“Κλιμακώνοντας τον πόλεμο: Μολδαβία, Γεωργία, Κόσοβο” / γράφει ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος

Ενώ οι σχέσεις των δύο πυρηνικών υπερδυνάμεων κινούνται στα σύνορα του Αρμαγεδδώνα, με την κατάρριψη μη επανδρωμένου αμερικανικού αεροσκάφους στη Μαύρη Θάλασσα και την ανάσχεση ρωσικού, υπάρχουν τώρα σοβαρές ενδείξεις ότι το ΝΑΤΟ (ή ακριβέστερα η πιο πολεμοχαρής, εξτρεμιστική πτέρυγα της «συλλογικής Δύσης», αυτή που εκφράζει και ο ίδιος ο Ζελένσκι) κινείται να ανοίξει τρία ακόμα «μέτωπα» στη σύγκρουσή του με τη Ρωσία. Το λιγότερο, προετοιμάζει με όλα τα μέσα αυτό το άνοιγμα.

Το έχει άλλωστε προαναγγείλει από τον Απρίλιο η ανεκδιήγητη (και για αυτό πιο επικίνδυνη) τότε υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας Λιζ Τρας ανακοινώνοντας την αποστολή βαρέος οπλισμού στη Μολδαβία και τη Γεωργία, που η Δύση θέλει να στρατολογήσει στον πόλεμο κατά της Ρωσίας.

Στη Γεωργία οι δυτικοί στηρίζουν τις πολιτικές δυνάμεις που έκαναν διαδηλώσεις εναντίον της κυβέρνησης με σκοπό να προκαλέσουν ένα νέο «Μαϊντάν», προκειμένου να την αντικαταστήσουν με ένα πειθήνιο όργανο του ΝΑΤΟ. Προς το παρόν το σχέδιο δεν προχώρησε, αν και υποχρέωσε την κυβέρνηση σε αναδίπλωση σχετικά με ένα νομοσχέδιο που απαιτούσε να καταγράφονται όσες οργανώσεις και πρόσωπα έχουν υποστήριξη από το εξωτερικό.

Στη Σερβία, Ε.Ε. και ΝΑΤΟ απειλούν με όλους τους τρόπους (περιλαμβανομένης και της απειλής πολέμου στο Κόσοβο) τον πρόεδρο Βούτσιτς, ώστε αφενός να ευθυγραμμιστεί με το καθεστώς κυρώσεων κατά της Ρωσίας, αφετέρου να αναγνωρίσει το Κόσοβο. Αν ο Βούτσιτς αναγνωρίσει το Κόσοβο θα υπογράψει πιθανώς και τη δική του θανατική καταδίκη, όπως έκανε και ο Μιλόσεβιτς όταν υπέγραψε και επέβαλε στους Σερβοβόσνιους τις συμφωνίες του Ντέιτον. Χωρίς μάλιστα να επιλύσει και το πρόβλημα της σύγκρουσης των Αλβανών και των Σέρβων σε αυτή την περιοχή. Προς το παρόν, ο Σέρβος πρόεδρος ακροβατεί στην άκρη του γκρεμού, ανάμεσα στις δυτικές πιέσεις και την αντίδραση των σερβικών ενόπλων δυνάμεων.

Ίσως το πιο επικίνδυνο σημείο τώρα είναι η Μολδαβία. Επί σοβιετικού καθεστώτος ήταν, μαζί με την Ουκρανία, μια από τις πλέον ευημερούσες Δημοκρατίες της ΕΣΣΔ. Σήμερα είναι κατεστραμμένη από τις ιδιωτικοποιήσεις-πλιάτσικο, έχοντας χάσει το ένα τρίτο του πληθυσμού της που μετανάστευσε και έχοντας παραδοθεί πλήρως στα χέρια μαφιόζων ολιγαρχών, φίλων της Ουάσιγκτον, έχει μετατραπεί δηλαδή σε μια δυτική αποικία της κακιάς ώρας. Τα ίδια αποτελέσματα είχαμε και στην Ουκρανία (ήδη προ του πολέμου), ως αποτέλεσμα της παλινόρθωσης του καπιταλισμού και της ταυτόχρονης διάλυσης της ΕΣΣΔ. Τα δύο αυτά κράτη, πριν ακόμα και από την έκρηξη του πολέμου, ήταν τα φτωχότερα, πιο εξαθλιωμένα σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο.

