Μεθυσμένο απ’ τις ομορφιές της άνοιξης
το ελαφάκι
τις πεταλούδες κυνηγά
παίζοντας και χοροπηδώντας
Στην όχθη της λίμνης σαν έφτασε
έσκυψε να πιει νερό να ξεδιψάσει
Άπειρο όμως ήταν και αθώο…
Το βλέμμα του θανάτου δεν πρόσεξε
που ύπουλα παραμόνευε
πίσω απ’ τους θάμνους.
……
Σπαρακτικό αντηχούσε το κάλεσμα
της μάνας – ελαφίνας…
Μέχρι που βαθύ σκοτάδι
σκέπασε το δάσος.
Δεκέμβρης 2024
Δημήτρης Βαλαής
Δάσκαλος – Νάουσα
(Αφιερωμένο στα παιδιά της Παλαιστίνης)
