Τα τελευταία 50 χρόνια η ποίηση ευτύχησε να περάσει στην ψυχή και το στόμα του ελληνικού λαού χάρη στη μουσική, χάρη στο τραγούδι! Ποιος θα το φανταζόταν πως ο οικοδόμος θα τραγουδούσε Ελύτη χτίζοντας! Κι όμως συνέβη! “Ένα το χελιδόνι…”
Έτσι, με κορυφαίο το Θεοδωράκη, που κατέβασε τους μεγάλους ποιητές στο λαό, (τι Ελύτης, τι Ρίτσος, τι Σεφέρης!), αυτό συνέβη και με πολλούς άλλους συνθέτες, που ένιωσαν την ποίηση να τους προσφέρεται ερωτικά, για να τη σμίξουν με τη μουσική τους.
Ήταν η χρυσή τριακονταετία του 1970 με 2000, που, και με την εφταετία της Χούντας που μεσολάβησε, η ποίηση πυροδοτήθηκε μέσω της μουσική ή, καλύτερα,την πυροδότησε.
Ο Θάνος Μικρούτσικος δεν είναι ένας απ’ αυτούς τους συνθέτες, που η μουσική του έντυσε την ποίηση. Είναι ο συνθέτης που ζούσε τη μουσική του ακούγοντας μέσα του τη φωνή της ποίησης να ντύνεται τις νότες του.
Η συμπόρευση ποίησης και μουσικής γέννησε τραγούδια του Μικρούτσικου, που τραγουδιούνται ακόμα στις μέρες μας με το ίδιο πάθος.
Γιατί ποιος μπορεί να ισχυριστεί πως το “Μαχαίρι” του Νίκου Καββαδία, με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, δεν ηλεκτρίζει το νεανικό πλήθος σήμερα, όπως τότε, που ο “Σταυρός του Νότου” του ποιητή ξάφνιαζε το κοινό, μικρούς και μεγάλους και τραγουδιόταν σε παρέες ή σε συναυλίες με χιλιάδες κόσμο;
Άλλωστε, τι σημαίνει κλασικό; Αυτό που αντέχει στο χρόνο. Κι ο Θάνος Μικρούτσικος και η μουσική του περνούν σιγά-σιγα τα σύνορα του κλασικού. Και, βέβαια, δεν είναι μόνο ο Καββαδίας που μιλούσε μέσα του.
Από τον Καρυωτάκη, τον Καβάφη και το Μάνο Ελευθερίου μέχρι τον Μαγιακόφσκι και τον Μπρεχτ ή τον Χικμέτ, η ποίηση, πολιτική ή ερωτική, μιλά μέσα του και, το κυριότερο, μιλά στο κοινό του.
Όταν γράφει την “Καντάτα για τη Μακρόνησο”, σε στίχους του Γιάννη Ρίτσου, έργο δύσκολο, κανείς δε φαντάζεται πως θα έχει αυτήν την απήχηση. Κι όμως. Κάνει αίσθηση, αν και ξαφνιάζει με το πρωτοποριακό της στυλ, (πειραματισμός πάνω στην ατονική μουσική), και γνωρίζει διακρίσεις σε διεθνή φεστιβάλ.
Ανήσυχος, πρωτεϊκος στις μουσικές μεταμορφώσεις του, από την “Πιρόγα” του Άλκη Αλκαίου με τον Μανώλη Μητσιά και τη “Ρόζα” του, με τη βαθιά λαϊκή φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου, τη “Θάλασσα” με την Ιταλίδα ντίβα Μίλβα, που την τραγούδησε, μέχρι και το “Επέστρεφε” του Καβάφη, με τον υποβλητικό Κώστα Θωμαΐδη, ο Μικρούτσικος γράφει Ιστορία, τη μουσική ιστορία των τελευταίων 50 χρόνων.
Και ανήκει στους μεγάλους της ελληνικής μουσικής, που τόσο λείπουν απ’ αυτήν την άνυδρη πολιτιστικά εποχή.
……………………..
Οι «Παρενθέσεις» είναι μικρά κείμενα, μικρές πινελιές, σε θέματα πολιτισμού ή ζωής, που φωτίζουν γωνιές από μεγαλύτερα θέματα, λειτουργώντας σαν παρ-εν-θέσεις.
……………………….
……………………..
