Είμαι ο Φιόγκος κι ό,τι θέλω το πετυχαίνω! / Μια τρυφερή γατοϊστορία

Δεν με ξέρετε, βέβαια! Από πού να με ξέρετε. Οφείλω, λοιπόν, να συστηθώ. Είμαι ο Φιόγκος, όπως με ονόμασε η κυρά μου, η υπερευαίσθητη κυρία Τασούλα Χριστοδούλου, πασίγνωστη στη Βέροια.

Φιόγκος; Δηλαδή, τι; Μα δεν έχετε καθόλου φαντασία; Ποιο άλλο ζωάκι, πέρα από ένα χαριτωμένο γατάκι, (ναι είμαι!), θα μπορούσε να ονομαστεί έτσι;

Πώς τα κατάφερα να αποκτήσω οικογένεια, να την υιοθετήσω με το έτσι θέλω και όχι να με υιοθετήσει; Ε, θέλει τέχνη!

Ήμουν άστεγος ο καημενούλης, μικρούλης και μικροκαμωμένος και κατοικοέδρευα στην εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας. Εκεί σκεφτόμουν όλο και κάποιος χριστιανός κάτι θα μου δώσει να περάσω. Έχει τόσους καλούς ανθρώπους που αγαπούν τα ζώα η πόλη μας…

Και να, να περνούν τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ, που το πρακτορείο τους είναι απέναντι από την εκκλησία και να, να φρενάρουν τα αυτοκίνητα και να να μην έχω και να φάω… Πώς θα μεγαλώσω;

Σχέδιο επί χάρτου! Απέναντι, στο “Ηλιοτρόπιο”, αγαπητό σε πολύ κόσμο βιβλιοπωλείο της πόλης, κάθε πρωί η αφεντικίνα ανοίγει με μια κομψή κίνηση το μαγαζί της πρώτη – πρώτη και το κλείνει τελευταία. Την αγαπάει τη δουλειά της, φαίνεται! Και ο κόσμος την αγαπάει την κυρία Τασούλα. Μπαίνουν – βγαίνουν συνέχεια!

Λοιπόν, γιατί πέρα από το μαγαζί της να μην αγαπήσει κι έναν μικρό γατούλη σαν κι εμένα; Θα περάσω απέναντι και θα χωθώ στο μαγαζί. Το αποφάσισα!

Επ, θα με πατήσετε, βρε! Προσέχετε! Χώνομαι, μέσα στο βιβλιοπωλείο, και ξαπλάρω κάτω από μια στοίβα παιδικά βιβλία. Αχ, ζεστάθηκε το κοκαλάκι μου!

Η κυρία Τασούλα με ανακαλύπτει να χουρχουρίζω και ευγενικά μεν, ζόρικα για μένα δε, με βγάζει έξω… Απογοήτευση!

Την άλλη μέρα όμως, πάλι “παρεισφρέω”, (ούτε φιλόλογος να ήμουν, πώς τα λέω έτσι!), στο μαγαζί με το ίδιο πάλι αποτέλεσμα. Έξωση!

Ε, όχι! Θα με υιοθετήσετε! Ξέρω εγώ, κυρία Τασούλα μου, τι τρυφερός άνθρωπος είστε και το καλύτερο χαρτί μου είναι ότι έχετε εγγόνια. Δε θα θέλατε να τους χαρίσετε έναν κούκλο γατούλη σαν κι εμένα;

Με τα πολλά, για να μην σας κουράζω κιόλας, (“πλεονασμός” θα έλεγαν οι φιλόλογοι), τα κατάφερα. Όχι, που δεν θα το κατάφερνα!

Σήμερα, είμαι γάτος με ταυτότητα, καλοταϊσμένος,  με την προσωπική μου γιατρό, με τρίχωμα αστραφτερό και συντροφιά τα υπέροχα εγγόνια της κυρίας Τασούλας. Και έκανα και κάτι Χριστούγεννα μαζί τους! Μην τολμήσει να μου τα πειράξει κανείς τα εγγονάκια, αλίμονό του!

Επιμύθιον; “Ο επιμένων νικά!”

Φιόγκος

Βέροια, 4/4/2025

………………..

(Δια χειρός Δήμητρας Σμυρνή –  μετά από αφήγηση των γεγονότων από την Τασούλα Χριστοδούλου)

………………..

*Οι «Παρενθέσεις» είναι μικρά κείμενα, μικρές πινελιές, σε θέματα πολιτισμού ή ζωής, που φωτίζουν γωνιές από μεγαλύτερα θέματα, λειτουργώντας σαν παρ-εν-θέσεις

………………….

………………….