Ενθουσίασε για μια ακόμη φορά η παράσταση «Η Φαύστα… μετά τον Μποστ» του 1ου ΕΠΑΛ Βέροιας για τα «Παιδιά της Άνοιξης»
Με γεμάτο το Χώρο Τεχνών του Δήμου Βέροιας, εντυπωσίασε και τη δεύτερη φορά που παίζεται στον ίδιο χώρο η επικαιροποιημένη παράσταση του 1ου ΕΠΑΛ Βέροιας «Η Φαύστα… μετά τον Μποστ», που ήταν αφιερωμένη στα «Παιδιά της Άνοιξης», καθώς και σε δυο μαθητές ενός του ΕΠΑΛ και ενός των “Παιδιών της Άνοιξης”, που έφυγαν προχθές αναπάντεχα από τη ζωή.
Το άνοιγμα της εκδήλωσης και η παρουσίαση του Συλλόγου έγινε από τη Χρύσα Τσατίρη, πολιτικό επιστήμονα, ενώ χαιρετισμό στους παρευρισκόμενους απήθυνε η Πρόεδρος των “Παιδιών της Άνοιξης” και Νόρα Σαρκατζή.
Η παράσταση, την οποία βλέπουμε για δεύτερη φορά, άρτια από κάθε άποψη και επαγγελματικών προδιαγραφών, ενθουσίασε το κοινό που την παρακολούθησε και καταχειροκρότησε τους ηθοποιούς και εν γένει τους συντελεστές της που δεν λογάριασαν χρόνο και κόπο, για να πετύχουν ένα τέτοιο αποτέλεσμα, σε συνδυασμό, βέβαια, με το ταλέντο και τις δυνατότητες που έχουν.
Να τονίσουμε για μια ακόμη φορά τη διαρκή συνεισφορά του 1ου ΕΠΑΛ Βέροιας στον Πολιτισμό αλλά και την ανθρωπιά, δυο έννοιες που συμβαδίζουν, μιας και τα έσοδα της παράστασης αυτήν τη φορά προορίζονταν για “Τα Παιδιά της Άνοιξης”, και τη συμβολή στην αποπεράτωση του νέου κτιρίου της Δομής.
Όπως τόνισε ο Διευθυντής του Σχολείου Βαπτιστής Παντής στον χαιρετισμό του, το ΕΠΑΛ έχει τη δυνατότητα από μόνο του, χωρίς κάποια εξωτερική βοήθεια, να ανεβάσει μια τόσο απαιτητική θεατρική παράσταση.
Ψυχή της όλης προσπάθειας αλλά και αυτού του εντυπωσιακού αποτελέσματος η καθηγήτρια του Σχολείου, καθηγήτρια Νοσηλευτικής και υπεύθυνη του τομέα Υγείας Λίζα Τσέκου, η οποία προλογίζοντας, φανερά συγκινημένη, είπε:
“…Εθελοντισμός, ενσυναίσθηση, συμπερίληψη… λέξεις του καιρού μας, της μόδας, που τις εκστομίζουμε συχνά αλλά πόσο συχνά τις κάνουμε πράξεις;
Στην περίπτωση του Αντώνη Καρυώτη η διαφορετικότητά του επέδρασες αποτρεπτικά στο να τον συμπεριλάβουν στους ταξιδιώτες του πλοίου κι έτσι τον έδιωξαν, τον έσπρωξαν, τον έπνιξαν….
Πώς να δεχθούμε ότι η κοινωνική πραγματικότητα είναι μια κοινοτοπία του κακού;
Μ’ αυτήν μας την παράσταση χαρισμένη στα «Παιδιά της Άνοιξης» θέλουμε να δώσουμε το παράδειγμα στους μαθητές μας, στη νέα γενιά, ότι μπορείς να νοιάζεσαι και να προσφέρεις με διάφορους τρόπους κι έτσι να αμβλύνεις μια κανονικότητα, που γίνεται όλο και πιο τοξική.
Το θεατρικό έργο του Μποστ : ένα συμπίλημα γλώσσας, ένα σύμφυρμα εποχών, ένα άχρονο έργο αλλά τι «κρίμα» πάντα επίκαιρο…
Το δήθεν, ο μεγαλοϊδεατισμός, η απροσφορότητα συναισθήματος, το επίχρισμα ευαισθησίας, τα συναισθηματικά ολισθήματα… και όλα αυτά δοσμένα με έναν τρόπο γκροτέσκ, γεμάτο παραδοξότητες, ανακολουθίες, μια ιλαροτραγωδιά που κλείνει το μάτι στο θεατή.”
Μετά το τέλος παράστασης με το κοινό να καταχειροκροτεί στη σκηνή ανέβηκε ένα από τα παιδιά της δομής, ο Νίκος Θεοχαρόπουλος, και αφού είπε πόσο πολύ του άρεσε, χάρισε από ένα τριαντάφυλλο σ’ όλους τους συντελεστές της, μια πραγματικά συγκινητική στιγμή που έκανε πολλούς να δακρύσουν.
Με όλους τους συντελεστές της και αυτή τη φορά να έχουν αποδώσει τα μέγιστα, κρατάμε τα λόγια φίλου καλλιτέχνη, που έχει ιδιαίτερη βαρύτητα ο λόγος του, καθώς παρακολούθησε την παράσταση. Είπε:”Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα έφευγα τόσο εντυπωσιασμένος, από μια ερασιτεχνική παράσταση”. Και δεν εντυπωσιάστηκε μόνο αυτός, αλλά όλο το κοινό που την παρακολούθησε.
Ελένη: Νίκος Γκιλιόπουλος
far
Φωτογραφίες: faretra.info
…………………….
