Την τελευταία, τουλάχιστον, δεκαετία οι κυβερνήσεις σε Αθήνα και Λευκωσία υπηρέτησαν με συνέπεια, πολλές φορές και με δόση υπερβολής, τις αμερικανικές οδηγίες
Δεν είναι χωρίς κόστος το «καλύτερο επίπεδο των ελληνοαμερικανικών σχέσεων στην Ιστορία» που προβάλλουν πανηγυρίζοντας οι (νυν και πρώην) κυβερνώντες στην Αθήνα και τη Λευκωσία.
Τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο τα κόμματα εξουσίας έχουν επενδύσει στον άνευ όρων ευρωατλαντικό προσανατολισμό, ελπίζοντας ότι η συμμετοχή των χωρών στην Ε.Ε. και κυρίως η παράδοσή τους στην Ουάσιγκτον εξασφαλίζει προστασία από εχθρικές επιβουλές.
Αυτό, όμως, είναι η μία πλευρά του νομίσματος, την οποία προβάλλουν οι φιλοευρωατλαντιστές σε Αθήνα και Λευκωσία, φροντίζοντας ταυτόχρονα να κρύψουν τη σκοτεινή του πλευρά: η στενή σχέση με το ευρωατλαντικό σύστημα εξουσίας συνεπάγεται κοινούς εχθρούς.
Με απλούστερα λόγια, οι στενές / υποτελείς σχέσεις Ελλάδας και Κύπρου με την Ουάσιγκτον συνεπάγονται κοινούς εχθρούς με αυτούς που έχουν οι ΗΠΑ. Και είναι πολλοί αυτοί οι εχθροί…
Στο άρμα των ΗΠΑ
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της πρόσδεσης Αθήνας και Λευκωσίας στο αμερικανικό άρμα είναι η απόλυτη διάρρηξη των σχέσεών τους με τη Μόσχα. Κι αυτό πολύ πριν από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και παρά την πολύπλευρη ζημιά που αυτή η διάρρηξη συνεπάγεται για τα συμφέροντα της Ελλάδας και της Κύπρου.
Την τελευταία, τουλάχιστον, δεκαετία οι κυβερνήσεις σε Αθήνα και Λευκωσία υπηρέτησαν με συνέπεια, πολλές φορές και με δόση υπερβολής, τις αμερικανικές οδηγίες, με αποτέλεσμα τελικά οι ελληνορωσικές και ρωσοκυπριακές σχέσεις να οδηγηθούν στο ναδίρ.
Το ίδιο συμβαίνει και αυτήν την περίοδο: με την πολεμική σύρραξη στη Γάζα να βρίσκεται σε εξέλιξη και τον κίνδυνο διάχυσής της να μεγαλώνει, Αθήνα και Λευκωσία έχουν καταφέρει να μπουν στο κάδρο της αντιπαράθεσης ως «μαριονέτες» της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ. Είναι προφανές ότι όσο συνεχίζεται η αντιπαράθεση και οι συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή τόσο Ελλάδα και Κύπρος θα βυθίζονται στο τέλμα της κρίσης ως χώρες – εξαρτήματα της αμερικανικής και ισραηλινής πολιτικής στην περιοχή. Προφανής είναι επίσης και η σταδιακή αλλαγή των φιλικών αισθημάτων που είχαν επί χρόνια καλλιεργηθεί με τους αραβικούς πληθυσμούς της περιοχής.
Προειδοποιήσεις από Χεζμπολά…
Ειδικότερα και σε σχέση με την τρέχουσα πολεμική αναμέτρηση στη Γάζα, έρχονται τα πρώτα δημόσια μηνύματα από παράγοντες (τον ηγέτη της Χεζμπολά και τον υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας) που Αθήνα και Λευκωσία θα έπρεπε να τους ακούσουν με μεγαλύτερη προσοχή.
Δεν είναι άλλωστε μυστική η στενή σχέση, που έχει οικοδομηθεί τα τελευταία 10 – 15 χρόνια, του Τελ Αβίβ με Λευκωσία και Αθήνα, ειδικά σε στρατιωτικό επίπεδο. Μυστικό επίσης δεν είναι ότι έδαφος της Κύπρου αλλά και της Ελλάδας (τουλάχιστον η βάση της Σούδας στην Κρήτη) χρησιμοποιείται από Αμερικανούς, Βρετανούς και άλλους προκειμένου να εξασφαλιστεί η επιμελητειακή υποστήριξη στον ισραηλινό στρατό αλλά και για άμεσες στρατιωτικές ενέργειες στην περιοχή.
