Νάουσα / Παρουσιάστηκε το βιβλίο: “Γρηγόριος Λιόλιος (Γόλης). Ο αντιστασιακός – Ο μαχητής του Δ.Σ.Ε. – Ο Δήμαρχος Νάουσας” (Μέρος B)
Τίτλος του βιβλίου που παρουσιάστηκε στις 3/9/2023
«ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΛΙΟΛΙΟΣ (ΓΟΛΗΣ)» ( Ο αντιστασιακός –
Ο μαχητής του Δ.Σ.Ε. – Ο Δήμαρχος Νάουσας
Συγγραφείς: Στέργιος Σπυρ. Αποστόλου – Άρτεμις Λιόλιου-Χρονοπούλου Μέρος Β΄
—————–
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΗΣ ΛΙΟΛΙΟΥ-ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ
(Συγγραφέας του Β΄ μέρους του βιβλίου)
Σήμερα νοιώθω ιδιαίτερα χαρούμενη γιατί πραγματοποιήθηκε η επιθυμία μου να γίνει αυτή η παρουσίαση, ώστε να γίνουν γνωστά τα πιστεύω του αδελφού μου και οι αγώνες του για την ελευθερία, την δημοκρατία και την δημιουργία μιας κοινωνίας με όσο το δυνατόν λιγότερες ατέλειες.
Ξένοι παράγοντες, για την εξυπηρέτηση των ιδιαίτερων συμφερόντων τους και με σκοπό να μετατρέψουν την Ελλάδα σε προτεκτοράτο τους, οδήγησαν σκόπιμα τον ελληνικό λαό σ’ έναν αιματηρό και παρατεταμένο αδελφοσκοτωμό, οι συνέπειες του οποίου μέχρι σήμερα δεν έχουν εξαλειφθεί ακόμη.
Η επιθυμία μου, λοιπόν, να γίνει αυτή η παρουσίαση με βοήθησε να κάνω αυτό το ταξίδι Αθήνα-Νάουσα, γιατί, όπως καταλαβαίνετε, με την διαδρομή του χρόνου, λιγοστεύουν οι αντοχές μου.
Δεν θα ήθελα να μακρηγορήσω περισσότερο. Σας ευχαριστώ όλους που ήλθατε και τιμήσατε την μνήμη των αδελφών μου, Γρηγόρη και Θωμά.
Σας εύχομαι όλους υγεία και προσωπική ευτυχία.
Νάουσα, 3 Σεπτεμβρίου 2023
———————
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΣΠΥΡ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
(Συγγραφέας του Α΄ μέρους του βιβλίου)
Η παρουσία σας στην εκδήλωση αυτή μας τιμά ιδιαίτερα. Γι’ αυτό, δεχθείτε ένα μεγάλο ευχαριστώ από μέρους μας.
Πρόσφατα, σε συνεργασία με την Άρτεμη Λιόλιου-Χρονοπούλου, αδελφή του Γρηγόρη Λιόλιου και την συμμετοχή με άρθρο του πρώην Δημάρχου Νάουσας Αναστασίου Καραμπατζού για την δημαρχιακή θητεία του Γρηγόρη Λιόλιου, γράψαμε το βιβλίο που παρουσιάζεται σήμερα.
Κατά την διάρκεια του Δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, τα μυστικά σχέδια των Άγγλων για την πλήρη κυριαρχία τους στον ελληνικό χώρο και τον αποκλεισμό της σοβιετικής επιρροής, τέθηκαν σε εφαρμογή με τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 1944. Τότε, ο ελληνικός λαός χωρίστηκε στα δύο και τάχτηκε είτε στη μια πλευρά είτε στην άλλη.
Ως προς το κεντρικό πρόσωπο του παρουσιαζόμενου βιβλίου, τον Γρηγόρη Λιόλιο, σημειώνω ότι αυτός υπήρξε ένας από τους πιο γενναίους μαχητές του Δ.Σ., με επιτελικό μυαλό.
Από Λοχαγός προήχθη σε Ταγματάρχη, επειδή, τον Ιανουάριο του 1949, με δική του υπόδειξη, οι τρεις ταξιαρχίες του Δ.Σ., αποχωρώντας από την Νάουσα, διέφυγαν μέσω του κάμπου της Πτολεμαΐδας και απέφυγαν τον πλήρη αφανισμό τους στο Μουχαρέμ Χάνι.
