Μια ενδιαφέρουσα έκθεση ευρωπαίων ζωγράφων στη σκιά της Παναγίας Σουμελά, στα πλαίσια Διεθνούς Καλλιτεχνικού Συμποσίου

Δήμητρα Σμυρνή

Η έκθεση έληξε την προηγούμενη Κυριακή και μόλις την τελευταία μέρα η Φαρέτρα, ειδοποιημένη από φίλους, πρόλαβε να την επισκεφτεί.

Παρόλο που ο αναγνώστης δεν μπορεί να τη δει πια, αξίζει να ειπωθούν κάποια πράγματα για την καλλιτεχνική της αξία, τους συμπαθέστατους καλλιτέχνες που συμμετείχαν στο Συμπόσιο και στην Έκθεση, και τους οποίους συναντήσαμε και μιλήσαμε μαζί τους, και προπαντός για τους στόχους της.

Στόχος της η προβολή του Ελληνισμού και ιδιαίτερα του Ποντιακού Ελληνισμού, μέσα από το Συμπόσιο και τα έργα των καλλιτεχνών.

Το Συμπόσιο οργανώθηκε για τρίτη συνεχή χρονιά από την Πολωνέζα ζωγράφο Έλενα Ζαντρέικο, που ζει εδώ και 33 χρόνια στην Ελλάδα, και οργανώνει παρόμοιες καλλιτεχνικές συναντήσεις. Έγινε υπό την αιγίδα του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά» και η έκθεση στήθηκε στον προαύλιο χώρο της Ιεράς Μονής.

Συμμετείχαν, πέρα από την Ζαντρέικο, ζωγράφοι από την Ιταλία, τη Λευκορωσία, τη Βουλγαρία, την Πολωνία και την Ελλάδα.

Οι ζωγράφοι φιλοξενήθηκαν για 20 μέρες στον ξενώνα της Μονής, και μέσα στο ιδιαίτερο περιβάλλον που βίωναν μπορούσαν, με αφορμή  τις συζητήσεις του Συμποσίου για τον Ελληνισμό, να ζωγραφίσουν έργα εμπνευσμένα απ’ αυτόν.

Όπως κάθε χρονιά, υποχρέωση των ζωγράφων ν’ αφήσουν στους οικοδεσπότες κάποια έργα τους στο ίδρυμα, σχετικά με την Παναγία Σουμελά και τον Ποντιακό Ελληνισμό.

Στο προαύλιο της εκκλησίας ο επισκέπτης μπορούσε να δει έργα διαφόρων τεχνοτροπιών και με διαφορετική οπτική του κάθε ζωγράφου, που όμως τα έδενε η κοινή αφορμή έμπνευσης σ’ ένα ενιαίο σύνολο.

Μορφές της Ελληνικής Μυθολογίας, όπως η Ιφιγένεια ή ο Ιάσονας, σύμβολα, όπως το χρυσόμαλλο δέρας, η Παναγία Σουμελά μέσα σ’ έναν φανταστικό υπερβατικό χώρο, όπου κατοικεί η προσωπική θρησκευτική πίστη του καθένα, Πόντιοι χορευτές με τη χαρακτηριστική τους λεβεντιά, ήταν μερικά από τα θέματα που κρατούσαν το βλέμμα του θεατή για πολλή ώρα. Και προπαντός θέματα βατά και για τον απλό απληροφόρητο καλλιτεχνικά θεατή, που δεν προϋπέθεταν δεύτερη ανάγνωση, χωρίς όμως να χάνουν την ουσιαστική τους αξία.

Ο Τηλέμαχος Πιλιτσίδης,  Έλληνας ζωγράφος της διασποράς, που ζει μόνιμα στην Πολωνία, με πολλές εκθέσεις στο ενεργητικό του, είπε πως η συγκεκριμένη έκθεση, επειδή ακριβώς έγινε συστηματική ενημέρωση μέσα από το Συμπόσιο για τον Ελληνισμό, είχε κάθε ευκαιρία για να εξελιχθεί σε μια πολύ καλή καλλιτεχνική σοδειά.

Επεσήμανε πως η έκθεση συνδέει το παρελθόν με το παρόν και δίνει την αφορμή στον κάθε ζωγράφο , πάνω σ’ ένα κοινό για όλους θέμα, να μεταφέρει στο έργο του τις  καλλιτεχνικές καταβολές της δικής του χώρας.

Η υπεύθυνη για τη διοργάνωση της έκθεσης, Έλενα Ζαντρέικο, που έχει διοργανώσει  συνολικά 25  ανάλογα συμπόσια, με τρίτο στη σειρά αυτό στην Παναγία Σουμελά, μίλησε για το ενδιαφέρον που παρουσίασε το Συμπόσιο για τους καλλιτέχνες, αφού ο καθένας ανέλυε τις απόψεις του καθημερινά, συζητώντας με τους άλλους, αλλά και σε ξεχωριστή βραδιά για κάθε χώρα, όπως παράδειγμα πολωνική βραδιά, ιταλική, ρωσική, βουλγαρική…

Το Συμπόσιο είχε διάρκεια ενός 20ήμερου. Παρόλο όμως που και αυτό αλλά και η έκθεση παρουσίαζαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, δυστυχώς η επισκεψιμότητα δεν ήταν μεγάλη, πιθανότατα γιατί δεν υπήρξε η ανάλογη ενημέρωση.

«Θα θέλαμε τα έργα τα οποία ήδη αφήσαμε για το Ίδρυμα της Παναγίας Σουμελά τις δύο προηγούμενες χρονιές, αλλά κι αυτά που θ’ αφήσουμε φέτος, να προστατευθούν από την υγρασία του Χειμώνα, να κορνιζαριστούν και να εκτεθούν, γιατί πιστεύουμε πως πραγματικά αξίζουν και τα ζωγραφίσαμε με μεράκι και αγάπη για τον τόπο σας.

Μπορεί, λοιπόν, και πρέπει να γίνει μια πινακοθήκη, γιατί τα έργα έχουν ξεπεράσει τα 80, κοντεύουν 90. Είναι μια περιουσία τα έργα αυτά και είναι σημαντικά, γιατί μιλούν για την Παναγία Σουμελά. Αυτός ήταν ο σκοπός μας ,άλλωστε, ν’ αναδείξουμε αυτόν τον ιερό χώρο.

Πρέπει να προσθέσω πως οι ζωγράφοι που συμμετείχαν στο Συμπόσιο δεν είναι τυχαίοι, είναι γνωστοί στις χώρες τους» κατέληξε η κ. Ζαντρέικο.

Στο βάθος του ξενώνα ο Βούλγαρος ζωγράφος  Τζβετάν Στογιάνοφ, καθισμένος στο μπαλκονάκι ζωγραφίζει. Μου δείχνει με καμάρι το περυσινό του έργο, μια Παναγία Σουμελά, με τα δικά του μάτια. Είναι ολόκληρος ένα χαμόγελο. Ποζάρει μάλιστα στο φακό βγάζοντας τα γυαλιά του.

Μια πολύ ενδιαφέρουσα καλλιτεχνική κατάθεση για όλους, όσοι προλάβαμε να τη δούμε. Ελπίζουμε, αν το Συμπόσιο πραγματοποιηθεί και του χρόνου, να ενημερωθούμε έγκαιρα, και γρήγορα να στηθεί και η πινακοθήκη, που θα αποτελέσει μια μικρή κιβωτό καλλιτεχνικής οπτικής του Ελληνισμού γενικότερα, και του Ποντιακού Ελληνισμού ειδικά.

Φωτογραφίες: faretra.info