Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε ο καθιερωμένος αγιασμός στην «Μπούνα» και ακολούθησε δεξίωση στο Πολιτιστικό Κέντρο Ξηρολιβάδου, όπου ο πρόεδρος και τα μέλη του πολιτιστικού ομίλου προσέφεραν στον Ποιμενάρχη μας αναμνηστική πλακέτα για την επέτειο 30 ετών από την ενθρόνιση του στην Αποστολική Μητρόπολη της Βεροίας.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἠλίας ἄνθρωπος ἦν ὁμοιοπαθής ἡμῖν, καί … προσηύξατο, καί ὁ οὐρανός ὑετόν ἔδωκεν καί ἡ γῆ ἐβλάστησεν τόν καρπόν αὐτῆς».
Αὐτόν τόν Ἠλία, γιά τόν ὁποῖο ὁμιλεῖ ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα πού ἀκούσαμε σήμερα, τόν μεγάλο προφήτη τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἑορτάζουμε καί τιμοῦμε καί ἐμεῖς σήμερα, ἰδιαιτέρως μάλιστα στόν ἱερό αὐτόν ναό, πού εἶναι ἀφιερωμένος σ᾽ αὐτόν.
Τόν ἑορτάζουμε καί τόν τιμοῦμε, γιατί πρῶτος τόν τίμησε ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Τόν τίμησε μάλιστα ἐμφανῶς καί μέ ἐντυπωσιακό, θά μπορούσαμε νά ποῦμε, τρόπο ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων. Διότι, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, ἡ ὁποία μᾶς περιγράφει τή ζωή τοῦ προφήτου Ἠλιού, ὁ Θεός τόν ἀξίωσε τῆς μοναδικῆς τιμῆς νά μήν γνωρίσει τόν θάνατο, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ τήν κοινή κατάληξη τῆς ζωῆς ὅλων τῶν ἀνθρώπων, καθώς τόν ἀνέλαβε ζωντανό, μέσα σέ ἕνα πύρινο ἄρμα, στόν οὐρανό.
Τόν τίμησε ὅμως ἐξαιρετικά καί ἀκόμη μία φορά, κατά τή Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ στό ὄρος Θαβώρ. Ὅταν οἱ μαθητές του εἶδαν ἔκπληκτοι τόν Χριστό μέσα στό φῶς τῆς Θεότητος, τό ὁποῖο κατηύγαζε τό πρόσωπό του καί ἔκανε τά ἱμάτιά του νά φαίνονται λευτά ὡς τό φῶς, νά συνομιλεῖ μέ τόν προφήτη Ἠλία καί μέ τόν προφήτη Μωυσῆ.
Καί αὐτός ὁ προφήτης, ὁ προφήτης Ἠλίας, ὁ ὁποῖος παρότι δέν ἔχει ἀφήσει κάποιο βιβλίο προφητειῶν, ὅπως οἱ ἄλλοι προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἄφησε μέ τό ἔργο του, μέ τά θαύματα τά ὁποῖα ἔκανε γιά νά συνετίσει τούς Ἰσραηλίτες καί νά στηρίξει ὅσους εἶχαν ἀνάγκη, τόσο ἰσχυρό ἀποτύπωμα στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων καί στήν ἱστορία, ὥστε μνημονεύεται περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλον προφήτη καί στήν Παλαιά καί στήν Καινή Διαθήκη, ἀλλά καί τιμᾶται περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλον, καθώς εἶναι ὁ μόνος προφήτης στόν ὁποῖο ἀφιερώνουμε μέχρι σήμερα ἱερούς ναούς.
Καί ὅμως ὁ προφήτης Ἠλίας δέν ἦταν κάτι ἰδιαίτερο. Ἦταν, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος, «ὁμοιοπαθής ἡμῖν». Ἦταν δηλαδή ἕνας ἄνθρωπος σάν καί ἐμᾶς, καί ὅμως ἀξιώθηκε νά λάβει πολλή χάρη ἀπό τόν Θεό. Ἀξιώθηκε ὁ Θεός νά εἰσακούει τίς προσευχές του ἄμεσα καί νά θαυματουργεῖ διά τοῦ ἐκλεκτοῦ δούλου του. Ἀξιώθηκε μάλιστα ὁ προφήτης Ἠλίας νά διατρέφεται μέ θαυμαστό τρόπο ἐπί τρία χρόνια, ὅταν μετά ἀπό τήν προσευχή του, γιά τήν ὁποία ἀκούσαμε στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, δέν ἔβρεξε ἐπί τρία ὁλόκληρα χρόνια, προκειμένου νά συνετισθοῦν οἱ Ἰσραηλίτες καί νά ἐπιστρέψουν στόν Θεό. Καί ἔβρεξε ξανά, ὅταν ὁ προφήτης Ἠλίας προσευχήθηκε καί πάλι καί παρακάλεσε τόν Θεό.
