Πολλά γράφτηκαν για το ζεϊμπέκικο που χόρευε εξέχον πολιτικό πρόσωπο της Περιφέρειας στην Αθήνα, ενώ καιγόταν η Μαγνησία.
Και βέβαια και συγγνώμη ζήτησε και πως παρασύρθηκε είπε και πως λάθος μήνυμα έστειλε με το ζεϊμπέκικό του, ενώ όπως δήλωσε συνέπασχε με τους πυρόπληκτους.
Σαφώς και ο χορός του δε σήμαινε πως χαιρόταν τα γεγονότα, κάθε άλλο! Όταν όμως είναι κανείς πολιτικό πρόσωπο, καλώς ή κακώς, όλα τα φώτα της δημοσιότητας είναι στραμμένα επάνω του και κάθε παραπάτημα πληρώνεται ακριβά.
Οι φωτιές που ρήμαξαν τον κοσμάκη δεν είναι ένα γεγονός το οποίο πρέπει να το δούμε ως αναπόφευκτο, ως μοιραίο, λόγω της κλιματικής αλλαγής. Αυτό μπορεί να υφίσταται ως αιτία, αλλά ο τρόπος αντιμετώπισης μιας συμφοράς δε σηκώνει προχειρότητες ή κακούς υπολογισμούς, όταν ειδικά ξέρεις πως η συμφορά θα σου ξαναχτυπήσει την πόρτα.
Τα μέτρα δεν πάρθηκαν. Στο βωμό της πύρινης λαίλαπας θυσιάστηκαν ζωές και περιουσίες. Το ζεϊμπέκικο είναι το λιγότερο σ’ αυτήν την τραγωδία. Είναι όμως μια παραφωνία, όταν η χώρα σου θρηνεί.
Και πολιτικός πρέπει να σημαίνει εκφραστής του λαού σου, της χώρας σου. Γιατί, όπως λέγεται πως είπε ο Ιούλιος Καίσαρας: «Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια»…
far
