Σήμερα, πριν το μεσημέρι διακρίνουμε πίσω μας στην Εθνική Οδό, λίγο πριν τα διόδια τα Χαλάστρας, νοσοκομειακό του ΕΚΑΒ με τους φάρους αναμμένους, να τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Μας προλαβαίνει στα διόδια και σταματά πίσω μας στη σειρά της αναμονής, περιμένοντας να τα περάσει. Περνούμε κι αυτό ακόμα στην αναμονή. Μας προσπερνά ύστερα από κάποιο χρόνο, με ιλιγγιώδη πάλι ταχύτητα στον δρόμο προς τη Θεσσαλονίκη και προς την πιθανή σωτηρία του ασθενούς που μεταφέρει
Είναι γεγονός ότι χάθηκαν πολύτιμα λεπτά, τα οποία τα οποία θα μπορούσε να είναι πολύ περισσότερα, αν η κίνηση ήταν μεγάλη κι όχι μέτρια, όπως η σημερινή, κι ο ασθενής να μην προλάβει να φτάσει ζωντανός στο νοσοκομείο.
Και το ερώτημα. Δεν μπορούσε να υπάρξει μια πρόβλεψη, ώστε τα νοσοκομειακά να περνούν ελεύθερα από ειδική δίοδο, χωρίς να περιμένουν στην ουρά;
Πώς μετριέται η αξία της ανθρώπινης ζωής;
Δεν είναι της στιγμής να ρωτήσουμε γιατί πούλησαν τους δρόμους στους ιδιώτες, που προφανώς έχουν σαν βασικό τους στόχο το κέρδος κι όχι φυσικά τις ανθρώπινες ζωές, αλλά μια ευνομούμενη πολιτεία, που υποτίθεται ότι είμαστε, δεν έπρεπε να ενδιαφερθεί έστω γι αυτό;
ΥΓ. Είναι προφανές ότι τα χρήματα για τη διέλευση των ασθενοφόρων από τα διόδια τα πληρώνει το κράτος, δηλαδή εμείς οι φορολογούμενοι. Τελικά ούτε αυτό δεν μπόρεσαν να διασφαλίσουν οι κυβερνώντες πριν ξεπουλήσουν και τους δρόμους;
far
