ΤΟ ΔΡΑΜΑΤΙΚΟ ΘΡΙΛΕΡ «Η ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ»
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ-3
Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕMΕΣ συνεχίζουν το αφιέρωμά τους Αμερικανικό Πολιτικό Σινεμά και προβάλλουν τη Δευτέρα 19 Μαρτίου στις 21:00 στην αίθουσα ΒΑΚΟΥΡΑ 1 (Ιωάννου Μιχαήλ 8, τηλ. 2310233665) το δραματικό θρίλερ του Φράνσις Φορντ Κόπολα Η συνομιλία (ΗΠΑ, 1974, έγχρωμη, 113’). Παίζουν: Τζιν Χάκμαν, Τζον Καζάλε, Άλεν Γκάρφιλντ, Φρέντερικ Φόρεστ.
Θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, ενώ στους θεατές θα διανεμηθεί έντυπη ανάλυση του Ιωσήφ Πρωιμάκη από το Cine.gr. Στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό.
Το προς συζήτηση θέμα στο μάθημα για τον κινηματογράφο θα είναι: Το μπόλιασμα της ευρωπαϊκής αντίληψης στο αμερικανικό νουάρ.
Ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ που ενεργεί μια παρακολούθηση ανακαλύπτει ότι πιθανόν πρόκειται να συμβεί ένας φόνος.
Η ανάλυση που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:
«Πέρασα την πρώτη μισή ώρα της ταινίας, προσπαθώντας να καταλάβω τι σόι πανωφόρι ήταν αυτό που φορούσε ο Χάκμαν. Ένα είδος παλτού, τουλάχιστον σε κόψιμο και μέγεθος, μόνο που φαινόταν να είναι φτιαγμένο απ’ το υλικό των αντιανεμικών, αυτό το πολύ λεπτό, πλαστικό πράγμα που σε κάνει να μοιάζεις σαν να φοράς σακούλα σούπερ μάρκετ, και πέρα απ’ αυτό δεν εξυπηρετεί απολύτως κανένα σκοπό. Γιατί το φορούσε; Όποτε ήταν έξω, τουλάχιστον τη μέρα, είχε μια χαρά λιακάδα…
Μετά το μισάωρο περνούσε περισσότερο χρόνο μέσα, οπότε φορούσε μόνο το λιωμένο κοστούμι του κι ένα ζευγάρι ακουστικά, πράγμα που έκανε την ταινία αρκετά πιο κλειστοφοβική, και σε συνδυασμό με τον συνειδητά μοναχικό, εσωστρεφή και παρανοϊκό χαρακτήρα του Κολ, την μετέτρεπε σε πραγματική μέγγενη.
Η ταινία είναι γενικά από τις αγαπημένες των κριτικών, και θεωρείται μια από τις καλύτερες του ’70 -ένα υπόδειγμα ψυχολογικού-τεχνολογικού θρίλερ. Ο σαρωτικός τρόπος που η τεχνολογία είχε εισβάλει στην αμερικανική κοινωνία της εποχής, είχε ξεπεράσει τις δυνατότητες των ιθυνόντων να τη χειριστούν σωστά, οδηγώντας στις σχιζοειδείς συμπεριφορές που επιδεικνύει ο ωτακουστής, ο οποίος γνωρίζοντας τις δυνατότητες των σύγχρονων συστημάτων παρακολούθησης και τις αδρές αμοιβές που μπορεί να λάβει κανείς για να πουλήσει τα ευρήματά τους, κρατά όλη του τη ζωή κλειδωμένη στα συρματοπλέγματα του υπογείου του. Ανίκανος να εμπιστευτεί έστω και το παραμικρό στοιχείο γι’ αυτόν (όπως το πόσων χρονών είναι) ακόμη και στην κοπέλα που μοιράζεται το κορμί της μαζί του, ο Κολ είναι αναγκασμένος να βλέπει από απόσταση τη ζωή του να εξαφανίζεται, παγιδευμένος σ’ αυτόν τον φαύλο κύκλο της μανίας καταδιώξεώς του.
