Συνοψίζοντας, το περιστατικό της Κάσου αποτελεί τμήμα / μέρος των μυστικών ελληνοτουρκικών συνομιλιών. Αποτελεί υποσύνολο των αναζητούμενων διευθετήσεων στην ανατολική Μεσόγειο
Όλα καλά και στην Κάσο λοιπόν, σφυρίζουν συντονισμένα κυβερνητικοί παράγοντες, (πρώην) κόμματα εξουσίας και μιντιακοί «Ηρακλείς» του αμερικανόφιλου (ή μήπως αμερικανόδουλου;) «λόμπι» των Αθηνών. Είναι, όμως, «όλα καλά»;…
Ας ρίξουμε μια γρήγορη ματιά καταρχάς στο τι έγινε στην Κάσο:
Η Τουρκία παραβίασε την ελληνική ΑΟΖ (με βάση τις συντεταγμένες της ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας) νότια των νήσων της Κάσου και της Καρπάθου, την ώρα που το ιταλικό πλοίο Levoli Relume, στο πλαίσιο navtex που εξέδωσαν οι ελληνικές αρμόδιες αρχές, πραγματοποιούσε έρευνα για την πόντιση υποβρύχιων καλωδίων πλησίον των νησιών. Με antinavtex που εξέδωσε η Τουρκία:
-
αμφισβήτησε τα δικαιώματα σε ΑΟΖ των ελληνικών νησιών
-
επανέλαβε / υπογράμμισε πως η εν λόγω θαλάσσια περιοχή (λίγα μίλια νότια των ακτών της Κάσου) αποτελεί τμήμα της τουρκικής υφαλοκρηπίδας
-
και για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία περί των τουρκικών προθέσεων, δυνατοτήτων και αποφασιστικότητας έστειλε στολίσκο πέντε πολεμικών πλοίων στην περιοχή.
Με αυτές τις κινήσεις της η Άγκυρα υπενθύμισε / υπογράμμισε τα εξής:
-
τα «κεκτημένα» που δημιούργησαν οι πολυήμεροι πλόες του Ορούτς Ρέις, όταν το καλοκαίρι του 2020, συνοδευόμενο από ισχυρή δύναμη του τουρκικού στόλου, «χαρτογράφησε» την ανατολική Μεσόγειο φτάνοντας μέχρι και το όριο (6 μίλια) των χωρικών υδάτων των ελληνικών νησιών (Καστελλόριζο, Ρόδος, Κάσος, Κάρπαθος, Κρήτη), επιβάλλοντας την τουρκική θέση πως τα νησιά δεν έχουν δικαιώματα πέραν των χωρικών τους υδάτων, καθώς απλώς επικάθονται στην τουρκική υφαλοκρηπίδα
-
όπως το καλοκαίρι του 2020, έτσι και φέτος, με την εμφάνιση των τουρκικών πολεμικών στην Κάσο, τη «διευθέτηση» της επαπειλούμενης ελληνοτουρκικής κρίσης ανέλαβαν παρασκηνιακά οι αμερικανοΝΑΤΟϊκοί μηχανισμοί «αποσυμπίεσης» οι οποίοι, ενασχολούμενοι με τις ελληνοτουρκικές προστριβές απλώς επιβεβαιώνουν την ύπαρξη προβλήματος που πρέπει να ρυθμιστεί, για να μη διαταράσσεται η εύρυθμη λειτουργία της Νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ
-
η ρύθμιση (και) του προβλήματος της ελληνικής ΑΟΖ στην Κάσο παραπέμπεται (από τους… ανιδιοτελείς αμερικανοΝΑΤΟϊκούς φίλους) στις εν εξελίξει ελληνοτουρκικές μυστικές διαπραγματεύσεις που γίνονται – υπό τη στενή εποπτεία του Έλληνα πρωθυπουργού – από την έμπιστή του εξωκοινοβουλευτική υφυπουργό Εξωτερικών Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου.
