“Αγέλες καθαρμάτων και δολοφόνων πολλαπλών χρήσεων…” γράφει ο Παναγιώτης Θεοδωρόπουλος 

Μια αγέλη δολοφόνων αφαίρεσε τη ζωή από ένα 19χρονο παιδί… Μια συμμορία φονιάδων με αυτοσχέδιο δρεπάνι πήρε το ρόλο του Χάρου και βγήκε …παγανιά στο Χαριλάου.

Αυτή η αγέλη όπως και άλλες πολλές που βρίσκονται σε πολλές γωνιές της χώρας, δεν δημιουργήθηκε από παρθενογένεση. Τα συστημικά ΜΜΕ που έσπευσαν να μιλήσουν για «οπαδική βία», για «χουλιγκανισμό» και κάποια που εντελώς ανερυθρίαστα μίλησαν για «λάθος σημείο… τη λάθος στιγμή» αναφερόμενα στο άγριο φονικό επιχειρούν να κουκουλώσουν ότι αυτές οι αγέλες είναι απότοκες ενός συστήματος που τις γεννά και τις αναπαράγει…

Πολλοί έσπευσαν να μιλήσουν για …«οπαδικά κίνητρα». Αυτά τα καθάρματα όμως δεν μπορεί να χαρακτηριστούν ούτε καν οπαδοί. Αυτά τα κωλόπαιδα μπορεί να μην έχουν παίξει ποτέ ποδόσφαιρο στη ζωή τους. Δεν μπορεί να έχουν μπει σε γήπεδο να έτρεξαν, να είδαν τον τραυματισμό ενός αθλητή και τον πόνο και να τώρα να σφάζουν ακόμα και όταν ακούν την ικεσία …«σας παρακαλώ μην με χτυπάτε άλλο». Αυτά τα τσογλάνια. Αυτές οι αγέλες δολοφόνων δεν έχουν καμιά σχέση με τα αισθήματα της άδολης αγάπης για το ποδόσφαιρο και την ομάδα. Είναι ποτισμένες με μίσος για οτιδήποτε …διαφορετικό. Από το χρώμα στο κασκόλ, μέχρι το χρώμα στο δέρμα…

Αυτές οι αγέλες είναι «στρατιές» κρυμμένες πίσω από ένα κασκόλ. Στρατιές που όταν βγάζουν το κασκόλ σηκώνουν σημαίες σε εθνικιστικά συλλαλητήρια. Τραγουδούν για ξακουστές «Μακεδονίες» που έδιωξαν τους …βάρβαρους. Κυνηγούν μαύρους και πρόσφυγες σε στενά για να μην …αλλοιωθεί ο «πολιτισμός» τους. Καταλαμβάνουν ΕΠΑΛ στη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης και χτυπούν με φονική μανία μαθητές. Κάνουν «παρέλαση» δίπλα και μαζί με τους Κασαδιάριδες και τις σβάστικες του στο Σύνταγμα και στο Λευκό Πύργο. Δρουν σε πολλών ειδών συμμορίες. Επανδρώνουν κάθε λογής «τάγματα εφόδου».

Αυτές οι αγέλες των καθαρμάτων «ποτισμένες» με μίσος και …ανωτερότητα (ομάδας, έθνους, φυλής) ξεχύνονται σε κερκίδες, δρόμους, συλλαλητήρια. Είναι έτοιμες να δολοφονήσουν στο όνομα του ΠΑΟΚ, του Άρη, του Ολυμπιακού, της ΑΕΚ, του Παναθηναϊκού και κάθε άλλης …φονικής «ιδέας» όπως αυτή είναι κατασκευασμένη στα «κλούβια» μυαλά τους.

