Το αφιέρωμα της κινηματογραφικής λέσχης των εργαζομένων της ΕΡΤ3 και του ΚΕΜΕΣ «Στον ίλιγγο των επιλογών «,συνεχίζεται την Δευτέρα 28 Ιανουαρίου στις 21:00 ακριβώς στο ΒΑΚΟΥΡΑ1 με μια συγκλονιστική στην κυριολεξία ταινία .Είναι το « ΄ΕΚΒΟΥΣ» (EQUUS, έγχρωμο 1977 ,διάρκεια 137´) του Σίντνεϊ Λουμέτ σε σενάριο από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Πήτερ Σάφερ.
Πρωταγωνιστούν οι Ρίτσαρντ Μπάρτον, Πήτερ Φέρθ ,Τζένι Αγκιούτερ .Το φίλμ προτάθηκε για ΄Οσκαρ α´ ανδρικού ρόλου (Ρίτσαρντ Μπάρτον) β´ ανδρικού (Πήτερ Φέρθ) και σεναρίου από διασκευή .Κέρδισε Χρυσή Σφαίρα για τους Ρίτσαρντ Μπάρτον και Πήτερ Φέρθ και το BAFTA β´ γυναικείου ρόλου .
Προλογίζει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, το προς συζήτηση θέμα είναι από την ψυχανάλυση στο φίλμ νουάρ, ενώ στους θεατές θα διανεμηθεί έντυπη κριτική ανάλυση της Σοφίας Γουργουλιάνη από το cine.gr
΄Ενας διακεκριμένος ψυχίατρος επιχειρεί να λύσει το αίνιγμα πως και γιατί ένας έφηβος έχει έμμονη ιδέα με τα άλογα, τα οποία και αποκεφαλίζει. Σταδιακά ο ψυχίατρος θα αρχίσει να αναλύει τον εαυτό του .
Συγκλονιστικό θέμα ,εξαιρετική διαχείριση από τον Λουμέτ ,φωτογραφία και ντεκόρ άψογα, ρόλοι υποδειγματικοί και μια συνεχής υπόγεια ένταση διατρέχουν το φίλμ ,που είναι το απόλυτο σχόλιο για την αυτογνωσία.
Η κριτική που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:
«Το Equus είναι μια απ’ αυτές τις ταινίες -και είναι αρκετές- που μοιάζουν να έχουν έναν αόρατο πήχυ τον οποίο δεν μπορούν και ίσως δεν θέλουν κιόλας να ξεπεράσουν. Μ’ αυτό δεν θέλω να πω πως πρόκειται για μια συνηθισμένη ταινία, κάθε άλλο μάλιστα. Το πρόβλημα είναι πως είναι όλα πολύ ικανοποιητικά. Για κάποιο λόγο, όμως, πρόκειται για μια ταινία που δεν σε βάζει μέσα της και που παρά το τολμηρό θέμα της δεν σε κάνει να νιώσεις πράγματα κι επ’ ουδενί δεν σε συγκλονίζει.
Εδώ, ο Sidney Lumet αποδεικνύει πως ακόμα και πριν από 30 χρόνια ήταν μια σταθερή αξία. Χτίζει μια ατμόσφαιρα κατάλληλη για τη μεταφορά του θεατρικού έργου του Peter Shaffer στη μεγάλη οθόνη, χωρίς όμως να καταφέρει να την κάνει να μας στοιχειώσει. O Peter Firth ερμηνεύει τον ψυχωτικό νεαρό ήρωα ικανοποιητικά. Τόσα χρόνια και τόσους παρανοϊκούς ήρωες μετά, η ερμηνεία του έχει σίγουρα ξεθωριάσει και μοιάζει αρκετά αδύναμη. Ο Richard Burton, στο ρόλο του ψυχιάτρου, είναι τελικά ολόκληρη η δυναμική της ταινίας και το μοναδικό στοιχείο που ξεπερνά τον αόρατο αυτό πήχη. Στην ίσως καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του, μοιάζει πιο τρελός κι από τους ασθενείς του και ταυτόχρονα πιο λογικός από τον καθένα μας.
Πέρα, όμως, από την ερμηνεία του Richard Burton, έχουμε να κάνουμε με ένα σενάριο που δεν διστάζει να κοιτάξει στα μάτια ζητήματα όπως το πάθος, η λογική, η απομόνωση, ο έρωτας, η δύναμη της θρησκείας, οι σεξουαλικές φαντασιώσεις. Ναι, θα μου πείτε, όλα αυτά δεν είναι πια στο απυρόβλητο. Από σεξουαλικές φαντασιώσεις και σάτιρα της θρησκείας άλλο τίποτα. Ο Shaffer, όμως, εδώ διαχειρίζεται τα θέματα του σε τέτοιο βάθος που σχεδόν μας κάνει να νομίζουμε ότι προσπαθεί να κάνει ψυχανάλυση στον καθένα από μας και να προβληματιστούμε πάνω σε ζητήματα δεδομένα και κοινωνικά κατεστημένα. Κι αν κάπου σας φανεί ότι καταλήγει στο ότι από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια, ξανασκεφτείτε το…»
Ταινίες που πλησιάζουν την προβληματική του ΄Εκβους είναι:Ο ανθρωποκυνηγός του Μάικλ Μάν ,Οι διχασμένοι του Ντέηβιμτ Κρόνερμπεργκ, Ψωνιστήρι και Ο άνθρωπος από το Λός ΄Αντζελες του Γουίλλιαμ Φρίντκιν, Το βαποράκι και Γκράν Τορίνο του Κλίντ ΄Ιστγουντ ,Η μεγάλη ληστεία της Μοντάνα του Μάικλ Τσίμινο .
Υ.Γ. Η επόμενη ταινία στις 4 Φεβρουαρίου θα είναι το εμβληματικό οσκαρικό δημιούργημα του Μπουνιουέλ «Η διακριτική γοητεία της μπουρζουαζίας».
Για οποιαδήποτε έγκυρη και έγκαιρη πληροφορία να απευθύνεστε στο kemes.wordpress.com και στο kemes facebook
