Φωτογραφία: Ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Αντονι Μπλίνκεν πλαισιωμένος από Ουκρανούς στρατιωτικούς | Brendan Smialowski, Pool Photo via AP
Το σημαντικότερο είναι βέβαια το… μετά: αν πετύχει το αργότερο ως τον Νοέμβριο αυτή η «τελευταία ζαριά», όπως την αποκαλούν αρκετοί αναλυτές, τότε η Ουκρανία και οι σύμμαχοί της ελπίζουν πως θα μπορέσουν να διαπραγματευτούν μια ευνοϊκή γι’ αυτούς ειρηνευτική συμφωνία με τη «στριμωγμένη» Μόσχα
Γιώργος Τσιάρας
Οι κάμερες των ξένων καναλιών μπορεί να εστίασαν στην ξέγνοιαστη –λέμε τώρα– βόλτα του Αμερικανού ΥΠΕΞ, Αντονι Μπλίνκεν, και του Ουκρανού ομολόγου του, Ντμίτρι Κουλέμπα, και στα χάμπουργκερ που έφαγαν σε κατάστημα γνωστής αμερικανικής αλυσίδας φαστφούντ στο κέντρο του Κιέβου, αλλά πίσω από τους προβολείς το κλίμα των αμερικανο-ουκρανικών επαφών είναι πολύ διαφορετικό.
Για την ακρίβεια, οι περισσότερες «διαρροές» συγκλίνουν πως οι Αμερικανοί πιέζουν πλέον ασφυκτικά τους Ουκρανούς επιτελείς να αλλάξουν άμεσα τις τακτικές της αντεπίθεσης και να επικεντρώσουν όλες τις στρατηγικές εφεδρείες τους σε μόνο ένα σημείο του τεράστιου μετώπου, και συγκεκριμένα στον κάθετο άξονα της Ζαπορόζιε που οδηγεί από το Ορέχοβο στο Τοκμάκ και τη Μελιτόπολη.
Κρίσιμη συνάντηση
Σκοπός αυτής της αιχμής θα είναι να πετύχει τη διάσπαση των πολυεπίπεδων ρωσικών γραμμών άμυνας και την κατάληψη του Τοκμάκ (περίπου 20 χλμ. από την πρώτη γραμμή) και ιδανικά της Μελιτόπολης (σχεδόν εκατό χιλιόμετρα) πριν από την έλευση της «ρασπουτίτσα», δηλαδή των φθινοπωρινών βροχών που ουσιαστικά απαγορεύουν τη μετακίνηση των τεθωρακισμένων. Για να γίνει κάτι τέτοιο, βέβαια, ο Μπλίνκεν υποσχέθηκε νέα τεράστια φορτία αμερικανικών όπλων, πυρομαχικών και ιδιαίτερα βλημάτων για τα ρουκετοβόλα ακριβείας HIMARS αλλά και δεκάδων χιλιάδων απαγορευμένων οβίδων διασποράς καθώς και διατρητικών βλημάτων απεμπλουτισμένου ουρανίου – ένα πακέτο με αξία μεγαλύτερη του ενός δισ. δολαρίων, που ήδη ανακοίνωσε ο Αμερικανός ΥΠΕΞ.
Μάλιστα οι New York Times γράφουν, επικαλούμενοι ανώνυμους Αμερικανούς αξιωματούχους, ότι «δύο μήνες αφότου οι ΗΠΑ έδωσαν στην Ουκρανία τον πρώτο γύρο πυρομαχικών διασποράς […] η ακόρεστη ζήτηση της Ουκρανίας για πυρομαχικά αναμένεται να αυξηθεί ακόμη περισσότερο». Γιατί; Διότι, λέει, «οι ουκρανικές μονάδες δυσκολεύονται να κατανοήσουν και εγκατέλειψαν γρήγορα τις τακτικές μάχης συνδυασμένων όπλων τύπου ΝΑΤΟ, με αποτέλεσμα να βασίζονται όλο και περισσότερο στο βαρύ πυροβολικό για να σημειώσουν πρόοδο στα πεδία»!
Το σημαντικότερο είναι βέβαια το… μετά: αν πετύχει το αργότερο ως τον Νοέμβριο αυτή η «τελευταία ζαριά», όπως την αποκαλούν αρκετοί αναλυτές, τότε η Ουκρανία και οι σύμμαχοί της ελπίζουν πως θα μπορέσουν να διαπραγματευτούν μια ευνοϊκή γι’ αυτούς ειρηνευτική συμφωνία με τη «στριμωγμένη» Μόσχα, ενώ και η Ουάσινγκτον θα είναι σε θέση να εγγυηθεί την επ’ αόριστον συνέχιση της πρωτοφανούς στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας. Αν όμως και αυτό το σχέδιο αποτύχει, ο Μπλίνκεν φέρεται να προειδοποίησε ευθέως την ουκρανική ηγεσία ότι μια διπλωματική λύση με μεγάλες εδαφικές παραχωρήσεις –δηλαδή ουσιαστική συνθηκολόγηση– θα είναι πλέον μονόδρομος.
Γραμμή άμυνας
Μπορεί άραγε να αποδώσει αυτή η νέα τακτική; Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με αποκαλυπτικό δημοσίευμα του βρετανικού Economist, που επικαλείται «υψηλά ιστάμενες πηγές με καλή γνώση του θέματος», η κυβέρνηση Μπάιντεν πιστεύει πως το «παράθυρο ευκαιρίας» για την ουκρανική αντεπίθεση θα παραμείνει ανοιχτό το πολύ για 6 με 7 ακόμη εβδομάδες. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «σημειώνονται κατ’ ιδίαν διαφωνίες για το πόση πρόοδος μπορεί να σημειωθεί σε αυτό το διάστημα», καθώς πολλοί στρατιωτικοί στις ΗΠΑ πιστεύουν πως «ο στρατός της Ουκρανίας, έχοντας ρίξει τις περισσότερες από τις εφεδρείες του πριν σπάσει τη δεύτερη γραμμή της άμυνας της Ρωσίας και έχοντας σοβαρές απώλειες προσπαθώντας να την παραβιάσει, είναι απίθανο να φτάσει μακριά».
Και βέβαια οι Ρώσοι δεν θα κάτσουν με σταυρωμένα χέρια – ήδη αντεπιτίθενται στο βόρειο μέτωπο της Κουπιάνσκ, στα σύνορα των επαρχιών Λουγκάνσκ και Χαρκόβου, και σίγουρα θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν την όποια «αραίωση» των ουκρανικών γραμμών σε άλλα μέτωπα, όπως αυτό του δυτικού Ντονέτσκ.