Στα γήπεδα κινούνται οργανωμένα μέσα σε συνδέσμους. Στις κερκίδες άλλοτε μαστουρωμένοι και άλλοτε όχι, στρατολογούνται είτε στρατολογούν παιδιά για «μεγάλες ιδέες» και «τελικές νίκες» για να …ξεχάσουν τη φτώχεια, την ανεργία, την ανασφάλεια. Φασιστικές, ναζιστικές, ρατσιστικές και εθνικιστικές συμμορίες λειτουργούν σαν «συγκοινωνούντα δοχεία» με τις θύρες. Συνεργάζονται. Εναλλάσσουν «ιδιότητες»… Η Χρυσή Αυγή και άλλα φασιστικά μορφώματα είναι γνωστόν τοις πάσι ότι διατηρούσαν «πυρήνες» μέσα στα γήπεδα.

«Πελάτες» μέσα στις θύρες όμως δεν αναζητούν μόνο τα φασιστικά αποβράσματα. Νταραβέρια κάνουν και οι γραβάτες… Προεδρικές, διοικητικές, παραγοντικές. Επιχειρηματικές «γραβάτες» που χρησιμοποιούν τις ομάδες σαν εταιρείες για την εξυπηρέτηση πολιτικών και οικονομικών στόχων. «Οπαδικοί στρατοί» στήνονται, συντηρούνται και είναι έτοιμοι να προασπίσουν με κάθε μέσο τα συμφέροντα του εκάστοτε ιδιοκτήτη ακόμα και όταν αυτός διώκεται ποινικά από το νόμο. Γιατί η ομάδα είναι ο πρόεδρος… και οι «οπαδικές αγέλες» εκτός από πελάτες είναι για τους ιδιοκτήτες – μετόχους, ο πιο πιστός υπηρέτης στην προάσπιση των συμφερόντων τους. Αυτός είναι και κύριος λόγος που κανένας μεγαλοπαράγοντας δεν έβαλε ποτέ «χέρι» στις θύρες αντίθετα τις «τάισε» με πολλά μέσα και τρόπους.

Αυτοί οι οργανωμένοι «στρατοί» ανάλογα με τις συνθήκες χρησιμοποιούνται από τους μεγαλομετόχους και το κατεστημένο ποικιλοτρόπως… Οι οπαδικές αγέλες που κατασκευάζουν «εχθρούς» στο όνομα της «φανέλας», έχουν την σπάνια «ικανότητα» να μεταπηδούν σε πολλούς χώρους. Δημιουργούν εύκολα «εχθρούς» και είναι έτοιμες να τους κατασπαράξουν. Δρουν εξάλλου μέσα στην κοινωνία. Έτσι μπορούν να λειτουργούν με μοιρασμένους ρόλους στα πλαίσια ενός σάπιου συστήματος που θέλει φτηνούς και ιδεολογικά ακίνδυνους εργάτες αλλά ταυτόχρονα «έτοιμους» να δώσουν και να πάρουν ζωές για κάλπικα, επικίνδυνα «συνθήματα» που τους «φυτεύει» στο κεφάλι. Ενός συστήματος που καταστρέφει τον αθλητισμό και τον μετατρέπει σε μετοχή. «Αγιοποιεί» την ομάδα – επιχείρηση. Μια επιχείρηση που από την άλλη δίνει τη δυνατότητα στους παράγοντες να κερδίζουν χρήμα, να ξεπλένουν χρήμα, να τις χρησιμοποιούν για να κλείνουν δουλειές, να λειτουργούν με μαφιόζικους όρους μέσα σε μια αγορά που έχει κάνει το ποδόσφαιρο ένα κερδοφόρο εμπόρευμα.

Ο φασισμός που εκκολάπτετε στις κερκίδες είναι «χρήσιμος» για πολλούς. Τα τομάρια που τον ασπάζονται, αυτά που τον συντηρούν και το καπιταλιστικό σύστημα που τον γεννά του έχουν βγάλει «εισιτήριο διαρκείας». Κανένας κρατικός επίσημος φορέας δεν πρόκειται να τον ξεριζώσει, όπως δεν τον έχει ξεριζώσει εδώ και δεκαετίες.

Όσο λοιπόν αυτές οι αγέλες θα συνεχίσουν να υπάρχουν, να δρουν, να κερδίζουν ακόμα και το… χειροκρότημα του υπόλοιπου γηπέδου ή τη σιωπηρή, θλιμμένη ανοχή της κοινωνίας, θα έχουμε «Χαριλάου»…