“Ανθρωπιστικός αναλφαβητισμός: Η μεταμοντέρνα εξέλιξη της πολιτικής ορθότητας” / γράφει η Νικολέτα Θάνου
Η Ελλάδα είναι μια χώρα επικίνδυνη. Και ο κίνδυνος αφορά την ιδιοσυστασία του πληθυσμού της, την πολεμοχαρή του σύσταση και την πρωτόγονη στάση σε θέματα που άπτονται της εθνικής ασφάλειας και του δικαιώματος στην ελεύθερη έκφραση.
Τα άνθη του κακού που έχουν κατακλύσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τις δηλητηριώδεις παραφυάδες τους, ο φασισμός της πολιτικής ορθότητας και του δικαιωματισμού, που κόπτεται για τα συμφέροντα των παράνομων μεταναστών και των διακινητών τους με τις νταβατζίδικου τύπου πρακτικές της Τουρκίας, μπορεί να εξαγριώσει και τον πιο ανεκτικό και υπομονετικό άνθρωπο εν όψει του πύρινου ολέθρου που έχει κυκλώσει τη χώρα.
Πρέπει κάποια στιγμή να πάψουμε να είμαστε τα καλά παιδιά της παρέας που ακούνε, βλέπουν, αλλά δεν μιλούν. Το θεωρώ άτακτη φυγή, υποχώρηση και αδυναμία. Αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι μια άτακτη υποχώρηση από όλους εμάς από τους πολίτες, τους σύγχρονες Έλληνες που βλέπουμε, ακούμε αλλά δεν μιλάμε. Είναι αδιανόητο τέτοιες στιγμές, κατά τις οποίες οι αντοχές δοκιμάζονται και η ελπίδα χάνεται, να γίνονται αντικείμενο πολιτικής προπαγάνδας μέσα από ένα παιχνίδι ύπουλο, ένα παιχνίδι άτιμο και άνανδρο, ένα παιχνίδι στρέβλωσης και αλλοίωσης της αλήθειας και οιασδήποτε αξίας έχει υπηρετήσει αυτή η χώρα.
Η μεταμοντέρνα εκδοχή της πολιτικής ορθότητας με όλες τις φθοροποιές συνισταμένες της που εκκολάπτουν τη διάσπαση της συνοχής και επωάζουν τη διάλυση τείνει να εξελιχτεί, όπως -πολύ ορθά- είχε επισημάνει ο Uberto Eco, σε ένα «νέο φονταμενταλισμό», που φασιστοποιεί και περονιάζει ως το κόκαλο φύσεις με πολλαπλά σύνδρομα και ένα απύθμενο μένος προς την κοινωνία και τη συλλογικότητα κατακλύζοντας τις άγουρες συνειδήσεις. Είναι είδος μικροβίου που ενδημεί σε ορισμένους εγκεφάλους καθιστώντας τους παράλυτους για σκέψη και ορθοκρισία. Ένας παράγοντας που ενώ ξεκίνησε με στόχο την ανάδειξη των κοινωνικών αδικιών και την εξάλειψη των διακρίσεων έγινε, ως είθισται, στα χέρια επιτήδειων ένα επικίνδυνο όπλο.
Είναι απαραίτητο σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές να μη δοκιμαστεί η συνοχή ενός λαού πολύπαθου. Και όλες αυτές οι σπαραξικάρδιες φωνές που απεργάζονται τη διάσπαση της κοινωνικής συνοχής να σιγήσουν τουλάχιστον ως ένδειξη σεβασμού απέναντι στα τραγικά τεκταινόμενα που έχουν σκεπάσει με τέφρα τις ψυχές όλων μας. Είναι αφύσικο και αντιβαίνει στη λογική να περιβάλλουμε το κύκλωμα της μαφιόζικου τύπου λαθροδιακίνησης – εισβολής στη χώρα με πέπλο ανθρωπιστικό. Το μαύρο άσπρο δε γίνεται. Είναι ιεροσυλία, είναι κατάχρηση, είναι κακούργημα. Αν κάποιοι επιθυμούν να αμαυρώσουν τους συλλογικούς δεσμούς αλληλεγγύης και να σπείρουν τη διχόνοια και τον αλληλοσπαραγμό εμπορευματοποιώντας το συναίσθημα – όπως πολύ σωστά έχει λεχθεί- ας προβούν αρχικά σε μια γόνιμη αυτοκριτική και αυτοεξέταση του ψυχισμού τους. Ο διαφωτισμός της κοινωνίας δε γίνεται με τέτοιες φτηνές πρακτικές, γίνεται με τον εκπολιτισμό μέσω της παιδείας. Τα υπόλοιπα «παράτυπα» ιδεολογήματα ας βυθιστούν στο βάλτο του political correct. Ή αλλιώς, του ανθρωπιστικού αναλφαβητισμού.
