Η ονειρική “Γη της επαγγελίας” του Νικόλα Μπλιάτκα – Εγκαίνια στη Γκαλερί Παπατζίκου
Νικόλας Μπλιάτκας – «The promised island» – Γκαλερί Παπατζίκου
Μπαίνεις στην έκθεση και οι πίνακές του σε κερδίζουν με την πρώτη ματιά. Μεγάλα τελάρα σε οδηγούν σ’ έναν κόσμο ονειρικό, της πιο αθώας φαντασίας και της πιο αισιόδοξης αναζήτησης ενός χαμένου για πάντα παράδεισου.
Ο Νικόλας Μπλιάτκας εκθέτει στη Γκαλερί Παπατζίκου, από χθες το βράδυ που έγιναν τα εγκαίνια της ατομικής του έκθεσης, μια σειρά από πίνακες γεμάτους φως, υποσχέσεις αλλά και βαθύτερο προβληματισμό, αφού όλοι ονειρευόμαστε μια γη της επαγγελίας, μια Εδέμ, αλλά η ίδια η ζωή, ατομική και συλλογική, και προπαντός η εποχή μας, ορθώνουν φράγματα, εμποδίζοντάς μας να την κατακτήσουμε.
Ο καλλιτέχνης τιτλοφορεί την έκθεσή του «The promised island», επιμένοντας στη γοητεία του όρου «υπόσχεση» μέσα από την αγγλική γλώσσα, και αφήνοντας και με το έργο του αλλά και με το λόγο του τις προεκτάσεις της «υπόσχεσης».
Κήποι πολύχρωμοι, που αποδίδονται με μια πανδαισία χρωματική, όπου βασιλεύει το πράσινο σ’ όλες τις διαβαθμίσεις του, κόκκινο κρυμμένο καλά και στο φόντο αλλά και να ξεπροβάλλει πότε-πότε χαρούμενο σπάζοντας την κυριαρχία του πράσινου, κι ένα δυνατό κοντράστ ανάμεσα στο έξω και το μέσα με απαγορευτικό μαύρο, σκληρές σιδεριές ή σύρματα, που βάζουν όρια ανάμεσα στην επιθυμία και την πραγματικότητα.
Απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου, Καλλιτεχνικός Διευθυντής των Εικαστικών Εργαστηρίων του Δήμου Νάουσας, από την οποία κατάγεται, συνεργάτης στο Ε’ Εργαστήριο Ζωγραφικής και στο Εργαστήριο Χαρακτικής της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ, με 19 ατομικές εκθέσεις, (Στοκχόλμη, Αθήνα, Θεσσαλονίκη), με συμμετοχές σε καλλιτεχνικά συμπόσια, (Ελλάδα, Γαλλία, Σλοβακία) και συμμετοχές σε πάνω από 70 ομαδικές εκθέσεις, με έργα του να βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το Εξωτερικό, ο Νικόλας Μπλιάτκας καταθέτει στη Βέροια τη δική του ματιά, υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου αλλά και ταυτόχρονα ευανάγνωστη για το κοινό.
Ο καλλιτέχνης, μιλώντας στη faretra.info, είπε:
Για τον τίτλο της έκθεσης: «Το ‘promised’ αναδίδει την έννοια της υπόσχεσης. Η λέξη «επαγγελία» μπορεί να έχει την έννοια της υπόσχεσης, αποπνέει όμως κάτι ευδαιμονικό. Η «υποσχεθείσα γη» είναι εκείνη που πίσω της δεν ξέρουμε τι μας περιμένει. Εμπεριέχει την έννοια του αγνώστου και όχι κάποια πρόθεση διεθνοποίησης με τον αγγλικό τίτλο.
Ο συγκεκριμένος πίνακας που βλέπετε, με τον σκοτεινό όγκο του νησιού να ξεπροβάλλει μέσα από μια ταραγμένη θάλασσα, είναι και ο πρώτος πίνακας που οδήγησε στη σύλληψη της ιδέας για την ολοκλήρωση της έκθεσης.