Αυτό που συνήθως ξεχνούν να αναφέρουν οι κριτικοί, είναι το πόσο βαρετή είναι πλέον η εξιστόρηση αυτού του συναρπαστικού ταξιδιού στην ψυχοσύνθεση του Κολ που μας προσφέρει ο Κόπολα. Ο Caul είναι ένας αρκετά ενδιαφέρον χαρακτήρας, και ο Χάκμαν τον ενσαρκώνει με αξιώσεις, αλλά ο Κόπολα, που φαίνεται να νομίζει ότι έχει στήσει το δικό του παιχνίδι παρακολούθησης μ’ αυτήν την ταινία, επιμένει να παρουσιάσει την κάθε μικρή κι ανούσια λεπτομέρεια της καθημερινότητας της δουλειάς του Caul, σε σημείο που απλά δε μας ενδιαφέρει πια. Δεν είναι δα και τόσο εύκολο να ταυτιστούμε με τον ήρωα, οπότε το πόσες φορές θα στρίψει το τρίτο μπουτόν για να καθαρίσει ο ήχος, εμένα δε μου φάνηκε πια και τόσο ενδιαφέρον. Επιπλέον, το ότι που και που βγάζει πυκνωτές και αντιστάσεις από το συρτάρι του, οι οποίοι φαίνεται να κάνουν σε μισό λεπτό ότι προσπαθούσε να κάνει χειροκίνητα στα προηγούμενα 15, επίσης δε βοηθάει. Απλά επιβεβαιώνει τις υποψίες ότι η ταινία θα μπορούσε να έχει τελειώσει στο μισό χρόνο.»
ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤH «ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ»
Εξάλλου, 10 λόγοι για να μη χάσετε τη Συνομιλία είναι:
- Γιατί αισθητικά και ως άποψη παραμένει πάντα πέρα από τις δεκαετίες μια ταινία του αύριο.
- Γιατί ναι μεν αναφέρεται στο σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ αλλά κατ’ουσίαν καταγγέλλει κάθε ζοφερή προσπάθεια παρακολουθήσεων.
- Για έναν απλό μεν αλλά ενδιαφέροντα πραγματιστικό λόγο: Παρακολουθώντας πόσο προηγμένη ήταν η τεχνολογία τη δεκαετία του ‘70, μπορούμε να εικάσουμε που έφτασαν τα πράγματα σήμερα.
- Για τον φανταστικό ρόλο του Τζιν Χάκμαν, που παίζει σε όλες τις γκάμες.
- Γιατί και ο Κόπολα, όπως και ο Πακούλα και ο Ίστγουντ, δείχνει πως ξέρει απ’έξω κι ανακατωτά την ευρωπαϊκή αντίληψη πάνω στο θρίλερ, που είναι ρωγμώδης, αινιγματική, ελλειπτική.
- Για τη μεγάλη απάτη που αποκαλύπτεται στο τέλος και θυμίζει Κάφκα.
- Για την κατάρριψη μιας μεγάλης αρσενικής φαντασίωσης του ’70: Παρατηρούμε, δηλαδή, πως η μεγάλη αυτάρκεια του άντρα μπορεί να καταλήξει στη μεγάλη μοναξιά του τέλους.
- Γιατί ο Κόπολα διαχειρίζεται ένα σημαντικό θέμα, αυτό του παράλογου φόβου που ίπταται και φωλιάζει παντού και αποσταθεροποιεί τον ψυχισμό.
- Γιατί όλες οι κατασκευαστικές αξίες ντεκόρ, φωτογραφία, μοντάζ είναι άψογες.
- Γιατί ο Κόπολα θυμάται τον Χίτσκοκ και μας επαναλαμβάνει πως ότι φαίνεται δεν είναι και κατ’ανάγκη έτσι.
Υ.Γ. Τη Δευτέρα 26 Μαρτίου στις 21:00 η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕΜΕΣ προβάλλουν στα πλαίσια του ίδιου αφιερώματος το πολιτικό δράμα του Φρεντ Τσίνεμαν Η μέρα της εκδίκησης (1964).