Με διαταγή του Πολεμικού Συμβουλίου του Δ.Σ., ο Γρηγόρης Λιόλιος παρέμεινε στο Βέρμιο άλλους δέκα μήνες μετά την λήξη του Εμφυλίου πολέμου τον Αύγουστο του 1949. Τον Ιούνιο του 1950 διατάχτηκε να τερματίσει την δράση του και κατέφυγε με το τμήμα του στην Αλβανία. Από την χώρα αυτή, όλοι οι μαχητές του Δ.Σ. διασκορπίστηκαν στις τότε ανατολικές χώρες.
Φοίτησε σε διάφορες κομματικές σχολές, με αποτέλεσμα, σε νεαρή ηλικία, να γίνει μέλος της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. Το 1954 κρίθηκε κατάλληλος από την εξόριστη ηγεσία του Κ.Κ.Ε., να αποσταλεί στην Ελλάδα για να αναδιοργανώσει την παράνομη κομματική οργάνωση της Αθήνας, που είχε εξαρθρωθεί από την Ασφάλεια.
Η παρουσίαση του βιβλίου που έγινε στη Φαρέτρα, τον Μάιο του’23, από τη Δήμητρα Σμυρνή
Κάτω από συνθήκες που ερευνώνται ακόμα και απασχολούν και το παρόν βιβλίο σε ειδικό κεφάλαιο, τον Απρίλιο του 1954 συνελήφθη και κλείστηκε στις φυλακές / μπουντρούμια της Ασφάλειας επί της οδού Μπουμπουλίνας, για 2 σχεδόν χρόνια.
Τον Μάιο του 1955, κρατούμενος ων, παραπέμφθηκε στο κακουργιοδικείο Θεσσαλονίκης για να δικαστεί με την κατηγορία της «εσχάτης προδοσίας». Ο συνήγορός του του κατέστησε σαφές ότι, για να μην οδηγηθεί στο εκτελεστικό απόσπασμα, πράγμα που ήταν βέβαιο, έπρεπε στην απολογία του να κάνει έναν ελιγμό και να αποκηρύξει, φαινομενικά, τις πολιτικές του πεποιθήσεις.
Ο Γρηγόρης Λιόλιος ακολούθησε την συμβουλή του συνηγόρου του και έκανε αυτόν τον ελιγμό. Το κακουργιοδικείο τον καταδίκασε σε 11,5 χρόνια κάθειρξη. Έτσι, απέφυγε το εκτελεστικό απόσπασμα, στο οποίο είχαν οδηγηθεί οι προκάτοχοί του Μπελογιάννης και Πλουμπίδης.
Τέτοιον ελιγμό φαινομενικής αποκήρυξης των πολιτικών ιδεών του κατά την δικτατορία της 4ης Αυγούστου, είχε κάνει το 1939 και ο Άρης Βελουχώτης, ο μετέπειτα θρύλος του Ε.Λ.Α.Σ. Τον ελιγμό αυτόν ο Γρηγόρης Λιόλιος τον έκανε γιατί δεν ήθελε να μεταβληθεί σε ήρωα με την εκτέλεσή του. Το Κ.Κ.Ε δεν είναι και δεν πρέπει να επιδιώκει να είναι κόμμα παραγωγής ηρώων. Άλλο είναι το πρόγραμμά του. Με τον ελιγμό αυτόν, ο Γρηγόρης Λιόλιος απέβλεπε στην αποτροπή των παρακάτω καταστάσεων:
— Δεν ήθελε να πεθάνει ψυχικά τους γονείς του, πριν την ώρα τους. Κι όχι μόνο αυτό. Μετά την εκτέλεσή του, ο πατέρας του θα εξορίζονταν πάλι στην Μακρόνησο και η μάνα του θα κλείνονταν ξανά στις γυναικείες φυλακές του Τρίκερι. Επίσης, και οι αδελφές του θα άρχιζαν πάλι να μπαινοβγαίνουν και να βασανίζονται κάθε τόσο, στα κρατητήρια της Ασφάλειας Νάουσας.
