“Ο νέος «σερίφης» της Ουάσινγκτον φέρνει τα πάνω κάτω στην Ουκρανία” / γράφει ο Γιώργος Τσιάρας

Είναι πρακτικά αδύνατο να συνοψίσει κανείς σε λίγες παραγράφους τρία χρόνια τρομακτικής αλληλοσφαγής ανάμεσα σε δύο αδελφούς από κάθε άποψη λαούς, τους Ρώσους και τους Ουκρανούς, που έχουν μάλιστα «συμβιώσει» στις ίδιες κρατικές οντότητες για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας τους.

Και το καθιστά ακόμη πιο δύσκολο η άμεση συνέργεια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ –περιλαμβανομένης και της δήθεν ομοδόξου χώρας μας– στην προετοιμασία, την πυροδότηση και κυρίως τη συντήρηση του αδελφοκτόνου ή στη χειρότερη… ξαδελφοκτόνου πολέμου με όπλα, χρήματα και κυρώσεις. Αλλά σήμερα είναι η τρίτη μαύρη επέτειος και κανείς δεν μας εμποδίζει να δοκιμάσουμε.

Οι κωλοτούμπες

Το ψήφισμα

Και την ίδια ώρα ο βάρβαρος δολοφόνος Πούτιν, αυτό το τέρας που απειλούσε τις δυτικές αξίες και τον προηγμένο πολιτισμό μας, ξανάγινε αξιοσέβαστος ηγέτης μιας μεγάλης δύναμης, με τον οποίο ετοιμάζεται να συναντηθεί το ταχύτερο δυνατόν και πρόσωπο με πρόσωπο ο νέος «σερίφης» του Ελεύθερου Κόσμου. Κοινώς, έχουν έρθει τα πάνω κάτω!

Τόσο πολύ, μάλιστα, που από την απότομη «γυροβολιά» έχουν πάθει βέρτιγκο όλοι οι ανά τον κόσμο ακόλουθοι και μπιστικοί της Ουάσινγκτον, περιλαμβανομένων των περισσότερων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων αλλά και των μεγάλων ΜΜΕ, που κυριολεκτικά παραμιλάνε.

Για την ακρίβεια, οι επίσημες ΗΠΑ αρνούνται πλέον ακόμη και να χρησιμοποιήσουν τον όρο «ρωσική εισβολή» ή «επιθετικότητα» στα ανακοινωθέντα τους, ενώ ετοιμάζονται σήμερα να καταθέσουν ψήφισμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας στον ΟΗΕ υπέρ της ειρήνευσης στην Ουκρανία, που δεν θα περιλαμβάνει καμιά αναφορά στις πάγιες αξιώσεις του Κιέβου για επαναφορά των κατακτημένων εδαφών, «εγγυήσεις ασφαλείας», πολεμικές αποζημιώσεις κ.ά.

Το αντίθετο, οι μόνες αποζημιώσεις για τις οποίες πιέζουν πλέον ασφυκτικά ή, σωστότερα, εκβιάζουν οι ΗΠΑ είναι οι… ουκρανικές – η άθλια, αποικιοκρατική «συμφωνία» για την εκχώρηση των «κρίσιμων μετάλλων» και «σπάνιων γαιών» της Ουκρανίας προς την Αμερική και τις εταιρείες της, ύψους 500 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Ο Τραμπ και οι επιτελείς του είναι ξεκάθαροι: αν ο Ζελένσκι επιμείνει να μην υπογράφει τη λεόντεια αυτή κλεπτοκρατική σύμβαση, που υποτίθεται πως θα ξεπληρώσει τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε όπλα και χρήματα που έχει ήδη ξοδέψει η Αμερική στο «πρότζεκτ Ουκρανία», και θα εγγυηθεί όσα τυχόν δοθούν στο μέλλον, η Ουάσινγκτον θα διακόψει άμεσα τη στρατιωτική και οικονομική βοήθεια και θα αφήσει τους άμοιρους Ουκρανούς να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους απέναντι στην εξαγριωμένη ρωσική «αρκούδα», που προελαύνει σε όλα τα μέτωπα!

Μάλιστα τις τελευταίες ώρες μπήκε στο παιχνίδι και ο Ελον Μασκ, απειλώντας πως, αν δεν πέσουν οι τζίφρες, θα κόψει αυθημερόν την πρόσβαση της Ουκρανίας στο Starlink, το ιδιωτικό δορυφορικό σύστημα επικοινωνιών που ουσιαστικά αποτελεί τα μάτια και τα αυτιά του Κιέβου στα πεδία της μάχης…

Μιλάμε για γκανγκστερισμό σε όλο του το μεγαλείο: είναι χαρακτηριστικό πως στο νέο αμερικανικό «draft» της σύμβασης φέρεται να περιλαμβάνονται, εκτός από τα μέταλλα και τις σπάνιες γαίες, και ποσοστά από τα έσοδα που θα προκύψουν μελλοντικά από τις πωλήσεις ουκρανικού πετρελαίου και γκαζιού, αλλά και τα έσοδα από λιμάνια και άλλες υποδομές.

