Εκδήλωση της ΕΛΜΕ Ημαθίας: 1973-2023. «Το Πολυτεχνείο ζει» με συνθήματα και αιτήματα διαχρονικά και επίκαιρα, όσο ποτέ!
Εκδήλωση – Συζήτηση, από την ΕΛΜΕ Ημαθίας, με αφορμή την 50η επέτειο του Πολυτεχνείου, στο Φουαγιέ της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών Δήμου Βέροιας
Σε ατμόσφαιρα έντονης συναισθηματικής φόρτισης, αλλά με μικρή συμμετοχή κόσμου, πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τετάρτης 15 Νοεμβρίου, στο Φουαγιέ της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Δήμου Βέροιας, θεματική εκδήλωση επετειακής αναφοράς, με πρωτοβουλία της ΕΛΜΕ Ημαθίας, με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Προσκεκλημένοι ομιλητές, τους οποίους καλωσόρισε και παρουσίασε ο Πρόεδρος της ΕΛΜΕ Χρήστος Πούλος, τα μέλη του συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων (ΣΦΕΑ) 1967 – 1974 Γιάννης Κατσαρός, ο οποίος διετέλεσε και βουλευτής του ΚΚΕ, και Βασίλης Δεμουρτζίδης, ενώ παρέμβαση για τον αντιδικτατορικό αγώνα, εστιάζοντας στα τοπικά δεδομένα της Ημαθίας, όπως κατεγράφησαν στον τότε τοπικό Τύπο, έκανε στο πέρας της εκδήλωσης ο Δημοσιογράφος – Συγγραφέας Αλέκος Χατζηκώστας.
Γιάννης Κατσαρός: «Η εξέγερση δεν ήταν ξέσπασμα. Ήταν λαϊκή έκρηξη με στόχους, αιτήματα και ιδανικά»
Πρώτος ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο Γιάννης Κατσαρός, ο οποίος έθεσε το κέντρο βάρος της εισήγησής του στη γνησιότητα της ιστορικής εξέγερσης, που έγινε παρακαταθήκη αξιών για διαχρονικούς αγώνες που ζητούν δικαίωση εδώ και μισό αιώνα, και ειδικότερα στις μέρες μας, όπου η καταπάτηση των δικαιωμάτων των λαϊκών στρωμάτων, που οδηγούνται στην εξαθλίωση, έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην αιματηρή εξόντωση του παλαιστινιακού λαού, φωτογραφίζοντας ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, χορηγούς της Ισραηλινής θηριωδίας, ως φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς που χάρασσαν πολιτικές και επέβαλαν ίδιες και παρόμοιες εντολές, τόσο στην εποχή του Πολυτεχνείου, όσο και σήμερα, με υποτακτικούς εκτελεστές τις κυβερνήσεις.
Ο κ. Κατσαρός εστιάζοντας στο πνεύμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου σημείωσε μεταξύ άλλων ότι η μαζικότητα, η μαχητικότητα, η αγωνιστικότητα, ο ηρωισμός και οι στόχοι του ξεσηκωμού του λαού μαρτυρούν ότι δεν επρόκειτο απλά για ένα αγωνιστικό ξέσπασμα οργής και αγανάκτησης αλλά μία γνήσια λαϊκή εξέγερση κατά της Χούντας.
«Η μεγαλειώδης συμμετοχή, οι δεκάδες νεκροί που θυσιάστηκαν για Δημοκρατία, Ανεξαρτησία και Κοινωνική Δικαιοσύνη, οι εξελίξεις που πυροδοτήθηκαν από αυτόν τον ξεσηκωμό, που έφτασαν μέχρι και την προδοσία της Κύπρου και την κατάρρευση της χούντας, δείχνουν τη σημασία της εξεγέρσης. Η εξέγερση είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό πράγμα που δεν έχει σχέση με κουκούλες και με στρακαστρούκες. Δεν είναι παιδική χαρά η εξέγερση, που πάμε να παίξουμε να εκτονωθούμε, πετώντας και καμιά πέτρα στην τζαμαρία μιας Τράπεζας ή καμιά βόμβα μολότοφ στους αστυνομικούς… το κρυφτούλι με τις δυνάμεις καταστολής.
