“Από την de jure στην de facto υπονόμευση / κατάργηση των Δημοτικών Ωδείων” | γράφει ο Θανάσης Ρεπάνης
Η στόχευση του νομοσχεδίου για αποτελέσματα “οικονομίας κλίμακας” θα πλήξει άμεσα τον αριθμό των συμβασιούχων αλλά και των δραστηριοτήτων του καλλιτεχνικού – εκπαιδευτικού προσωπικού και των καλλιτεχνών γενικότερα.
Θανάσης Ρεπάνης, Καθηγητής πιάνου
Με μία πρώτη ανάγνωση των άρθρων 24 και 26 του νομοσχεδίου για την κατάργηση των νομικών προσώπων των Δήμων, προκύπτουν τα εξής όσον αφορά στα καλλιτεχνικά-εκπαιδευτικά τμήματα και ειδικά στα Δημοτικά Ωδεία που υπάγονται σ’ αυτά:
Επιχειρείται οριζόντια αποσυναρμολόγηση των εκπαιδευτικών μονάδων, αφού καμία διάταξη δεν εγγυάται την απρόσκοπτη λειτουργία τους -και μάλιστα σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία- τόσο στη μεταβατική περίοδο από 1-1-2024 όσο και στην επόμενη εκπαιδευτική χρονιά 2024-2025.
Ειδικότερα, είναι εξαιρετικά αμφίβολο το πώς θα γίνει στο μέλλον η ένταξη των συμβασιούχων ορισμένου χρόνου των οποίων οι συμβάσεις εργασίας χαρακτηρίζονται από κυμαινόμενη ωριαία εργασία κατά τη διάρκεια της χρονιάς, μερική και περιοδική απασχόληση την εβδομάδα, και έκτακτες αμοιβές λόγω συμμετοχής σε επιτροπές ή σε διάφορες καλλιτεχνικές δραστηριότητες που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της δουλειάς.
Η στόχευση του νομοσχεδίου για αποτελέσματα “οικονομίας κλίμακας” θα πλήξει άμεσα τον αριθμό των συμβασιούχων αλλά και των δραστηριοτήτων του καλλιτεχνικού-εκπαιδευτικού προσωπικού και των καλλιτεχνών γενικότερα.
Ταυτόχρονα, επιχειρείται κάθετη αποδόμηση της διοικητικής δομής των νομικών προσώπων, αφού η κατάργησή τους συνεπάγεται άμεσα την εξάλειψη των ενδιάμεσων βαθμίδων διοίκησης (υπεύθυνοι τμημάτων, διευθυντές) και κυρίως του Διοικητικού Συμβουλίου με την μεικτή σύνθεση του από αιρετούς και μη, εκπροσώπους φορέων και εκπροσώπους εργαζομένων.
Είναι σχεδόν βέβαιο, ότι η συσσωρευμένη πείρα των μονάδων διοίκησης δεν θα μπορέσει να διοχετευθεί ορθολογικά και με διαφάνεια στις διοικητικές δομές των Δήμων.
Οι εργασιακές σχέσεις και ειδικά οι αποδοχές του καλλιτεχνικού-εκπαιδευτικού προσωπικού πλήττονται ήδη εδώ και χρόνια, ακόμη και τώρα με το υφιστάμενο καθεστώς εις βάρος του επιδιωκόμενου έργου. Η εξάλειψη των δυσμενών εργασιακών συνθηκών θα έπρεπε να αποτελεί προτεραιότητα κάθε κυβέρνησης και όχι οι επιφανειακές διοικητικές παρεμβάσεις που μεταφέρουν ή οξύνουν στο μέλλον τα προβλήματα σ΄ένα άλλο επίπεδο.
Σε κάθε περίπτωση, με τον τρόπο που μεθοδεύεται νομοθετικά, αν δεν εξασφαλιστεί η απαιτούμενη διοικητική αυτοτέλεια και χρηματοδότηση σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες, η συγκέντρωση των πολιτιστικών δομών στην κεντρική εποπτεία των υπηρεσιών και της γραφειοκρατίας των Δήμων θα οδηγήσει στη σταδιακή υπονόμευση, και ενδεχομένως στην οριστική κατάργηση των Δημοτικών Ωδείων με δυσμενείς συνέπειες στην κοινωνική προσφορά και στο καλλιτεχνικό – εκπαιδευτικό τους έργο.
22-9-2023