Και ο λόγος για τις προσθήκες αυτές είναι βέβαια ότι, σύμφωνα με πολλούς ειδικούς, το μεγαλύτερο μέρος –ώς και το 70%, σύμφωνα με το Spiegel– των πολύτιμων ορυκτών που παζαρεύουν οι Ουκρανοί (ανάμεσά τους τιτάνιο, λίθιο, βηρύλλιο, μαγγάνιο, ουράνιο και γάλλιο) βρίσκονται είτε στο Ντονμπάς είτε κάτω από τον πυθμένα της Μαύρης Θάλασσας, και άρα έχουν περάσει ανεπιστρεπτί στον έλεγχο της Ρωσίας!

Οσο για τον Ζελένσκι, οι τελευταίες «διαρροές» λένε πως ετοιμάζεται τελικά να υπογράψει το ξεπούλημα (όπως ο ίδιος το αποκάλεσε) των τελευταίων ανεκμετάλλευτων «ασημικών» της χρεοκοπημένης και κατατεμαχισμένης χώρας του, καθώς ξέρει καλά ότι μόνο με την υποστήριξη των Ευρωπαίων η οικονομική και στρατιωτική κατάρρευση είναι βέβαιη.

Οι εξελίξεις

Η ειρωνεία είναι βέβαια ότι ο «Ζελέ» ήταν ο πρώτος που είχε τη φαεινή ιδέα να «πουλήσει» στον άρπαγα Τραμπ τη «συνεκμετάλλευση» του ουκρανικού υπεδάφους τον περασμένο Σεπτέμβριο, νομίζοντας ότι κάτι τέτοιο θα αρκούσε για να του δοθούν οι «εγγυήσεις ασφαλείας» (ένταξη στο ΝΑΤΟ, αποστολή ξένων στρατευμάτων κτλ) που τώρα του αρνούνται οι πρώην προστάτες.

Ενώ όμως η προσοχή όλων –και το… βέρτιγκο που προαναφέραμε– περιστρέφεται γύρω από τις διπλωματικές εξελίξεις και την κωλοτούμπα Τραμπ, τα περισσότερα ΜΜΕ και οι κυβερνήσεις δείχνουν να αδιαφορούν για τα όσα συμβαίνουν στα αχανή πεδία των μαχών – ένα πραγματικά ατελείωτο μέτωπο από το Κουρσκ ώς το Ντονμπάς και τη Χερσώνα, με συνολικό μήκος πάνω από 1.200 χιλιόμετρα.

Εκεί λοιπόν, στα μαρμαρένια αλώνια του Ποκρόφσκ, της Κονστιαντινιόπιλ, της Κουπιάνσκ, του Βολτσάνσκ και άλλων άγνωστων στους πολλούς τοπωνυμίων, μαίνεται για τέταρτο πλέον χρόνο ένας τρομακτικός πόλεμος φθοράς, με τεράστιες απώλειες σε ανθρώπους και υλικό, που μάλιστα θυμίζει περισσότερο πόλεμο χαρακωμάτων σαν εκείνον του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, παρά σύγχρονο μηχανοκίνητο πόλεμο ελιγμών (maneuver warfare) και συνδυασμένων όπλων (combined arms), σαν αυτόν που είδαμε τους πρώτους μήνες της σύρραξης.

Τρομερές απώλειες

Η τεχνολογία βέβαια έχει προχωρήσει πάρα πολύ, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη κυριαρχούν πλέον στο πεδίο και καθιστούν ευάλωτα πολλά πρωτεύοντα ώς σήμερα οπλικά συστήματα, όπως τα άρματα μάχης και τα τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού.

Ο αιφνιδιασμός είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολος και οι εποχές της μαζικής μετακίνησης δυνάμεων δείχνει να έχει παρέλθει· αυτό που αντίθετα ανέκτησε τη σημασία του είναι ο «βασιλιάς των όπλων», το πυροβολικό, όπου οι Ρώσοι φυσικά διατηρούν τεράστια υπεροπλία, όπως τεράστια είναι η διαφορά (παρά τις συνεχείς δωρεές «θαυματουργών» δυτικών συστημάτων προς τους Ουκρανούς) και στην αεροπορία και στους πάσης φύσεως πυραύλους, αλλά και στον ηλεκτρονικό πόλεμο παρεμβολών.