Τί μᾶς διδάσκει, λοιπόν, ἡ ζωή τοῦ προφήτου Ἠλιού, τόν ὁποῖο τιμοῦμε σήμερα;
Μᾶς διδάσκει αὐτό τό ὁποῖο συχνά λέμε ἀλλά ἀδυνατοῦμε νά κατανοήσουμε, ὅτι δηλαδή ἡ ἁγιότητα καί ἡ χάρη τήν ὁποία δίδει ὁ Θεός δέν εἶναι προνόμιο κάποιων λίγων ἀνθρώπων. Εἶναι δυνατόν νά τήν ἐπιτύχουμε καί νά τήν κερδίσουμε ὅλοι μας, ὅπως τήν κέρδισε καί ὁ προφήτης Ἠλίας, ὁ ὁποῖος ἦταν ἄνθρωπος «ὁμοιοπαθής ἡμῖν», ἕνας ἄνθρωπος σάν καί ἐμᾶς.
Μᾶς διδάσκει ὅμως ἀκόμη καί τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο μποροῦμε νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Καί αὐτός δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τά δύο χαρακτηριστικά τοῦ προφήτου Ἠλία, τά ὁποῖα περιγράφει ὁ ἀπόστολος Ἰάκωβος.
Τό πρῶτο εἶναι ἡ προσευχή. Ὁ προφήτης Ἠλίας προσευχόταν μέ πίστη, μέ ὑπομονή καί ἐπιμονή προκειμένου νά ἐπιτύχει αὐτό πού ἤθελε. Καί αὐτό πού ἤθελε δέν ἦταν κάποια προσωπική ἐπιδίωξη ἤ φιλοδοξία. Δέν ἤθελε τό κακό τῶν ἀνθρώπων ἀλλά τή σωτηρία τους. Δέν προσευχόταν ἀπό ὑποχρέωση ἤ ἀπό ἀνάγκη, ἀλλά γιατί θεωροῦσε τήν προσευχή ἐργασία πνευματική καί θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μᾶς προτρέπει νά τοῦ ζητοῦμε ὅ,τι θέλουμε στήν προσευχή μας καί θά τό λάβουμε. «Αἰτεῖτε καί δοθήσεται ὑμῖν», μᾶς λέγει. Δέν μποροῦμε νά λάβουμε ἀπό τόν Θεό, ἐάν δέν ζητοῦμε, ἐάν δέν προσευχόμαστε μέ πίστη καί ἐμπιστοσύνη στήν ἀγάπη καί στήν πρόνοιά του.
Ἡ πίστη καί ἡ ἐμπιστοσύνη στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἦταν τό δεύτερο χαρακτηριστικό τοῦ προφήτου Ἠλιού, τό ὁποῖο τοῦ ἐξασφάλισε τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Ζητοῦσε ἀπό τόν Θεό μέ τήν προσευχή του, ἔχοντας ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη ὅτι ὁ Θεός θά ἱκανοποιήσει τό αἴτημά του. Γι᾽ αὐτό καί εἶχε καί θάρρος καί παρρησία ἐνώπιον καί τοῦ βασιλέως καί τῶν ἱερέων τῶν εἰδώλων· γι᾽ αὐτό καί ὁ Θεός εἰσάκουε τά αἰτήματά του καί τοῦ ἔδιδε τή χάρη του.
Αὐτά τά δύο χαρακτηριστικά, πού εἶναι καί ἀλληλένδετα μεταξύ τους, τήν προσευχή δηλαδή καί τήν ἐμπιστοσύνη στόν Θεό, ἄς καλλιεργήσουμε καί ἐμεῖς μιμούμενοι τόν προφήτη Ἠλία, γιά νά ἔχουμε τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί τήν εὐλογία τοῦ προφήτου πού τιμήσαμε σήμερα.
