Κάθε Κυριακή απόγευμα έχουμε πρόβα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να φορέσουμε άνετα παπούτσια και ρούχα και να πάμε στον Σύλλογο, με όποια διάθεση διότι και στις άσχημες καταστάσεις ο ρυθμός και οι συγχορευτές ανορθώνουν το πεσμένο ηθικό μας. Για λόγο που με παραξενεύει χαρακτηρίζεται ήπια άσκηση. Ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι εκείνοι που το υποστηρίζουν δεν έχουν κατά νου σούστες και μπάλους … αλλά από την άλλη, αναρωτιέμαι… λιγότερο κουράζεται κάποιος στο τσάμικο ή στο συρτό, διότι το παν είναι να χορεύεις λεβέντικα με σώμα ευθυτενές και να προσεγγίζεις τον χορό συναισθηματικά. Κανονική άσκηση είναι κατά τη γνώμη μου ο χορός που ακονίζει και άλλες δεξιότητες όπως τον συντονισμό χεριών, ποδιών και την ισορροπία του κορμού. Ακονίζει όμως και το μυαλό ωθώντας να θυμάσαι βήματα και κινήσεις, ακόμα και την στάση του κεφαλιού που παίζει πρωταρχικό ρόλο. Όλοι οι χοροί και όλα τα είδη χορού έχουν την ιστορία τους, το ρυθμό τους και την ενδογενή ρυθμική τους αποτύπωση.
Τα ανωτέρω όμως μπορεί κάποιος να τα αναλογιστεί απροβλημάτιστα, μιας και θα μπορούσαν να αποτελέσουν επιφανειακά επιχειρήματα για να πείσει κάποιον να ενταχθεί σε χορευτική ομάδα. Υπάρχουν όμως και βαθύτερες δεξιότητες που καλλιεργούνται και που βοηθούν να συντεθεί εν τέλει μια συγκροτημένη προσωπικότητα χρήσιμη στο κοινωνικό σύνολο. Αυτές οι δεξιότητες ανέβλυσαν μπροστά μου ως συμμετέχουσα σε πρόβα και παρακολουθώντας χορευτική παράσταση από τα παρασκήνια.
Πρόσεξα λοιπόν πώς στον χορό, με τρόπο μαγικό έχει κάποιος επίγνωση της θέσης του. Ποτέ κάποιος αρχάριος δεν πάει πρώτος στον χορό, επιλέγει συνειδητά να είναι τελευταίος, ή στη μέση αναγνωρίζοντας ότι δεν κατέχει την αυθεντία. Επομένως ο χορός ωθεί στην αυτοαξιολόγηση και στην αυτογνωσία.
Ο πρώτος στον χορό είναι εκείνος που χορεύει καλύτερα, αποτελεί παράδειγμα, είναι αυτός που ηγείται και καθοδηγεί με τις φιγούρες, τις στροφές και την επιλογή της πορείας των υπολοίπων χορευτών στον χώρο, κυρίως στην περίπτωση που ο χορός καλά κρατεί σε γλέντι όπου συνήθως καρέκλες και τραπέζια εμποδίζουν την ελεύθερη εξέλιξη. Ο πρώτος, είναι σημαντικός, διότι η θέση του συνάδει με αυτοπεποίθηση και διότι τον ανέδειξε η ομάδα. Είναι αυτός που τα πόδια του και οι προσταγές του θα αποτελέσουν παράδειγμα στους υπόλοιπους. Ο πρωτοχορευτής είναι υπόδειγμα για την χορευτική του δεινότητα αναγνωρισμένη από όλους. Επομένως ο χορός καλλιεργεί το αίσθημα της αυτοβελτίωσης και της ορθής ηγεσίας.
Όταν πιανόμαστε κυκλικά, δίχως αρχή και δίχως τέλος, δίχως πρώτο και δίχως τελευταίο, ο χορός καλλιεργεί το αίσθημα της ισότητας.
Όλοι μας έχουμε κάνει λάθος βήματα, είτε ένα παραπάνω, είτε ένα λιγότερο. Πώς αντιδρούμε; Κοιτάμε αυτόν που εμπιστευόμαστε, σπεύδουμε να προσαρμοστούμε μα πάνω από όλα μεριμνούμε να μη χαλάσουμε τη συνοχή της ομάδας και να μη σπάσουμε το ρυθμό του συνόλου. Επομένως ο χορός καλλιεργεί το αίσθημα του «ανήκειν», την ομαδικότητα.
Όλοι μας έχουμε βρεθεί δίπλα σε κάποιον που έχασε βήματα, τι κάνουμε; Σεβόμαστε. Χαμηλόφωνα παρηγορούμε και απαριθμούμε τα βήματα «…και 1, 2, 3, 4, 5, 6 και 1, 2…..». Δεν αφήνουμε το χέρι του και τον κρατάμε με φροντίδα. Επομένως ο χορός καλλιεργεί την ενσυναίσθηση.
Ο χορός και τα είδη χορού προσδίδουν και την σχετική μη γλωσσική επικοινωνία για να ενταχθείς σε ένα κοινωνικό σύνολο δηλώνοντάς την ταυτότητα σου ή τον σεβασμό σου σε αυτό, με την ίδια λογική που τιμάς κάποιον όταν του απευθύνεσαι στην μητρική του γλώσσα. Σε ποντιακό γάμο, θα μπορέσεις να χορέψεις κότσαρι, και σούστα στα νησιά μας. Δεν σημαίνει ότι αντλείς υποχρεωτικά από τα μέρη αυτά την καταγωγή σου, μα σίγουρα σημαίνει ότι αγαπάς τον ρυθμό τους και τον τρόπο που εκφράζονται μέσα από τον χορό. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η γλώσσα του σώματος λέει περισσότερες αλήθειες από αυτήν του στόματος.
Ανήκω σε μια χορευτική ομάδα που είμαστε όλοι υπερήφανοι για τους εαυτούς μας και μα και για τους άλλους. Ανήκω σε μια χορευτική ομάδα όπως είναι και η δική σας, ή εκείνη που σας περιμένει να ενταχθείτε.
Για όλους είναι ο χορός! Αφού για όλους είναι η ζωή!
Αθανασίου Τζωρτζίνα
Γραμματέας Ε.Λ.Π.Ν.
Μέλος της χορευτικής ομάδας