Η φαντασιακή αυτή γη των πόθων μας μάς απασχολεί όλους, έστω και ασυνείδητα. Βέβαια, ενυπήρχε και σε προηγούμενες δουλειές μου, τώρα όμως πήρε μια κατεύθυνση πιο συγκεκριμένη, αποτυπώνοντας έναν τόπο που συγκεράζει την έννοια του ταξιδιού με την έννοια του τόπου.»
Για τους κήπους της ονειρικής του γης: «Εδώ υπάρχει μια αναφορά στους κήπους της Πομπήιας, γιατί κι εκεί οι τοιχογραφίες οδηγούσαν στην έννοια της ευδαιμονίας, μέσα από την έκρηξη της φύσης, που δημιουργεί ευχάριστα συναισθήματα.
Οι κήποι είναι βέβαια κήποι κατασκευασμένοι από τους ανθρώπους, δεν είναι ένα φυσικό τοπίο, και μας αφήνουν απέξω, αφού υπάρχουν οι φράχτες που εμποδίζουν την είσοδό μας. Φράχτες περίτεχνοι ή απλοί, που δεν παύουν όμως να είναι φράχτες.”
Για τους φράχτες και τους συμβολισμούς τους: «Πέρα από την ιδιωτικότητα που αποπνέουν, συμβολίζουν τα κάθε είδους εμπόδια στην προσέγγιση των κήπων, εμπόδια όμως διαπερατά. Στόχος μας πρέπει να είναι η προσέγγιση αυτών των κήπων.
Ζούμε σε μια μεταβατική εποχή, όπου όλα είναι ρευστά. Γι’ αυτό και πολλές φορές τα έργα μπορεί να είναι αμφίσημα, προκαλώντας διαφορετικές ματιές προσέγγισης, περισσότερο ή λιγότερο ευχάριστες. Και πιστεύω πως η προσέγγιση, εύκολη ή δύσκολη των «κήπων», ξεκινάει από το ατομικό για να πάει στο συλλογικό. Πρέπει να βλέπουμε τη ζωή μ’ αυτό το βλέμμα. Η Τέχνη μάς βοηθάει έτσι κι αλλιώς, να δούμε τα πράγματα μ’ ένα άλλο μάτι. Άλλωστε αυτός είναι ο στόχος της, να μας βγάζει από μια καθημερινότητα τόσο πεζή. Είμαι μάλλον αισιόδοξος, λοιπόν!»
Για τη σχέση της τελευταίας έκθεσης με προηγούμενες δουλειές: «Σίγουρα τα έργα αυτά είναι περισσότερο παραστατικά. Η έννοια του ρεαλισμού είναι πολύ περισσότερο έντονη σ’ αυτά.»
Για την τεχνική των συγκεκριμένων έργων: «Ακόμη και η τεχνική μου είναι πιο ρεαλιστική. Με άλλο τρόπο δουλεύω το πίσω κομμάτι, τους κήπους, και με άλλο τρόπο και υλικό τους φράχτες. Ακουαρέλα στους κήπους, λάδι στους φράχτες. Αυτό δημιουργεί ένα περίεργο κοντράστ με την εξής έννοια. Καθώς χρησιμοποιείται ένα ασημί, μια ασημωμένη επιφάνεια, δημιουργείται ένα φως που προκύπτει από έξω προς τα μέσα.»
Για την επίδραση του γενέθλιου τόπου, της Νάουσας, στο έργο του: «Ο τόπος μου ενυπάρχει σταθερά στο έργο μου. Τα παιδικά μας χρόνια στον τόπο μας είναι πάντα και για όλους μας ένα βίωμα δυνατό. Συχνά, λοιπόν, επιστρέφουμε σ’ αυτά, για να αντλήσουμε στοιχεία και να πάρουμε νέους δρόμους.»
Η έκθεση θα είναι ανοιχτή από 16 Νοεμβρίου μέχρι και 16 Δεκεμβρίου 2018.
Πίνακες του Νικόλα Μπλιάτκα, με το ίδιο θέμα, κοσμούν και τους τοίχους του καφέ “εκτός χάρτη”, σαν συνέχεια της έκθεσής του στη Γκαλερί.
Φωτογραφίες: faretra.info
