Ζωές στη διατίμηση – Ένας εργαζόμενος νεκρός κάθε δύο μέρες / γράφει ο Δημήτρης Κωστάκος
«Το ατύχημα, τους στοιχίζει φθηνότερα από το να λάβουν τα απαιτούμενα μέτρα προστασίας των εργαζομένων». Στην τρίτη θέση με τα περισσότερα θύματα βρίσκεται ο κατασκευαστικός κλάδος
Περίπου 25 ευρώ κόστιζαν τα σωληνάκια που θα εξασφάλιζαν ότι το φορτηγό που οδηγούσε ο αδελφός του δεν θα έμενε από φρένα, με συνέπεια τον θάνατο του το 2020.
«Είναι εργατικές δολοφονίες, όχι δυστυχήματα». Αυτή ήταν η θλιβερή διαπίστωση του Στέλιου Αφράτη. Το δικαστήριο, έγινε. Στο ερώτημα προς τους εκπροσώπους της εταιρείας «πώς μπορεί να είναι ασφαλές ένα φορτηγό του οποίου οι πόρτες έκλειναν με σχοινί», η αφοπλιστική απάντηση ήταν πως.. .αφού έκλειναν ήταν ασφαλές!
Η Μαίρη Βλαντ, έχασε τον σύζυγό της την παραμονή των Χριστουγέννων. Καταπλακώθηκε από επτά μαρμάρινες πλάκες στην εταιρεία, όπου εργαζόταν επί 14 χρόνια. Το μεροκάματο: 38 ευρώ.
Η αυλαία της τραγωδίας, δεν έπεσε με την απώλεια, αλλά -όπως καταγγέλλει η Μαίρη – με την τραγική παρατήρηση που δέχθηκε από τον εργοδότη για το υψηλό κόστος της κηδείας του αδικοχαμένου συζύγου της!
Την ανείπωτη θλίψη της απώλειας, διαδέχθηκε το σοκ της απαξίας…
Αντί να κλαίω τον χαμό του άντρα μου, τρέχω μήπως καταφέρουν και σωθούν τα παιδιά που δουλεύουν εκεί, θα πει βουρκωμένη.
Από τις τοποθετήσεις τους μπροστά στους δημοσιογράφους και τις κάμερες, ένα χαρακτηριστικό στοιχείο αποτελεί τον κοινό παρονομαστή. Κάθε δυστύχημα μοιάζει με χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Σποραδικά μικρά ατυχήματα, τα οποία ουρλιάζουν ότι έρχεται το κακό. Η απώλεια. Μία ή πολλές.
«Το ατύχημα, τους στοιχίζει φθηνότερα από το να λάβουν τα απαιτούμενα μέτρα προστασίας των εργαζομένων», διαπιστώνει με θλίψη ο Στέλιος.
Τον λόγο παίρνει ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία Ανδρέας Στοϊμενίδης. Σύμφωνα με έρευνα της Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων Τεχνικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΟΣΕΤΕΕ), ένας εργαζόμενος κάθε δύο μέρες έχασε τη ζωή του το περασμένο έτος στη χώρας μας. Συνολικά, τα εργατικά δυστυχήματα το 2023 ανήλθαν στα 179, ενώ 287 εργαζόμενοι τραυματίστηκαν σοβαρά, χωρίς να υπάρχουν στοιχεία για το πόσοι εξ αυτών διέφυγαν τον κίνδυνο.
Το 2022 οι νεκροί σε εργατικά δυστυχήματα, ήταν 104 και σοβαρά τραυματισμένοι 140.
Παράλληλα, δεν καταγράφονται οι επαγγελματικές ασθένειες στη χώρα μας.
Ο υψηλότερος αριθμός θυμάτων, εντοπίζεται μεταξύ εργατών και μισθωτών (60).
Ακολουθούν οι αγρότες (44). Στην τρίτη θέση βρίσκεται ο κατασκευαστικός κλάδος (31), ενώ στην τέταρτη θέση με 21 θύματα τοποθετούνται οι Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα ασφαλείας.
Σε σχέση με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που έχει απόκλιση διετίας, η διαφορά είναι χαώδης.
Ειδικότερα, το 2021, η Ελληνική Στατιστική Αρχή κατέγραψε μόλις 31 εργατικά δυστυχήματα και το 2020 άλλα 41. Πρόκειται για την περίοδο της υγειονομικής κρίσης, η οποία περιόρισε σημαντικά τις δραστηριότητες στους χώρους απασχόλησης. Βέβαια, ακόμα και αν ανατρέξουμε στο 2019, πάλι τα εργατικά δυστυχήματα που είχαν καταγραφεί τότε ήταν 51, δηλαδή πολύ λιγότερα από τα περσινά.
Όπως τόνισε ο Ανδρέας Στοϊμενίδης, παρατηρείται υποκαταγραφή των εργατικών δυστυχημάτων και ατυχημάτων από τις αρμόδιες υπηρεσίες, χαρακτήρισε τυπική και αποσπασματική την αντιμετώπιση του προβλήματος από την Πολιτεία, ενώ έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στο πλήγμα που έχει δεχθεί η συλλογική διαπραγμάτευση κατά την περίοδο των μνημονίων, με συνέπεια την υποβάθμιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
