Επιτέλους, αηδία καταντήσατε! Ναι στη διαφορετικότητα, όχι στη γελοιότητα
του Παύλου Α. Στράνα
Βαρέθηκα, μη σας πω ότι αηδίασα πια, να διαβάζω για τον γάμο του ζευγαριού, την τριήμερη διασκέδαση, και να φωτογραφίες από το γυμναστήριο όπου το ένα μέρος γυμνάζει τους τετρακέφαλους για να αντέξει την ορθοστασία στον γάμο, και το άλλο φωτογραφίζεται με τον έτερο γυμναστή, έχουν διαφορετικούς για να μην μπερδεύονται, και να το μενού του γάμου του γαμήλιου τραπεζιού που περιλαμβάνει πρώτο πιάτο αρνάκι, στο Αμέρικα βλέπετε, ως ζώα οι… φιλόζωοι εκλαμβάνουν μόνο τα… οικόσιτα σκυλιά τους, τα κακόμοιρα τα αρνάκια θεωρούνται «άνθρωποι», γι’ αυτό και… σφάζονται για να καλυφθούν γαστριμαργικές ανάγκες ζευγαριών που παντρεύονται αλλά και των οικόσιτων φίλων τους.
Τώρα θα μου πείτε «ποιος γάμος», αφού ούτε παπάς θα υπάρχει ούτε εκπρόσωπος του δήμου, άρα δεν μιλάμε για γάμο, μιλάμε για ένα σόου σαν κι αυτά που βλέπουμε σε αμερικανικές ταινίες, όπου νύφη και γαμπρός περπατάνε ανάμεσα σε καθισμένους καλεσμένους, φτάνουν σε μια εξέδρα, κάποιος τους ενημερώνει ότι είναι πια σύζυγοι και η νύφη πετάει την ανθοδέσμη, στις ανύπαντρες, και όποια την πιάσει στον επόμενο χρόνο παντρεύεται.
Όπα, αυτό δεν το είχα σκεφτεί.
Θα υπάρχει ανθοδέσμη στον γάμο; Και αν υπάρχει, ποιος θα την κρατάει;
Κοίτα να δεις σημαντικά θέματα, για τα οποία δεν μας ενημερώνει κανένας, και όλοι ασχολούνται με μια τηλεδιάσκεψη που έχει ένας από το ζευγάρι με κάτι τύπους από την Αθήνα, ε, σιγά τώρα, να μην αφήσει τον γάμο, να πάει στην Αθήνα για πουρνάρια.
Και η τηλεδιάσκεψη πολύ τους πάει, σιγά μην τους καλούσε και στον γάμο, αμάν πια με όλη αυτή την πλέμπα που τον αμφισβητεί, και δεν μπορεί να καταλάβει ότι κοιμάται πάντα στην αριστερή πλευρά του κρεβατιού, μπαίνει πάντα με το αριστερό στο σπίτι μου, κρατάει πάντα με το αριστερό χέρι το λουρί της σκυλίτσας μου, τι άλλο θέλουν τέλος πάντων για να πειστούνε ότι είναι… γνήσιος αριστερός;
Πάντως, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, 28 – 30 Αυγούστου που όλοι θα γυρνάνε από διακοπές, στριμωγμένοι σαν σαρδέλες στα «νεότευκτα» και πεντακάθαρα πλοία της ελληνικής ακτοπλοΐας, που όταν βγάζεις εισιτήριο και ακούς την τιμή, νομίζεις ότι σου λένε την τιμή… για να αγοράσεις το πλοίο, το να βλέπεις σκηνές από κρητικό γάμο και όχι τους βομβαρδισμούς στη Γάζα και στο Κίεβο, είναι, όπως και να το κάνουμε, μια προσφορά των νεόνυμφων για να περάσει ευχάριστα η ώρα των ταξιδιωτών.
Και για να το σοβαρέψουμε λίγο, θα πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι το «μέτρο άριστον» απέχει από τη γελοιότητα όσο απέχει η απλή δήλωση ενός ομοφυλόφιλου ζευγαριού ότι θα παντρευτεί από ένα τριήμερο κρητικό σόου σε live μετάδοση.
Ο ελληνικός λαός μπορεί να είναι ανεκτικός στη διαφορετικότητα,
αλλά δεν είναι καθόλου ανεκτικός στη γελοιότητα.
Αυτά, και να ζήσουνε…
