλοί τη Μακρόνησο.
Γιατί, πέρα από τα σκληρότερα βασανιστήρια, που εφαρμόστηκαν με τη μεγαλύτερη βαρβαρότητα, οι βασανιστές είχαν την ατυχία να θέλουν να κάμψουν ανθρώπους που υπήρξαν ο ίδιος ο πολιτισμός! Εξόριστοι οι ποιητές και οι καλλιτέχνες! Γιάννης Ρίτσος, Τάσος Λειβαδίτης, Τίτος πατρίκιος, Μενέλαος Λουντέμης, Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Κατράκης, Θανάσης Βέγγος, Νίκος Κούνδουρος και άλλοι και άλλοι… Φυλακισμένοι αυτοί που στην ουσία διαμόρφωσαν το πολιτιστικό τοπίο του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα.
Να διοργανώνουν εκεί, στο πέτρινο τοπίο, παραστάσεις, όταν τους άφηναν να πάρουν ανάσα από τα βασανιστήρια, να γράφουν και να διαβάζουν ποιήματα, να μοιράζουν το τσιγάρο τους, το ψωμί από χέρι σε χέρι… Η συντροφικότητα και το όραμα κόντρα στη βία της εξουσίας.
Το ντοκιμαντέρ συγκίνησε, γιατί πάντα συγκινεί ο αγωνιζόμενος άνθρωπος, όταν αγωνίζεται για έναν καλύτερο κόσμο, για ένα καλύτερο αύριο.
————————-
Αφήγηση: Μαριάνθη Σοντάκη
Αφηγήσεις μαρτυριών (αλφαβητικά): Δημήτρης Αντωνιάδης, Ελένη Γερασιμίδου, Κώστας Καζάκος, Δημήτρης Καταλειφός, Δανάη Κατσαμένη, Γιώργος Κιμούλης, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Ηλιάνα Μαυρομάτη, Περής Μιχαηλίδης, Παύλος Ορκόπουλος, Θέμης Πάνου, Μάκης Παπαδημητρίου, Γιάννης Στάνκογλου.
Σκηνοθετική επιμέλεια: Σήφης Στάμου.
Σενάριο: Αλέξανδρος Βαλσαμής, Νίκη Κυριαζή.
Μαέστρος: Χρήστος Κολοβός
Πρωτότυπη μουσική: Δημήτρης Ανδρονιάδης.
Μοντάζ: Σωτήρης Γκέκας
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Άκης Βαλεργάκης
Ηχοληψία: Παύλος Χαρμπαλής
Το ντοκιμαντέρ είναι μια παραγωγή της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.
Φωτογραφίες: faretra.info