Συνοψίζοντας, το περιστατικό της Κάσου αποτελεί τμήμα / μέρος των μυστικών ελληνοτουρκικών συνομιλιών. Αποτελεί υποσύνολο των αναζητούμενων διευθετήσεων στην ανατολική Μεσόγειο μετά την επιτυχή (για την Τουρκία) αποστολή του Ορούτς Ρέις, καθώς η κρίση που προκάλεσε το 2020 είχε ως αποτέλεσμα, όχι την καταδίκη (από τους αμερικανοΝΑΤΟϊκούς) της Τουρκίας, που δημιούργησε τετελεσμένα ερευνώντας σε θαλάσσιες περιοχές 6,1 μίλια από ακτές ελληνικών νησιών, αλλά την τοποθέτηση αυτών ακριβώς των τετελεσμένων στο τραπέζι του ελληνοτουρκικού διαλόγου… Στο μενού και το ΚυπριακόΑποτελεί αξιοσημείωτη «λεπτομέρεια» πως το περιστατικό της Κάσου συνέπεσε με την αναζωπύρωση του «πόθου» του γ.γ. του ΟΗΕ, τον οποίον, πριν καλά – καλά εκδηλωθεί, υιοθέτησαν οι κυβερνήσεις σε Αθήνα και Λευκωσία, να λύσει το Κυπριακό ξεκινώντας διαβουλεύσεις για την επανέναρξη των συνομιλιών. Το αξιοπρόσεκτο, στην προκειμένη περίπτωση είναι πως η εκκίνηση της διαδικασίας για τη διευθέτηση του μείζονος ΝΑΤΟϊκού (δηλαδή αμερικανικού) προβλήματος δίνεται μόλις 4 μήνες πριν από τις αμερικανικές εκλογές, γεγονός που σημαίνει ότι η παρούσα αμερικανική διοίκηση των Δημοκρατικών επιχειρεί να «μαζέψει τον τραχανά» που έχει απλώσει πριν την πιθανή αντικατάστασή της από την επόμενη (Τραμπ) κυβέρνηση.
Το Κυπριακό πρόβλημα (εισβολής και κατοχής) εξακολουθεί να αποτελεί ανάχωμα πάνω στο οποίο εξαντλούνται οι προσπάθειες τακτοποίησης των ελληνοτουρκικών προβλημάτων που ταλαιπωρούν τους αμερικανοΝΑΤΟϊκούς επιτελείς. Η επικοινωνιακή έστω, κινητικότητα, στο Κυπριακό προσφέρει το άλλοθι στην ελληνική κυβέρνηση να συμφωνήσει σε αποτελέσματα που προκύπτουν στις μυστικές ελληνοτουρκικές συνομιλίες.
Παρά την ακραία ελαστικότητα και καλή θέληση που επιδεικνύουν κυβέρνηση και (πρώην) κόμματα εξουσίας στην Αθήνα, ο Ερντογάν, στην εορταστική φιέστα που οργάνωσε για να γιορτάσει τον μισό αιώνα από την εισβολή στην Κύπρο, ξεκαθάρισε στις δηλώσεις του πως για την Τουρκία το Κυπριακό έχει λυθεί το 1974 και πως η μόνη διαπραγμάτευση για τις «λεπτομέρειες» μπορεί να γίνει μόνο αν αναγνωριστεί ισότιμο στάτους της κυβέρνησης του ψευδοκράτους με την κυπριακή κυβέρνηση. Με απλούστερα λόγια, για την Τουρκία η μόνη εκκρεμότητα είναι η νομιμοποίηση της διχοτόμησης.
Εσωκομματική ομφαλοσκόπηση
Ενώ, λοιπόν, τα μηνύματα της Τουρκίας είναι σαφή (διχοτόμηση στην Κύπρο, χωρίς δικαιώματα ΑΟΖ τα ελληνικά νησιά) και η κυβέρνηση Μητσοτάκη συνεχίζει να συνομιλεί για ζητήματα που αφορούν σε κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα, προκειμένου να εξυπηρετηθεί η αμερικανική οδηγία για τακτοποίηση των ελληνοτουρκικών προς όφελος της εύρυθμης λειτουργίας του ΝΑΤΟ, εντύπωση προκαλεί η σιωπή / αφωνία των κομμάτων που κυβέρνησαν και φιλοδοξούν να ξανακυβερνήσουν.
Έχοντας την προσοχή τους επικεντρωμένη αποκλειστικά στο ταραχώδες εσωκομματικό τους σκηνικό, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ παραπαίουν αναζητώντας νέες ηγεσίες ή ισορροπίες και όπως φαίνεται με τη σιωπή τους αποδέχονται τις δρομολογημένες εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά / Κυπριακό, δίνοντας λευκή επιταγή για τους χειρισμούς στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Η αποδοχή από Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ της υποτιθέμενης προστασίας των ελληνικών συμφερόντων που εξασφαλίζει η «νέα» ελληνοαμερικανική συμφωνία στρατηγικής συνεργασίας (την οποία διαπραγματεύτηκε ως πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας και υπέγραψε ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν ανέλαβε το 2019 την εξουσία) έχει καθορίσει την «αυτόματη» πορεία που ακολουθούν οι εξωτερικές υποθέσεις της χώρας, η οποία σύρεται αδιαμαρτύρητα πίσω από το άρμα της Ουάσιγκτον στις τυχοδιωκτικές του εξορμήσεις (πόλεμος διά αντιπροσώπων κατά της Ρωσίας, ανοχή / υποστήριξη στον πολεμοκάπηλο Νετανιάχου κ.λπ.).
…Και σε ό,τι αφορά τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό η Ουάσιγκτον περιμένει από το ελληνικό πολιτικό σύστημα να «κατανοήσει» πως τα τουρκικά συμφέροντα / αξιώσεις στην περιοχή δεν γίνεται να αγνοηθούν…