Η σοβαρότητα των γεγονότων και οι συνέπειες από τη μεγάλη αυτή λαϊκή έκρηξη δείχνουν ότι οι εξεγέρσεις, ούτε από θυμό, ούτε από αγανακτισμένους γίνονται, αλλά αντίθετα από λαϊκές μάζες που ξέρουν τι ζητάνε και πού πηγαίνουν, που έχουν στόχους, αιτήματα και ιδανικά και έχουν συναίσθηση των δυσκολιών της αγριότητας της ταξικής πάλης, που γνωρίζουν λίγο-πολύ τους συσχετισμούς δυνάμεων, που έχουν επίγνωση της βαναυσότητας και τις θηριωδίες του αντιπάλου.
Πενήντα χρόνια μετά την πτώση της χούντας τα κυριότερα συνθήματα που ήταν γραμμένα και στην πύλη του Πολυτεχνείου όπως ψωμί-παιδεία-ελευθερία, Έξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ, παραμένουν επίκαιρα όσο ποτέ. Η χώρα μας έχει οδηγηθεί από τις κυβερνήσεις μας, μέσα σε ένα σύμπλεγμα αγρίων ανταγωνισμών και συμφερόντων. Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και όλα τα λαϊκά στρώματα καταδυναστεύονται, ενώ ο πληθωρισμός και η ακρίβεια οδηγούν μεγάλα στρώματα του πληθυσμού στην απόλυτη φτώχεια και την καταστροφή, ενώ εφοπλιστές, τραπεζίτες και βιομήχανοι, στο όνομα της ανάπτυξης, φόροαπαλλάσσονται προκλητικά και επίσης προκλητικά ροκανίζουν τα δισεκατομμύρια των ταμείων ανάκαμψης και σταθερότητας μέσω των κρατικών προϋπολογισμών…», κατήγγειλε αυτολεξεί.
Κλείνοντας ο κ. Κατσαρός δεν παρέλειψε ν’ αναφερθεί και σε όσους προσπαθούν από χρόνια, συστηματικά να λασπώσουν, όπως είπε την αξία της εξέγερσης και των αληθινών εκπροσώπων της. «…Θα έχετε ακούσει, θα έχετε διαβάσει βαθυστόχαστες αναλύσεις έγκριτων, κατά τα άλλα, αναλυτών, που κάθε χρόνο λίγο πριν από τις μέρες του Πολυτεχνείου προσπαθούν να φορτώσουν στη γενιά του Πολυτεχνείου όλα τα δεινά που υπέστη ο εργαζόμενος κόσμος από τη μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα. Σε αυτές τις αναλύσεις γενικά το Πολυτεχνείο βαφτίζεται ως μία ομάδα 5-10 επώνυμων, οι οποίοι πρόδωσαν πραγματικά τα ιδανικά του αγώνα, εξαργυρώνοντας τη συμμετοχή τους με καρέκλες και οφίτσια και υπηρετούν με τον καλύτερο τρόπο το σύστημα και τους μηχανισμούς του. Γενιά του Πολυτεχνείου όμως δεν ήταν αυτοί. Ήταν δεκάδες, εκατοντάδες χιλιάδες νέοι, φοιτητές, μαθητές και εργαζόμενοι που συνέχιζαν για δεκαετίες και συνεχίζουν ακόμα, όσοι ζουν, τον αγώνα για να βρουν δικαίωση τα ιδανικά και τα συνθήματά εκείνου του ξεσηκωμού…», κατέληξε ο κ. Κατσαρός.
Βασίλης Δεμουρτζίδης:«50 χρόνια μετά καλούμαστε να διαφυλάξουμε και να καλλιεργήσουμε την αγωνιστική ενότητα του λαού για να δικαιωθεί το όραμα»
«…Σήμερα 50 χρόνια μετά την κορυφαία αντιδικτατορική εξέγερση του ‘73 στο Πολυτεχνείο τα κύρια αιτήματα και συνθήματα της εξεγερμένης νεολαίας και του λαού μας τότε για ψωμί παιδεία ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική πρόοδο αποκτούν νέο συγκεκριμένο περιεχόμενο σε συνθήκες που διαμορφώνονται από τη γενικευμένη οικονομική κρίση και τα επώδυνα μέτρα που παίρνονται και δίνουν σύγχρονα μηνύματα για νέους αγώνες των εργαζομένων για ένα καλύτερο αύριο, για εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία και κοινωνική πρόοδο…», σημείωσε με τη σειρά του ο κ.Δεμουρτζίδης.