Η εξαθλίωση στη Μολδαβία έχει προκαλέσει πολύ μαζικές διαδηλώσεις εναντίον της φιλοδυτικής, αντιρωσικής κυβέρνησης του Κισινάου. Δεκάδες χιλιάδες Μολδαβοί βγήκαν επανειλημμένα στους δρόμους ζητώντας οικονομική αποζημίωση για τις τιμές του αερίου και της κεντρικής θέρμανσης, τους λογαριασμούς των οποίων δεν μπορούν να πληρώσουν. Κατά κανόνα οι διαδηλωτές έχουν μάλλον φιλορωσικές διαθέσεις, με δεδομένο άλλωστε ότι η φιλο-ΝΑΤΟϊκή κυβέρνησή τους έχει σχεδόν καταστρέψει τις σχέσεις με τη Ρωσία, τον κύριο πάροχο ενέργειας στη Μολδαβία. (Σημειωτέον ότι οι Ευρωπαίοι, που δήθεν στηρίζουν τους Μολδαβούς και τους Ουκρανούς, πρακτικά ενδιαφέρονται μόνο για τη συνέχιση της λεηλασίας των δύο κρατών. Ακόμα και μια σύσκεψη δωρητών για την Ουκρανία κατέληξε σε διαπραγμάτευση για το ποιος θα αρπάξει τι από την άτυχη χώρα μετά το τέλος των εχθροπραξιών).

Η κυβέρνηση από την πλευρά της απάντησε στις διαδηλώσεις με καταστολή και συλλήψεις και κατηγορώντας τους διαδηλωτές ως υποκινούμενους από τη Ρωσία.

Η Υπερδνειστερία, τα πυρομαχικά της και οι Ουκρανοί νεοναζί

Η διάλυση της ΕΣΣΔ το 1991 (όπως και αυτή της Γιουγκοσλαβίας) κατέλειπε, με τον τρόπο που έγινε, διάφορες συμπαγείς εθνότητες στο εσωτερικό άλλων κρατών. Στην περίπτωση της Μολδαβίας είχαμε τους Ρωσόφωνους (καταγόμενους ως επί το πλείστον από τη Ρωσία, την Ουκρανία και τη Λευκορωσία), που είναι πλειοψηφία στην Υπερδνειστερία, και τους Γκαγκαούζ. Μετά από ένοπλες συγκρούσεις στη δεκαετία του 1990, η Υπερδνειστερία παραμένει ντε φάκτο ανεξάρτητη, είδος πολιορκημένου φρουρίου επί τρεις δεκαετίες: περισσότεροι από τους μισούς κατοίκους της (220.000) έχουν ρωσική υπηκοότητα, ενώ σταθμεύει εκεί ρωσική ειρηνευτική δύναμη. Στην περιοχή βρίσκεται και μια τεράστια αποθήκη όπλων και πυρομαχικών, ίσως η μεγαλύτερη σε όλη την Ευρώπη.

Ο Μολδαβός πρωθυπουργός κάλεσε πρόσφατα τη Ρωσία να αποσύρει τις δυνάμεις της από την Υπερδνειστερία (αφήνοντας τους κατοίκους της στο έλεος των Μολδαβών, αλλά και των Ουκρανών του Ζελένσκι). Οι δυνάμεις αυτές είναι ένα μικρό απόσπασμα 1,500 ανδρών, πολλοί από τους οποίους είναι ντόπιοι με ρωσική υπηκοότητα, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν έχουν βρεθεί ποτέ στη Ρωσία.

Σε περίπτωση σοβαρής επίθεσης εναντίον τους από τους Ουκρανούς και το ΝΑΤΟ αυτές οι δυνάμεις δεν είναι σε θέση να προτάξουν σοβαρή αντίσταση. Η Μόσχα μπορεί να σπεύσει σε βοήθειά τους μόνο διασχίζοντας το έδαφος ή τον εναέριο χώρο της Ουκρανίας ή και της Μολδαβίας.

Στο μεταξύ ο Ζελένσκι καλοβλέπει τη μεγαλύτερη αποθήκη πυρομαχικών στην Ευρώπη, στο χωριό Καλμπασνά της Υπερδνειστερίας, μόλις δύο χιλιόμετρα από τα σύνορα της Ουκρανίας. Πόσο μάλλον που ο ουκρανικός στρατός υποφέρει από οξεία έλλειψη πυρομαχικών, ενώ και η Δύση δεν διαθέτει αποθέματα να του στείλει. Σύμφωνα με Ουκρανούς παρατηρητές, αν το Κίεβο βάλει χέρι στην αποθήκη της Καλμασνά, θα μπορέσει να αντέξει ακόμα ένα χρόνο πολέμου.

