Κάποια βράδια
ένας παράξενος άνεμος
κατεβαίνει απ’ το βουνό.
Με μυρουδιά θανάτου
κι ένα μακρόσυρτο
κι απόκοσμο βουητό,
σαν πένθιμο μοιρολόι.
Είναι που κουβαλάει πάντα μαζί του
το σπαραγμό του δάσους,
τον ύστατο λυγμό των δέντρων,
των ζώων, των λουλουδιών,
που πρόσφατα -στη μεγάλη φωτιά-
έγιναν όλα στάχτη…
Μα όταν ο αγέρας του βουνού
στην άρρωστη πολιτεία φτάνει
-πότε ολομόναχος και πότε…
με το κλάμα της βροχής συντροφιά
ή με του χιονιού τη θλίψη-
τρέχουν τότε οι άνθρωποι
μέσα στα σπίτια να κλειστούν,
μην τύχει κι αντιμέτωποι έρθουν
με της φύσης το ανελέητο “γιατί”.
Σαν το φονιά
που χαμηλώνει το βλέμμα από ντροπή
και δρόμο αλλάζει βιαστικός,
μόλις τη μαυροφορεμένη μάνα τού σκοτωμένου
στο διάβα του ανταμώσει…
(24 Αυγούστου 2023)
Δημήτρης Βαλαής
Δάσκαλος – Νάουσα
