“Ανεύθυνοι και ελάχιστοι μπροστά στο χαμό ενός παιδιού” / γράφει η Δήμητρα Μυρίλλα

Αλλά δεν υπάρχει τίποτα πιο παράλογο και πιο τραγικό και μαζί εξοργιστικό όταν ένα παιδί φεύγει στο προαύλιο του σχολείου του, μπροστά από την αίθουσα των μαθημάτων, ίσως δίπλα από την πεταμένη βιαστικά σάκα του στα σκαλοπάτια ή κάτω από τη μπασκέτα ή δίπλα από τον “κολλητό” του φίλο… Γιατί;

Επειδή, είχε την ατυχία να πηγαίνει στο “νέο σχολείο” της Κεραμέως, του Μητσοτάκη, της έκθεσης Πισσαρίδη, του χορηγού, του Δήμου, του επιχειρηματία! Στο “νέο σχολείο” που πρέπει να αυτοαξιολογηθεί “υπέροχο” και “σύγχρονο” και “ευέλικτο” αν θέλει να τα έχει καλά με την Κεραμέως, αλλά πέφτουν οι σοβάδες, λείπουν οι δάσκαλοι, δεν έχουν πετρέλαιο (αλλά δόξα την Κεραμέως και τον Μητσοτάκη έχουν διαδραστικούς πίνακες) και τελικά… σκάνε οι λέβητες και σκοτώνουν τα παιδιά μας!

Χθες ήταν μια τραγική μέρα… σήμερα που το παιδί κηδεύεται είναι μια μαύρη μέρα.

Θα περίμενε κανείς….

• ο “πολύς” Κ. Μητσοτάκης να ζητήσει “συγνώμη”… να κηρύξει μέρα πένθους σε όλα τη χώρα, να σκύψει λίγο το κεφάλι, να σηκώσει μία ευθύνη αντί να μας θυμίσει ότι δεν φταίει σε τίποτα λέγοντας το απαράδεκτο και κυνικό:  “Παρότι η συντήρηση των σχολείων δεν εμπίπτει στις αρμοδιότητες της κυβέρνησης θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας να αποδοθούν οι ευθύνες εκεί που πρέπει“.

Αλήθεια; Και ποιού αρμοδιότητα είναι κατά τη γνώμη του πρωθυπουργού; Οι ΟΤΑ δεν είναι μέρος της Γενικής Κυβέρνησης; Οι ΟΤΑ δεν λαμβάνουν όλο και λιγότερα χρήματα από το ταμείο του κράτους με απόφαση της κυβέρνησης; Η κυβέρνηση με απόφαση του πρωθυπουργού, η κάθε κυβέρνηση, ο κάθε πρωθυπουργός δεν αποφασίζει να ξεδοντιάσει από χρήματα και προσωπικό τους Δήμους και ταυτόχρονα να τους πετάξει τις αρμοδιότητες που θα έπρεπε να έχουν τα Υπουργεία;

Θα περίμενε κανείς…

• η “made in Oxford” υπουργός Παιδείας να αφήσει το ύφος της Αντουανέτας και να βρει να πει δύο λόγια που να αναλογούν στο μέγεθος της ευθύνης που έχει αναλάβει απέναντι στα παιδιά μας. Βέβαια, δήλωσε, “συγκλονισμένη”, τόσο συγκλονισμένη που θα συνεχίσει με αμείωτες προσπάθειες και ζήλο να πακετάρει τα σχολεία για τους χορηγούς, να τα εγκαταλείπει σε υποχρηματοδούμενους δήμους και να ζητάει από τους εκπαιδευτικούς να αυτοαξιολογούνται ενώπιων “μεντόρων”, “σχολικών συμβούλων” και φυσικά επιχειρηματιών…. αν εκπαιδεύουν σωστά το αυριανό φτηνό, καταρτισμένο και ευέλικτο εργατικό δυναμικό.

Και όσο θα πετιούνται τα μπαλάκια της ευθύνης μεταξύ των κυνικών και ανεύθυνων, όσο ο πρωθυπουργός της καμίας ευθύνης θα δίνει ανέξοδες εντολες, τα παιδιά, τα παιδιά μας θα γράφουν τις τελευταίες τους λέξεις για τον Βασίλη που δεν πρόλαβε να παίξει… “κάντε χώρο εκεί ψηλά, έρχεται να παίξει ο Βασίλης”.

Χθες ήταν μια τραγική μέρα, σήμερα είναι μια μαύρη μέρα… και μόνο τα παιδιά μπορούν να το καταλάβουν.

H φωτογραφία προέρχεται από το site thesstoday.grhttps  / imerodromos.gr