Η ενδεχόμενη σύλληψη εξάλλου ρωσικού στρατιωτικού και αστυνομικού προσωπικού, πιστεύουν αναλυτές στο Κίεβο, θα ήταν ένα χαρτί για τον Ζελένσκι για μελλοντικές ανταλλαγές αιχμαλώτων, δεδομένου ότι η Μόσχα έχει ήδη συλλάβει δεκάδες χιλιάδες Ουκρανούς αιχμαλώτους.

Βέβαια μια επιχείρηση κατάληψης της αποθήκης δεν είναι αστεία υπόθεση. Αν οι Ουκρανοί πλήξουν τα αποθέματα των πυρομαχικών ή οι Ρώσοι τα ανατινάξουν για να μην πέσουν στα χέρια των Ουκρανών, υφίσταται κίνδυνος μιας πολύ μεγάλης έκρηξης που θα έχει καταστροφικές συνέπειες για μεγάλο μέρος της Μολδαβίας, την ίδια την Υπερδνειστερία και την περιοχή της Οδησσού.

Σύμφωνα με τα ουκρανικά μέσων ενημέρωσης, παρατηρείται τώρα συγκέντρωση παραστρατιωτικών δυνάμεων Ουκρανών υπερεθνικιστών στην περιοχή της Οδησσού κοντά στην Υπερδνειστερία, ενώ στα μέσα Φεβρουαρίου δημιουργήθηκε το «Τάγμα Ελεύθερης Υπερδνειστερίας Ντμίτρι Κορτσίνσκι» (Ο Κορτσίνσκι είναι ένας από τους ηγέτες των Ουκρανών νεο-Ναζί).

Οι Ναζί και ο Εβραίος

Πριν από ένα χρόνο, μιλώντας στα μέσα ενημέρωσης, ο Κορτσίνσκι είπε ότι ο πρόεδρος Ζελένσκι ήταν μια πολύ καλή κάλυψη για τις νεοναζιστικές παραστρατιωτικές δυνάμεις στην Ουκρανία: «Πριν ήμουν θυμωμένος με τον ουκρανικό λαό. Πως μπορούσαν να εκλέξουν έναν Εβραίο (σ.σ. τον Ζελένσκι) για πρόεδρο; Ο πρόεδρος είναι ένα σημαντικό εθνικό σύμβολο, όπως είναι η σημαία και ο εθνικός ύμνος. Όφειλε να είναι Ουκρανός! Αλλά κάπως έγινε και τώρα φαίνεται καλύτερο που είναι Εβραίος. Ας προσπαθήσουν τώρα να μας πουν νεο-Ναζί!».

Στο μεταξύ, οι αρχές της Υπερδνειστερίας ανακοίνωσαν στις 9 Μαρτίου ότι εξουδετέρωσαν σχέδιο δολοφονίας του ηγέτη της Βαντίμ Κρασνοσέλσκι και άλλων αξιωματούχων, την πατρότητα του οποίου απέδωσαν στις υπηρεσίες ασφαλείας της Ουκρανίας. Η ανακοίνωση έγινε ενώ ουκρανικά στρατεύματα συγκεντρώνονται επί εβδομάδες στα σύνορα με την Υπερδνειστερία.

Από την πλευρά τους πάντως, οι Ουκρανοί διέψευσαν αυτές τις κατηγορίες και χαρακτήρισαν την όλη υπόθεση ρωσική προβοκάτσια.

Μόνο που η κλιμάκωση των επιχειρήσεων μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας και σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη θα μας οδηγήσει πιθανότατα σε ανεξέλεγκτη κλιμάκωση της σύγκρουσης. Αν δεν σταματήσουν άμεσα οι επιχειρήσεις και αρχίσουν διαπραγματεύσεις, ή τουλάχιστον επιβληθεί μια εκεχειρία, αν συνεχιστεί ο διαρκής εξοπλισμός της Ουκρανίας με όλο και πιο σύγχρονα όπλα, αν δεν σταματήσει τάχιστα η διαρκής κλιμάκωση της εχθρότητας ανάμεσα σε Δύση, Ρωσία και Κίνα θα μας πάρει και θα μας σηκώσει στο τέλος όλους ο Διάολος.

Και οι βουβοί Έλληνες πολιτικοί

Για όλα αυτά τα ζητήματα έχουν αλήθεια να πουν τίποτα το αξιόλογο οι πολιτικοί που διεκδικούν την ψήφο μας για να κυβερνήσουν την Ελλάδα; Ή έχουν αποδεχτεί ντε φάκτο ότι είμαστε και εμείς μια απλή αποικία, στην οποία, απλούστατα, δεν πέφτει λόγος για τα διεθνή, ευρωπαϊκά, ούτε καν για τα βαλκανικά ζητήματα, έστω και αν τόσο ζωτικά μας αφορούν;