Σ’ αυτόν τον τόπο η ξενομανία πέρασε στο αίμα μας. Πας σε άλλα κράτη των Βαλκανίων και τα μαγαζιά τους έχουν ονόματα στη γλώσσα τους. Εμείς κοντεύουμε να ξεχάσουμε τη δική μας, που, κατά κοινή ομολογία, είναι από τις πλουσιότερες παγκόσμια και συνάμα μουσική γλώσσα με τα τόσα φωνήεντα που χρησιμοποιεί στο λόγο.
Και το ξεπερνάμε, γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς…
Κι έρχεται τώρα η φετινή συμμετοχή μας στη Eurovision να μας κάνει να αναρωτηθούμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Ποιοι;
Το τραγούδι που θα πάει η Μαρίνα Σάττι στο μεγάλο ευρωπαϊκό διαγωνισμό έχει, λέει, με το video που στάλθηκε, ενθουσιάσει τους ξένους! “Αυτή είναι η Ελλάδα” αναφώνησαν!
Δηλαδή, ποιοι είμαστε;
Είμαστε η Ελλάδα του “σουβλάκι, τζατζίκι, Παρθενώνας, περικεφαλαία του Λεωνίδα και λικνίσματα οριεντάλ”; Είμαστε η Ελλάδα του “τα,τα,τα…”;
Πού είναι οι μεγάλοι ποιητές μας, οι μεγάλοι συνθέτες μας, οι μεγάλοι τραγουδιστές μας; Για ποια Ελλάδα μιλάμε; Γι’ αυτήν, όπως την θέλουν οι ξένοι και μας την επιβάλλουν ή γι’ αυτήν, που θα θέλαμε εμείς και δεν την διεκδικούμε;
Μα, θα πείτε, αυτό πουλάει, όλοι τα ίδια κάνουν, τέτοια τραγούδια στέλνουν. Το δικό μας “Ζάρι” στο ίδιο παιχνίδι ρίχνεται. Έτσι πρέπει να γίνει, αυτοί είναι οι κανόνες του παιχνιδιού… Μα οι εκάστοτε κυβερνώντες δεν διαθέτουν καθόλου ψήγματα αντίστασης; Αυτός είναι ο πολιτισμός μας; Καμιά ευαισθησία δεν υπάρχει; Όλα πουλιούνται και όλα αγοράζονται;
Κάτι είπε πριν από χρόνια ο μεγάλος Μάνος Ελευθερίου σε στίχους του τραγουδιού του Γιάννη Μαρκόπουλου, “Μαλαματένια λόγια”, πριν από 40 χρόνια περίπου, που δεν το έχουμε καταλάβει
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί
Έτσι μας θέλουν, έτσι είμαστε. Έτσι πρέπει να είμαστε; Ερώτημα που χρήζει άμεσης απάντησης. Και κάτι ακόμη. Οι σημερινοί πνευματικοί άνθρωποι της χώρας δεν πρέπει να πάρουν θέση σ’ ένα τέτοιο θέμα; Δεν πρέπει να διαμαρτυρηθούν; Όλα να περνούν “αβρόχοις ποσί”;
Ας κάνουμε και τις συγκρίσεις ανάμεσα στο “Ζάρι” , ανάμεσα στα “Μαλαματένια λόγια” και το”Je suis grecque”,( Είμαι Ελληνίδα), της Μελίνας”…
Είμαστε ρομαντικοί και οπισθοδρομικοί; Ίσως… “Ο καθείς και τα όπλα του είπα”, (Οδυσσέας Ελύτης)
……….
ΥΓ: Και καμαρώστε (!) και κάποιους από τους στίχους της συμμετοχής μας:
far
………………….
