Με αφορμή ένα άρθρο του Henry Kissinger στο The Spectator: “Πώς θα αποφύγουμε έναν άλλο παγκόσμιο πόλεμο”
Με αφορμή ένα άρθρο του Henry Kissinger στο «The Spectator» με τίτλο «How to avoid another world war» (Πώς θα αποφύγουμε έναν άλλο παγκόσμιο πόλεμο)
Δημήτρης Αθανασιάδης
Μάθημα ιστορίας και ρεαλισμού του Henry Kissinger.
Αφού θεωρεί τον Α’ΠΠ ως πολιτιστική αυτοκτονία των λαών της Ευρώπης που κατέστρεψε την υπεροχή της και στον οποίο πόλεμο δεν θα είχαν μπει, αν ήταν σε θέση να προβλέψουν το αποτέλεσμά του, προτείνει τη διαπραγμάτευση των εδαφών που κατέλαβε η Ρωσία στην Ουκρανία, αν όχι στη βάση της πλήρους ρωσικής κυριαρχίας στην εναλλακτική λύση της αυτοδιάθεσης ύστερα από δημοψηφίσματα και τη διαμόρφωση μιας νέας αρχιτεκτονικής ασφάλειας στην Ευρώπη, η οποία θα περιλαμβάνει και τη Ρωσία, δεδομένου ότι οι συνθήκες έχουν αλλάξει μετά από τα αιτήματα εισόδου στο ΝΑΤΟ των βορείων χωρών.
Θεωρεί αυτό ως τη λύση για την ύπαρξη ουκρανικού κράτους, γιατί διαφορετικά προβλέπει την πλήρη διάλυση της κρατικής υπόστασης της Ουκρανίας το 2023.
https://www.spectator.co.uk/article/the-push-for-peace/
Μήπως, η ίδια αυτή υπεροχή της Ευρώπης δε διακυδεύεται σήμερα;
Κατά την άποψή μου, αν ο Α’ΠΠ ήταν μια πολιτιστική αυτοκτονία της Ευρώπης, ο Β’ΠΠ ήταν μια δολοφονία του ανθρωπισμού και, σήμερα, οι θύτες και τα θύματα επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος έτοιμοι να επαναλάβουν το έγκλημα, ο καθένας για τους δικούς του λόγους:
η Ρωσία ως δύναμη – ηγεμόνας των νικητών του Β’ΠΠ δε μπορεί να αποδεχτεί την περιφρόνηση της Δύσης, η ηττημένη Γερμανία δε μπορεί να αποδεχτεί τη μοίρα της ήττας της, ιδιαίτερα, μετά το οικονομικό θαύμα της, οι ΗΠΑ επιθυμούν να εδραιώσουν την παγκόσμια ηγεμονία τους, η Αγγλία συνεχίζει αυτό που γνωρίζει πολύ καλά, το βρώμικο παιχνίδι, η διακριτικότητα της Γαλλίας αναδεικνύει την πολιτιστική και πολιτισμική υπεροχή της και οι υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης συνεχίζουν να είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι και στη σημερινή σύγκρουση.
Τελικά, ο άνθρωπος γεννήθηκε γυμνός και μόνος και η ένδυσή του με εθνικιστικές στολές βάζει στη θέση του ανθρώπου κατευθυνόμενα ομοιώματά του στα χέρια των διαφόρων τύπων εξουσίας που, κατά καιρούς, αναδεικνύονται και η σημερινή εξουσία αφορά έναν ανταγωνισμό κυριαρχίας ανάμεσα στον παραγωγικό – βιομηχανικό και τον παρασιτικό – χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό, ο οποίος φαίνεται να έχει το πλεονέκτημα του ιμπεριαλισμού, δείχνοντας, σε κάθε περίπτωση, ότι η σημερινή σύγκρουση στην Ουκρανία είναι ένας ακόμα ενδοκαπιταλιστικός πόλεμος.
Σε κάθε περίπτωση, οι λαοί είναι τα αναλώσιμα θύματα.
Πόσες φορές, βαδίζοντας την Avenue Jean Jaurès από το κέντρο του Παρισιού ως τη Porte de Pantin, αναλογίστηκα την άποψη του Γάλλου σοσιαλιστή του οποίου το όνομα έχει η λεωφόρος, ότι «ο καπιταλισμός φέρει μέσα του τον πόλεμο, όπως το σύννεφο την καταιγίδα» («le capitalisme porte en lui la guerre comme la nuée porte l’orage»);
