Για τη διδασκαλία και το “νέο” τρόπο αξιολόγησης των μαθημάτων της “Ελληνικής Γλώσσας” στο ΓΕΛ
Ο Σύλλογος Φιλολόγων Πιερίας για τη διδασκαλία και το «νέο» τρόπο αξιολόγησης των μαθημάτων της «Ελληνικής Γλώσσας» στο ΓΕΛ
Για το νέο τρόπο αξιολόγησης των μαθητών των ΓΕΛ (169626/Δ2/11-10-2018)
Για τις «Οδηγίες για τη διδασκαλία των φιλολογικών μαθημάτων στις Α΄ και Β΄ τάξεις ΓΕΛ για το σχολικό έτος 2018-2019» (142758/Δ2/4-9-2018)
α. Δημιουργούνται μαθήματα πολλών ταχυτήτων, «πρωτεύοντα» ή «δευτερεύοντα», ανάλογα με το αν εξετάζονται (ή όχι) στις γραπτές προαγωγικές εξετάσεις. Μπορούμε να πούμε ότι και μόνο η κατανομή-διάκριση των μαθημάτων σε ομάδες, βάσει του αν εξετάζονται (ή όχι) στις προαγωγικές, δείχνει την πολιτική βούληση κυβερνώντων και αρμοδίων: κοντόθωρη εξετασιοκεντρική λογική στη βάση, υποτίθεται, δημιουργίας ενός λυκείου ελεύθερου από εξετάσεις. Για ποικίλα όμως μαθήματα ανά τάξη η κατάσταση τείνει σε μεγαλύτερη φροντιστηριοποίηση και, συνακόλουθα, επιβάρυνση των λαϊκών οικογενειών. Καταργούν τις εξετάσεις ενισχύοντάς τις. Κάτι παραπάνω: Δε λένε τι και γιατί πρέπει να μάθει το παιδί αλλά σε τι να εξεταστεί.
β. Συγκολλώνται κατά τρόπο αυθαίρετο διακριτά γνωστικά αντικείμενα-μαθήματα με κριτήρια όχι επιστημονικά-παιδαγωγικά αλλά εξεταστικά. Στην Α΄ Λυκείου κάτω από τον ενιαίο τίτλο «Ελληνική Γλώσσα» συστεγάζονται η Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία, η Νέα Ελληνική Γλώσσα και η Νέα Ελληνική Λογοτεχνία, δηλαδή τρία σαφώς διαφορετικά γνωστικά πεδία. Στη Β΄ και Γ΄ Λυκείου κάτω από τον ίδιο τίτλο συστεγάζονται η Νέα Ελληνική Γλώσσα και η Νέα Ελληνική Λογοτεχνία, δηλαδή και εδώ αντιεπιστημονική συγκόλληση δύο ξεχωριστών γνωστικών-επιστημονικών αντικειμένων. Και ενώ στην Α΄ Λυκείου περιλαμβάνονται και τα Αρχαία στην «Ελληνική Γλώσσα», στη Β΄ Λυκείου δε συμβαίνει αυτό. Άλλο πράγμα η «Ελληνική Γλώσσα» στην Α΄ τάξη και άλλο στη Β΄. Το σταμάτημα παροχής της όποιας γενικής παιδείας στην Α΄ ΓΕΛ συμβαδίζει με μία αντιεπιστημονική και μεθοδολογική σύγχυση. Η τρίωρη συνεξέταση της Γλώσσας και της Λογοτεχνίας (και στις τρεις τάξεις), εκτός από το ότι είναι εκ των πραγμάτων εξοντωτική, παραβιάζοντας επιστημολογικά όρια στοχεύει στη δημιουργία γνωστικών (;) πεδίων απροσδιόριστης κατάστασης.
γ. Η φορμαλιστική, θεματική και ειδολογική προσέγγιση της Λογοτεχνίας από την Α΄ τάξη επεκτείνεται και στη Β΄, ενώ προστίθεται η σύγχυσή της με τη Γλώσσα. Δεν υπάρχει καμία μέριμνα για την αισθητική-ιστορική προσέγγιση των λογοτεχνικών κειμένων. Και καταντούν (ιδίως με το κοινό τρίτο θέμα της αξιολόγησης των δύο κλάδων, της Λογοτεχνίας και της Γλώσσας) έργα του Σολωμού ή του Παπαδιαμάντη ισοδύναμα με ένα «πολυτροπικό» κείμενο, λόγου χάρη μία διαφήμιση ή κάποια ιστοσελίδα μετεωρολογικής πρόβλεψης.
δ. Αλλά και στα Αρχαία επιχειρείται ρευστοποίηση και πλήρης σύγχυση δύο σαφώς διακριτών αντικειμένων, που είναι τα αρχαία ελληνικά από το πρωτότυπο και τα αρχαία ελληνικά από μετάφραση. Είναι περίπου σα να διδάσκονται στο ίδιο μάθημα φυσική και χημεία. Έτσι το μάθημα αυτό γίνεται ερμαφρόδιτο, οδηγείται σε διάλυση και αποδόμηση.
ε. Αυτά τα πράγματα όμως δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, αλλά συνέχιση και συμπλήρωση της εκπαιδευτικής πολιτικής προηγούμενων κυβερνήσεων, όπως εκείνης με αρμόδια υπουργό την αλήστου μνήμης Διαμαντοπούλου. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση υιοθετεί πλήρως την «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ για την Παιδεία. Οι εξελίξεις αυτές πλήττουν ακόμη περισσότερο την ισοτιμία των παιδιών στην πρόσβαση στο μορφωτικό αγαθό και γενικότερα το δικαίωμα στη μόρφωση, οδηγούν σε ακόμη μεγαλύτερη χειραγώγηση της νέας γενιάς. Πλήττουν, ακόμη, τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών, αφού η διάλυση των ειδικοτήτων (με το χτύπημα των διακριτών γνωστικών/επιστημονικών αντικειμένων-μαθημάτων) και η ένταση του «κουστωδιακού ρόλου» του σχολείου θα οδηγήσουν σε ακόμη μεγαλύτερη κινητικότητα και σε εργασιακό μεσαίωνα.
Κατερίνη, 16-11-2018