Το μήνυμα / προειδοποίηση του ηγέτη της Χεζμπολά στη Λευκωσία διατυπώθηκε χωρίς περιστροφές από τον Νασράλα: «Δεν πρέπει η Κύπρος να επιτρέψει σε ισραηλινά πλοία, αεροπλάνα, ελικόπτερα και μη επανδρωμένα αεροσκάφη να σταθμεύσουν σε κυπριακές βάσεις, πέραν των βρετανικών».
…και από Τουρκία
Ανάλογο είναι και το μήνυμα / προειδοποίηση που απηύθυνε προς Κύπρο και Ελλάδα ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών. Ο Χακάν Φιντάν σε τηλεοπτική του συνέντευξη σημείωσε: «Το γεγονός ότι η Κύπρος έχει καταστεί κέντρο επιχειρήσεων κατά της Γάζας το βλέπουμε συνεχώς σε ενημερώσεις υπηρεσιών πληροφοριών, ότι δηλαδή η ελληνοκυπριακή πλευρά της Νότιας Κύπρου χρησιμοποιείται ως βάση από ορισμένες χώρες σε επιχειρήσεις κατά της Γάζας. Το ότι γίνονται αναγνωριστικές και στρατιωτικές πτήσεις. (…) Όταν το αναφέραμε, ξαφνικά την ανακήρυξαν ως βάση υλικοτεχνικής υποστήριξης (ανεφοδιασμού). Το είπαμε και τότε, το θέμα είναι ότι κεκαλυμμένα αυτός ο τόπος έχει γίνει κέντρο στρατιωτικών επιχειρήσεων. Το γεγονός ότι η Κύπρος και τα ελληνικά νησιά χρησιμοποιούνται για επιχειρήσεις προς τη Μέση Ανατολή δεν θα ωφελήσει ούτε την ελληνοκυπριακή πλευρά ούτε και την Ελλάδα».
Και κατέληξε ο Τούρκος ΥΠΕΞ: «Δική μας συμβουλή, το έχουμε πει και στους Έλληνες, είναι να απέχουν από αυτά (την εμπλοκή στη σύρραξη). Διότι όταν εσείς παρεμβαίνετε στα τεκταινόμενα στη Μέση Ανατολή, στους πολέμους που είναι σε εξέλιξη, και τάσσεστε με κάποια πλευρά, αυτή η φωτιά θα έρθει να χτυπήσει κι εσάς. Και εμείς είμαστε στην ίδια περιοχή γεωγραφικά. Θα έρθει να χτυπήσει κι εμάς».
Με λιγότερο διπλωματικό τρόπο και σε διαφορετικό, πιο απτό, τόνο διατυπώθηκε προς την Αθήνα η προειδοποίηση / απειλή από τον κυβερνητικό εταίρο του Ερντογάν Ντεβλέτ Μπαχτσελί: «Η δική μας γραμμή είναι η γραμμή που χάραξε ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, ο οποίος κρέμασε σαν μετάλλιο στον λαιμό της Ιστορίας τις λέξεις: ‘‘Η μόνη μου τιμή και ο μόνος μου πλούτος στη ζωή δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο τουρκισμός. Μια από τις πηγές έμπνευσής μας είναι η ιαχή ‘θεού θέλοντος, θα πάρω πίσω τη Μοσούλη και το Κιρκούκ και τα νησιά, αν είμαι άξιος και θα συμπεριλάβω στα σύνορα της Τουρκίας τη Δυτική Θράκη, συμπεριλαμβανομένης της Θεσσαλονίκης’’’. Και όπως είπε πάλι ο αγαπημένος Ατατούρκ, ‘‘ο Τούρκος είναι η αστραπή, ο τυφώνας, ο ήλιος που φωτίζει τον κόσμο’’»…
ΥΓ.: Για τις μείζονες εξελίξεις (μυστικές ως προς το περιεχόμενο ελληνοτουρκικές συνομιλίες) και τις γενικότερες επιλογές της κυβέρνησης στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, στην Αθήνα τουλάχιστον δεν κουνιέται φύλλο από τα (πρώην) κόμματα εξουσίας. Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΠΑΣΟΚ συνέβαλαν αποφασιστικά να δεθεί η χώρα (και τα ίδια) χειροπόδαρα στο άρμα της Ουάσιγκτον. Επιπροσθέτως, τα εν λόγω κόμματα έχουν και μεγάλες εσωτερικές φουρτούνες, που με μαθηματική ακρίβεια τα οδηγούν στο περιθώριο, αφήνοντας ανοιχτό πεδίο στους ρεαλιστές σαν τη Ν.Δ. του Μητσοτάκη, που η μόνη αντιπολίτευση που ενδεχομένως θα συναντήσει θα είναι η εσωκομματική…
—-
