Ο Νότης Μαυρουδής και τα χρόνια της αθωότητας στην ελληνική μουσική

Το τελευταίο αντίο στον Νότη Μαυρουδή είπαν σήμερα οι δικοί του άνθρωποι, αλλά και όλοι εκείνοι που τον θεωρούσαν δικό τους μέσα από τη μουσική του πορεία, αλλά και την πορεία του ως ανθρώπου.

Ειπώθηκαν πολλά γι’ αυτόν, πολλά και ουσιαστικά. Εκείνο που έχουμε να προσθέσουμε σήμερα ως προσωπική πρόσληψη από την κατάθεσή του στον χώρο της Μουσικής είναι πως ο Νότης Μαυρουδής και τα τραγούδια του ήταν  ταυτισμένα με τα χρόνια εκείνα που έμπαινε στη ζωή μας το Νέο Κύμα, ολόδροσο, νεανικό και γεμάτο υποσχέσεις και ταυτόχρονα οι μεγάλοι ποιητές έμπαιναν στις ζωές μας μέσα από τα αριστουργήματα του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Ξαρχάκου του Μαρκόπουλου και του Λοΐζου. Ένας άλλος κόσμος ξανοιγόταν μπροστά μας.

Οι στίχοι που μελοποιούσε και ο Μαυρουδής, όπως και οι περισσότεροι της γενιάς του, που ήταν μικρότερης ηλικίας από τους μεγάλους συνθέτες, ήταν ποιητών, μικρών ή μεγάλων ή και στιχουργών με ποιητική όμως διάσταση κι έτσι τα τραγούδια της εποχής είχαν από τη μια την εγγύηση της ποιότητας του στίχου κι από την άλλη την καινούρια μουσική οπτική.

Οδυσσέας Ελύτης, σε μια εξαιρετική προσέγγιση στο “Άσμα ηρωικό και πένθιμο” αλλά και Γιάννης Κακουλίδης και Ηλίας Κατσούλης και Μέλπω Ζαρόκωστα  ήταν οι αφορμές για να ντυθούν οι στίχοι με μουσική, πάντα ιδιαίτερη, από τον Νότη Μαυρουδή.

Σήμερα η μουσική είναι πολύ μακριά από κείνες τις προσεγγίσεις, και μαζί με τη μουσική είναι τόσο αλλιώτικοι οι άνθρωποι, τα “θέλω” και τα “πιστεύω” τους… Χάθηκε η αθωότητα που εξέπεμπαν…

Αλλά και η Πολιτεία δεν έχει καταλάβει ή δεν θέλει να καταλάβει ότι η Τέχνη είναι η αναπνοή του Πολιτισμού, δεν έχει καταλάβει πως οι άνθρωποί της είναι εκείνοι που τον στηρίζουν. Και τους άφησε απροστάτευτους, αγνοώντας τους και αδικώντας τους. Μόλις λίγο πριν από τον άδικο και ξαφνικό του θάνατο ο Νότης Μαυρουδής έγραφε γι’ αυτήν τη στρεβλή αντιμετώπιση, αγωνιζόταν για τα δικαιώματα των καλλιτεχνών.

Ίσως ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του, πέρα από το εμβληματικό “πρωινό τσιγάρο” είναι ο “παλιάτσος” του σε στίχους της Μέλπως Ζαρόκωστα με την παιδική χορωδία Τυπάλδου. Εκεί, μια αγγελική παιδική φωνή τραγουδά μαζί με τη χορωδία “ξέρω να λέω την αλήθεια πέρα ως πέρα” ,”κι έτσι όλοι μαζί κι αντάμα /να τραγουδάμε τα δίκια της ζωής”

Αυτόν τον δίκαιο, τον καλύτερο κόσμο, επιθυμούσε ο Νότης Μαυρουδής, γι αυτόν αγωνιζόταν…

……………….

Ο παλιάτσος

Ένας παλιάτσος είμαι εγώ
καλή σας μέρα
Ξέρω να κλαίω, να γελάω, να πονώ
ξέρω να λέω την αλήθεια πέρα ως πέρα
γι’ αυτό κι εγώ θα σας το πω…

Τραγούδι λέω δυνατά
ν’ ακούσουν όλα τα παιδιά
ν’ ακούσει η πολιτεία
κι απ’ το τραγούδι μου αυτό
παλιάτσοι άλλοι εκατό να βγουν στην κοινωνία.

Κι έτσι όλοι μαζί κι αντάμα
να τραγουδάμε τα δίκια της ζωής
να τραγουδάς κι εσύ απ’ την πλατεία
να μάθεις φίλε μου σωστά να ζεις

Τραγούδι λέω δυνατά
ν’ ακούσουν όλα τα παιδιά
ν’ ακούσει η πολιτεία
κι απ’ το τραγούδι μου αυτό
παλιάτσοι άλλοι εκατό να βγουν στην κοινωνία

Ένας παλιάτσος είμαι εγώ
καλή σας μέρα…

………………..

Οι «Παρενθέσεις» είναι μικρά κείμενα, μικρές πινελιές, σε θέματα πολιτισμού ή ζωής, που φωτίζουν γωνιές από μεγαλύτερα θέματα,  λειτουργώντας σαν παρ-εν-θέσεις.

………………….