Η Φαρέτρα για την ίδια παράσταση έγραψε, όταν πρωτοπαρουσιάστηκε:
Το 1ο ΕΠΑΛ Βέροιας εντυπωσίασε με την απολαυστική “Φαύστα” του / Παράσταση επαγγελματικών προδιαγραφών
Δεν είναι η πρώτη φορά που το 1ο ΕΠΑΛ Βέροιας δείχνει τις καλλιτεχνικές του ευαισθησίες και δυνατότητες, πέρα από το δύσκολο εκπαιδευτικό του έργο.
Κι αυτήν τη φορά, στην παράσταση που δόθηκε στο Χώρο Τεχνών της Βέροιας, αίθουσα ασφυκτικά γεμάτη από κόσμο, το απέδειξε για μια ακόμη φορά εντυπωσιάζοντας με τη “Φαύστα” του Μποστ, που ανέβασε.
Εντυπωσίασε, όμως, και με τη διάθεσή του να προσφέρει τα έσοδα της παράστασης στο Σύλλογο Κοινωνικής Παρέμβασης “Έρασμος”, που δίνει έναν καθημερινό αγώνα ενάντια στην οικογενειακή βία. […]
Ο Διευθυντής του Σχολείου, ο Βαπτιστής Παντής, μίλησε για ένα σχολείο εξωστρεφές, ανοιχτό και δεμένο με την κοινωνία, ένα σχολείο που δημιουργεί, παρά την καθημερινή κούραση.Η Λίζα Τσέκου, εμψυχώτρια της Ομάδας Θεάτρου Εκπαιδευτικών του 1ου ΕΠΑΛ, έδωσε το στίγμα της παράστασης κάνοντας το πορτρέτο του Μποστ και της παραδοξότητας της θεατρικής του κατάθεσης, που όμως επικοινωνεί με το κοινό μέσα από δρόμους αυτοκριτικής, αλλά και αισιόδοξης ενατένισης της ζωής.
Κι ενώ οι θεατές περίμεναν μια ερασιτεχνική παράσταση προσεγμένη και αξιοπρεπή, βρέθηκαν να απολαμβάνουν μια παράσταση που ξεπερνούσε πολύ διάφορες επαγγελματικές! Παράσταση ζωντανή, έξυπνη, ανατρεπτική, όχι μόνο ως προς το κείμενο, αλλά και ως προς το στήσιμό της και την καθηλωτική της επίδραση στους θεατές!
Μπορεί να καθηλώνει και η ιλαροτραγωδία, ο λόγος του Μποστ, με τον ιαμβικό του δεκαπεντασύλλαβο, λόγος μουσικός και με γοητευτικούς συγκερασμούς δημοτικής και μιας πεθαμένης καθαρεύουσας, που σατιρίζει τον μικροαστισμό; Μπορεί!
Οι θεατές, όταν δε γελούσαν, και αυτό συνέβαινε συχνά και αυθόρμητα, κρέμονταν κυριολεκτικά από το κείμενο κι από το παίξιμο των έξοχων “ηθοποιών”, των καθηγητών του σχολείου δηλαδή.
Η Λίζα Τσέκου, που θέλει να δηλώνει “εμψυχώτρια της Ομάδας” και όχι σκηνοθέτιδα, όχι απλά σκηνοθέτησε αλλά είχε τη γενική επιμέλεια, από τις κάποιες παρεμβάσεις στο κείμενο, από την ερμηνεία, μέχρι και την πιο μικρή λεπτομέρεια. Αυτό φαινόταν, είχε τη δική της σφραγίδα. Το ότι δηλώνει απλά εμψυχώτρια δείχνει τη σεμνότητα του χαρακτήρα της.
Κι ας ξεκινήσουμε από τον τίτλο της παράστασης. “Η Φαύστα… μετά τον Μποστ” και όχι “Φαύστα η απολεσθείς κόρη”, που είναι ο τίτλος του έργου, όπως γράφτηκε από τον Μποστ. Γιατί;
Συνηθίζεται στις παραστάσεις σήμερα να προστίθενται σε παλιά έργα στοιχεία της σύγχρονης εποχής, προκαλώντας περισσότερο γέλιο. Κι έχουμε δει τέτοιες παρεμβάσεις, που κυριολεκτικά κακοποιούν το κείμενο, ιδιαίτερα στον Αριστοφάνη.
Εδώ, στη “Φαύστα”, οι προσθήκες ήταν και λίγες και έξυπνες και έγιναν από τη Λίζα Τσέκου έτσι που, όχι μόνο δεν παραχάραξαν το κείμενο, αλλά του έδωσαν τη δροσιά του σήμερα χωρίς περιττές υπερβολές.
Οι ηθοποιοί της όλοι απολαυστικοί!
Με τη Φαύστα να την παίζει καταπληκτικά αντρική φιγούρα, όπως στην Αρχαιότητα, (κινήσεις φωνή, εκφράσεις), με όλους τους άλλους να την πλαισιώνουν έτσι, ώστε να μην μπορείς να αξιολογήσεις μείζονες και ελάσσονες ηθοποιούς ερμηνευτικά, με μουσικά ιντερμέδια, που προκαλούσαν ιδιαίτερη ευφορία, με σκηνικά και κοστούμια επιλεγμένα απόλυτα λειτουργικά, (σημαντική εδώ η βοήθεια του ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας), η παράσταση καταχειροκροτήθηκε. Ο ενθουσιασμός ήταν μεγάλος και κατά τη διάρκεια της παράστασης και φυσικά εκδηλώθηκε και στο τέλος. […]
Μια παράσταση που κέρδισε ασυζητητί τις εντυπώσεις, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τον εθελοντισμό ως πράξη ζωής, και επιπρόσθετα, μια παράσταση που αξίζει να ξαναπαιχτεί!
Φωτογραφίες: faretra.info