— Ο αδελφός του Θωμάς, ήδη, είχε χάσει την ζωή του από νάρκη, σαν μαχητής του Δ.Σ. Τέλος, δεν ήθελε και η δική του οικογένεια, γυναίκα και μικρό κορίτσι, που βρίσκονταν στην Ρουμανία, να πιει το πικρό ποτήρι της εκτέλεσής του.
Στην εκπομπή της 10ης Μαΐου 1955, ο ραδιοσταθμός του Κ.Κ.Ε. από την Ρουμανία, μεταξύ των άλλων, μετέδωσε και τα εξής:
« … Τις μέρες αυτές θριαμβολογούν πάλι στην Αθήνα οι χαφιέδες και οι κιτρινοφυλλάδες τους. Κατάφεραν να σπάσουν έναν ακόμη αγωνιστή του λαού. Ο Λιόλιος που δικαζόταν στη Θεσσαλονίκη απαρνήθηκε τις ιδέες του και πρόδωσε τον λαό… »
Κατόπιν τούτου, ο Γρηγόρης Λιόλιος, ένας από τους πιο έμπειρους και γενναίους Ναουσαίους καπετάνιους του Δ.Σ., εκβλήθηκε οριστικά από τις τάξεις του Κ.Κ.Ε. Οι άνθρωποι που τον εξοστράκισαν ήταν υψηλά ιστάμενοι, άκαπνοι, που δεν είχαν ρίξει ούτε μια σφαίρα στον Εμφύλιο.
Οι αγώνες του για 14 χρόνια, είτε με το όπλο στο χέρι, είτε στον πολιτικό τομέα, ξεκινώντας από την Κατοχή μέχρι την λήξη του Εμφυλίου, ξεχάστηκαν μονομιάς. Σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Επί πλέον, διαπομπεύτηκε δημόσια και παραδόθηκε στην περιφρόνηση των μελών, των οπαδών και των φίλων του κόμματος.
Θέλω να σας κάνω γνωστά κάποια συμπεράσματά μου από την συγγραφή αυτού του βιβλίου. Από αυτά αποδεικνύεται περίτρανα ότι ο Γρηγόρης Λιόλιος δεν υπήρξε ποτέ προδότης. Δώστε προσοχή:
1ο) Εάν ήταν προδότης ο Γρηγόρης Λιόλιος, γιατί κλείστηκε στις φυλακές επί δύο σχεδόν χρόνια, ενώ θα έπρεπε, μετά την προδοσία του, να έχει την εύνοια του τότε καθεστώτος και να αποτελεί το «χαϊδεμένο» παιδί του; Μπορείτε να δώσετε απάντηση;
2ο) Εάν ήταν προδότης ο Γρηγόρης Λιόλιος, γιατί το κακουργιοδικείο Θεσσαλονίκης τον καταδίκασε σε 11,5 χρόνια κάθειρξη, αντί να τον αθωώσει πανηγυρικά για την προδοσία του και τις «καλές υπηρεσίες» που προσέφερε στο καθεστώς; Μπορείτε να δώσετε απάντηση;
3ο) Εάν ήταν προδότης ο Γρηγόρης Λιόλιος, δεν θα έπρεπε, μετά την προδοσία του, να πολεμήσει το Κ.Κ.Ε.; Ας βρεθεί κάποιος να ισχυριστεί ότι μετά την αποκήρυξή του, μίλησε ή έδρασε εναντίον του με οποιονδήποτε τρόπο. Μπορείτε να δώσετε απάντηση;
4ο) Εάν ήταν προδότης ο Γρηγόρης Λιόλιος, τότε, γιατί με πρωτοβουλία δική του και άλλων Ναουσαίων αριστερών, στους οποίους πρωτοστάτησε ο Γεώργιος Γρέζιος, στήθηκε στο νεκροταφείο της Νάουσας το πρώτο μνημείο πεσόντων μαχητών του Δ.Σ.; Μπορείτε να δώσετε απάντηση;
Το περιεχόμενο της επιτύμβιας μαρμάρινης στήλης, που το έγραψε ο Γρηγόρης Λιόλιος, ήταν το εξής: «ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΣΠΑΡΑΓΜΟΣ, ΦΩΝΗ ΚΡΑΥΓΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΜΑΧΗΤΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΟΥ ΕΠΕΣΑΝ ΣΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ 1946-1949».