Ετσι, ισοπεδώνοντας αργά και μεθοδικά τις πολύπλοκες ουκρανικές οχυρώσεις και «πηδώντας» από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό, οι Ρώσοι κατακτούν κάθε βδομάδα και ένα νέο κομμάτι πρώην ουκρανικής γης. Για παράδειγμα, τις τελευταίες μέρες κατέλαβαν δεκάδες οικισμούς στο νοτιοδυτικό Ντονμπάς, φτάνοντας ώς τα σύνορα της επαρχίας του Ντονέτσκ με το Ντνιπροπετρόφσκ και τη Ζαπορόζιε.

Οι ίδιοι οι Ρώσοι, βέβαια, λένε ότι «απελευθερώνουν» – μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για ρωσόφωνες περιοχές από τον καιρό της Μεγάλης Αικατερίνης. Την ίδια στιγμή ακόμη και τα πιο φανατικά φιλο-ουκρανικά μέσα παραδέχονται ότι οι αμυνόμενοι έχουν χάσει –ήδη από το 2023, μετά την αποτυχημένη μαζική αντεπίθεση στον Νότο– κάθε στρατηγική πρωτοβουλία και αντιμετωπίζουν πλέον τεράστια κενά στις γραμμές τους, τα οποία αδυνατούν να καλύψουν παρά τις συνεχείς (και συχνά βίαιες) επιστρατεύσεις.

Η τελευταία τους αξιομνημόνευτη προσπάθεια αιφνιδιασμού ήταν η (απολύτως παράλογη από στρατιωτική άποψη) εισβολή στη ρωσική επαρχία Κουρσκ, τον περασμένο Αύγουστο, που πέρα από τρομερές απώλειες έχει οδηγήσει στην ουσιαστική περικύκλωση δεκάδων χιλιάδων ανδρών.

Πόλεμος φθοράς

Η λειψανδρία και το πεσμένο ηθικό είναι λοιπόν μακράν τα μεγαλύτερα προβλήματα των Ουκρανών και ο βασικός λόγος που χάνουν συνεχώς έδαφος σε περιοχές όπως το νοτιοδυτικό Ντονμπάς. Συνολικά, από την αρχή του πολέμου, το Κίεβο έχει απολέσει πάνω από το 20% της επικράτειάς του, δηλαδή περίπου μία Ελλάδα.

Και μπορεί ο ρυθμός προέλασης των Ρώσων –λίγο πάνω από 5.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα το τελευταίο δωδεκάμηνο– να μοιάζει βασανιστικά αργός, σε σχέση με το μέγεθος και τις ικανότητες των ενόπλων δυνάμεών τους, αλλά σε έναν πόλεμο φθοράς πρέπει κανείς να συνυπολογίζει και τις τεράστιες καταστροφές που έχουν ήδη καταφέρει με χιλιάδες πυραύλους και drones στην ουκρανική πολεμική βιομηχανία, στο συγκοινωνιακό δίκτυο και στις ενεργειακές υποδομές με τα συνεχή πλήγματα στα μετόπισθεν.

Και οι Ουκρανοί, φυσικά, έχουν κάνει αρκετές ζημιές σε ρωσικές υποδομές, όπως διυλιστήρια, πολεμικά πλοία, γέφυρες και αποθήκες πυρομαχικών, ιδίως με τους σύγχρονους πυραύλους ακριβείας ATACMS και SCALP/Storm Shadow που τους έχουν δώσει οι Δυτικοί σύμμαχοι. Αλλά η κλίμακα της καταστροφής είναι μη συγκρίσιμη, όπως μη συγκρίσιμες (πρέπει να) είναι και οι συνολικές απώλειες των δύο στρατών. Οχι ότι ξέρει κανείς πραγματικά πόσοι ένστολοι έχουν σκοτωθεί –τα επίσημα νούμερα ανέρχονται σε περίπου δύο εκατομμύρια και από τις δύο πλευρές!– αλλά το πιθανότερο είναι πως μιλάμε για (μερικές) εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και αγνοούμενους Ουκρανούς κληρωτούς και επίστρατους και για (πολλές) δεκάδες χιλιάδες νεκρούς Ρώσους εθελοντές και επαγγελματίες/συμβασιούχους στρατιώτες. Ο Τραμπ μίλησε πριν από λίγες μέρες για 700.000 νεκρούς Ουκρανούς, ενώ πολλές χιλιάδες είναι και οι σκοτωμένοι ξένοι μισθοφόροι, ιδίως στο ουκρανικό στρατόπεδο.

Μεγάλη εικόνα