Υπογράμμισε ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ήταν σπορά της τύχης αλλά ώριμο τέκνο της ανάγκης και της οργής και αφύπνισε τη λαϊκή συνείδηση, αποδεικνύοντας πως η χούντα των συνταγματαρχών δεν είναι ανίκητη. «…Ο σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων της επταετίας υψώνει τη σημαία του Πολυτεχνείου με τα αιτήματα του αναβαπτισμένα στους σύγχρονους ασυμβίβαστους αγώνες. Αντλούμε δύναμη από τα διδάγματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και διακηρύσσουμε ότι στεκόμαστε αγωνιστικά και ανυποχώρητα απέναντι σε κάθε πολιτική που καταλύει τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του λαού στη δουλειά, την υγεία, την παιδεία την ασφάλιση και την αξιοπρεπή διαβίωση.
Εκφράζουμε τη συμπαράστασή μας στον αγώνα των φοιτητών και μαθητών για δημόσια παιδεία, είμαστε αντίθετοι στην υποχρηματοδότηση όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, αντιπαλεύουμε τις πολιτικές εκείνες στο όνομα της μεγιστοποίησης του κέρδους των μεγάλων συμφερόντων, στο όνομα των Ξένων Δανειστών που απαξιώνουν τον εργαζόμενο λαό μας, οδηγώντας τον στην πτώχευση και διαμορφώνοντας το νέο εργασιακό Μεσαίωνα. 50 χρόνια μετά καλούμαστε να διαφυλάξουμε και να καλλιεργήσουμε την αγωνιστική ενότητα του λαού και της νεολαίας, για να δικαιωθεί το όραμα που σφυρηλατήθηκε στο καμίνι του αντιδικτατορικού αγώνα και καθαγιάστηκε και με το αίμα των νεκρών του Πολυτεχνείου και των άλλων νεκρών του αντιδικτατορικού αγώνα…», κατέληξε μεταξύ άλλων ο κ. Δεμουρτζίδης.
Αλέκος Χατζηκώστας: «Σας χρωστάω πολλά, γι αυτό που είμαι»
Ο Αλέκος Χατζηκώστας με τη σειρά του συνεχάρη την ΕΛΜΕ Ημαθίας για την πρωτοβουλία της συγκεκριμένης διοργάνωσης και ευχαρίστησε θερμά τους δύο προσκεκλημένους ομιλητές, τους οποίους χαρακτήρισε μάλιστα ως «παλικάρια» εξαιτίας των οποίων, όπως ο ίδιος είπε, διαμόρφωσε την πολιτική του αυτοσυνειδησία και ταυτότητα. Στη σύντομη παρέμβασή του, αρχικά απαρίθμησε ονομαστικά περί τους 105 αγωνιστές από την τοπική κοινωνία της Ημαθίας που εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν (μεταξύ αυτών και ο αγωνιστής Γεώργιος Μουρατίδης που ήταν παρών στην εκδήλωση), βασανίστηκαν και θανατώθηκαν, εκείνη την εποχή. Στη συνέχεια ο κ. Χατζηκώστας αναφέρθηκε σε πρόσωπα και γεγονότα, φορείς και φοιτητικούς συλλόγους που ενεπλάκησαν και διαδραμάτισαν ρόλους κατά την επταετία στην περιοχή μας, όπως καταγράφηκαν μέσα από δημοσιεύματα του τότε τοπικού τύπου και κυρίως των Εφημερίδων «Βέροια» και «Φρουρός της Ημαθίας».
Τέλος ο κ. Χατζηκώστας επέδωσε στους δύο προσκεκλημένους αναμνηστικά τιμητικά δώρα.
………………
Φωτογραφίες: faretra.info