5ο) Εάν ήταν προδότης ο Γρηγόρης Λιόλιος, γιατί ο εξόριστος στην Σιβηρία Ζαχαριάδης, τον Απρίλιο του 1960, έγραψε στον Αλέξη Πάρνη, ότι, όπως υποπτεύεται, πίσω από την εξάρθρωση του παράνομου κομμουνιστικού δικτύου των Αθηνών το 1954 και την σύλληψη των μελών του, όπως ο Φλωράκης, ο Λιόλιος, ο Τζεφρώνης, ο Δάρας και άλλοι, κρύβονται τα μέλη της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε Κολιγιάννης και Γούσιας; Μπορείτε να δώσετε απάντηση;
6ο) Ο Ιωάννης Κροντήρης, ανώτερος αξιωματικός της αστυνομίας, υπήρξε πρώην υπεύθυνος της Ασφάλειας Αθηνών για την δίωξη του κομμουνισμού και κύριος ανακριτής των συλληφθέντων κομμουνιστών το 1954, μεταξύ των οποίων και ο Λιόλιος.
Αυτός παρέστη ως μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη τους το 1960 στο στρατοδικείο Αθηνών.
Εάν ήταν προδότης ο Γρηγόρης Λιόλιος, γιατί, όταν ρωτήθηκε αν ο Λιόλιος βοήθησε την ανάκριση, αυτός απάντησε: «Όχι, ουσιαστικώς τίποτε δεν μας έδωσε». Μπορείτε να δώσετε απάντηση;
Με βάση την επιστολή του Ζαχαριάδη στον Αλέξη Πάρνη, μπορούμε να οδηγηθούμε στο εξής υποθετικό συμπέρασμα: Είναι πολύ πιθανόν, ο Γρηγόρης Λιόλιος, σαν ταχύτατα ανερχόμενο μέλος της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε., να επέσυρε την ζηλοφθονία μερικών παλιών μελών της. Αυτά δεν έβλεπαν με καλό μάτι την κομματική του άνοδο. Έτσι, τον έστειλαν στην Αθήνα, δήθεν με ειδική κομματική αποστολή, και ύστερα τον «κάρφωσαν» στην Ασφάλεια, για να απαλλαγούν από αυτόν. Αυτή είναι μία άποψη που κυκλοφόρησε ευρύτατα σαν φήμη το 1954.
Από την ενασχόλησή μου με την ιστορία της Ελλάδας, ιδιαίτερα την πολιτική, σχημάτισα την γνώμη, την οποία εξακολουθώ να έχω, ότι το Κ.Κ.Ε., σαν πολιτικό κόμμα, έχει βαθιές ρίζες στον ελληνικό λαό. Αυτό το απέδειξε με τους διαχρονικούς φιλολαϊκούς αγώνες του σε όλους τους κοινωνικούς τομείς.
Όμως, κατά καιρούς, πολλά μέλη των Κεντρικών Επιτροπών του, στην πραγματικότητα, δεν είχαν καμιά σχέση με την κομμουνιστική ιδεολογία. Υπήρξαν αριβίστες, καιροσκόποι και τυχάρπαστοι. Με τα λεγόμενά τους και τις πράξεις τους, όχι μόνο δυσφήμισαν το Κ.Κ.Ε., αλλά, πολλές φορές, το οδήγησαν στην καταστροφή.
Ενδεικτικά, θα αναφερθώ στις επαίσχυντες συμφωνίες του Λιβάνου, της Καζέρτας και της Βάρκιζας, στις οποίες έβαλαν φαρδιά-πλατιά την υπογραφή τους. Όπως είναι γνωστό, το λαϊκό κίνημα που είχε την εξουσία στα χέρια του σε όλη την Ελλάδα, οδηγήθηκε στον θάνατο με αυτές.
Με τα συμπεράσματά μου αυτά σας αφήνω προβληματισμένους. Μία σε βάθος ανάλυσή τους μπορεί να σας πείσει για την ορθότητά τους. Στο σημείο αυτό κλείνω. Σας ευχαριστώ που με ακούσατε.
——————-
