Οι ειδήσεις μπορούν να αξιολογηθούν και να ερμηνευτούν με διάφορους τρόπους. Δεν μπορούν ωστόσο να αγνοηθούν, ειδικά αν αφορούν ή προδιαγράφουν μείζονες κινήσεις και επιλογές.
Στην προκειμένη περίπτωση, ωστόσο, τα «μεγάλα» ελληνικά media, τηλεοπτικοί σταθμοί και ειδησεογραφικά sites, μάλλον αισθάνθηκαν άβολα από την εμφάνιση του Τζέφρι Πάιατ στην περιοχή (πήγε Ρουμανία, Βουλγαρία, Τουρκία, χωρίς να περάσει από την Ελλάδα) και από το περιεχόμενο των συνομιλιών που είχε στην Άγκυρα, και «έπνιξαν» την είδηση που δεν συνάδει με το ελληνικό κυβερνητικό αφήγημα για τους Αμερικανούς φίλους μας, που μας προστατεύουν από την επιθετική Τουρκία.
Υπάρχει, προφανώς, πέραν της μίας ερμηνείας για την επίσκεψη Πάιατ στην περιοχή, την αγνόηση της Ελλάδας και τις αμερικανοτουρκικές συζητήσεις για συνεργασία στην κατασκευή πυρηνικών αντιδραστήρων για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Μια απ’ αυτές τις ερμηνείες (παρουσιάζεται αναλυτικά στις σελίδες 14-15) θέλει την Τουρκία να αναθεωρεί την αντιδυτική/αντιαμερικανική της στάση και να επανακάμπτει σιγά – σιγά στο ευρωατλαντικό μαντρί. Υπάρχει ωστόσο και μια άλλη (ερμηνεία), που τα διδάγματα της Ιστορίας μας υποχρεώνουν να μην αγνοήσουμε: Οι ΗΠΑ έχουν πάρει (για το παρόν και το μέλλον) τα πάντα από την Ελλάδα και επικεντρώνουν την προσοχή τους και τα «δώρα» τους στη ρυμούλκηση της Τουρκίας και πάλι στο άρμα τους.
Η δεδομένη Ελλάδα
Το τι δεσμεύσεις έχουμε αναλάβει έναντι των ΗΠΑ περιγράφεται λεπτομερώς στη συμφωνία (που διαπραγματεύτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και υπέγραψε η Ν.Δ.) για τις βάσεις. Τα στοιχεία της εν λόγω συμφωνίας που μετατρέπουν την Ελλάδα σε απλό αμερικανικό εξάρτημα είναι δύο:
Η «αιώνια» ισχύς της, καθώς γι’ αυτό φρόντισε η σημερινή κυβέρνηση της Ν.Δ.
Η πρόβλεψη (της συμφωνίας) για τη δημιουργία και άλλων βάσεων (πέραν της Σούδας, Αλεξανδρούπολης κ.λπ.) σε οποιοδήποτε μέρος της Ελλάδας απαιτήσουν οι αμερικανικές ανάγκες με μια απλή συμφωνία που θα υπογράψουν οι αρμόδιοι υπουργοί των δύο χωρών.
Θα πρέπει στο σημείο αυτό να σημειωθεί ότι πέραν της συμφωνίας για τις βάσεις η ελληνική κυβέρνηση ακολουθεί αμερικανικότερη των Αμερικανών αντι-ρωσική στάση με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία. Το αντάλλαγμα που ελπίζει ότι θα λάβει η ελληνική κυβέρνηση από τις ΗΠΑ είναι η προστασία της χώρας έναντι της τουρκικής απειλής.
Το παιχνίδι των ΗΠΑ
Έχοντας, όπως βλέπουμε, οι Αμερικανοί ως δεδομένη την Ελλάδα, είναι φυσικό και αναμενόμενο να στρέψουν την προσοχή τους στη «διάσωση» της Τουρκίας με την παραμονή της στο άρμα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Κάτι τέτοιο, ωστόσο, δεν μπορεί να γίνει άνευ ανταλλαγμάτων…
Στο τραπέζι του αμερικανοτουρκικού παζαριού η Τουρκία του Ερντογάν έχει φροντίσει να τοποθετήσει μια σειρά από θέματα, τα οποία υποχρεώνουν την Ουάσιγκτον να τα συζητήσει, καθώς η Άγκυρα προβάλλει τις εναλλακτικές που διαθέτει:
-Ρωσικοί εξοπλισμοί (πύραυλοι S-400 κ.λπ.).
-Ρωσική τεχνογνωσία για εισαγωγή στο κλαμπ των χωρών που αξιοποιούν την πυρηνική ενέργεια.
-Ρωσική προσφορά φυσικού αερίου για μετατροπή της Τουρκίας σε κόμβο μεταφοράς ενεργειακών πόρων.
Είναι προφανές ότι οι Αμερικανοί για να πετύχουν την απαγκίστρωση της Άγκυρας από τη Μόσχα θα πρέπει να προσφέρουν κάτι περισσότερο χειροπιαστό από τα ωραία λόγια που έδωσαν στην Αθήνα όταν οι ελληνικές κυβερνήσεις παρέδωσαν γη και ύδωρ.
Η προσφορά του Πάιατ
Η εμφανής και ενοχλητική (για τις ΗΠΑ) ρωσοτουρκική διασύνδεση σε αμυντικό/εξοπλιστικό και ενεργειακό επίπεδο υποχρέωσαν την Ουάσιγκτον να ανεβάσει τις προσφορές προς τον Ερντογάν.
Έτσι είχαμε ήδη την πρώτη ένδειξη για την άρση των απαγορεύσεων αναβάθμισης των τουρκικών F-16 που είχε «σκαλώσει» εξ αιτίας της δραστηριότητας του ελληνικού λόμπι (γερουσιαστής Μενέντεζ).
Και με την επίσκεψη και τις συζητήσεις του Πάιατ στην Άγκυρα έχουμε τη διατύπωση των αμερικανικών προσφορών την Τουρκία για την απαγκίστρωσή της από το ρωσικό δίκτυο που προσφέρει ο Πούτιν στον Ερντογάν.
Σύμφωνα με όσα δήλωσε ο Αμερικανός υφυπουργός Ενέργειας Πάιατ μετά τις συναντήσεις που είχε στην Άγκυρα, ΗΠΑ και Τουρκία δεσμεύονται για το πιο μακροπρόθεσμο ζήτημα της μετάβασης σε νέες μορφές ενεργειακών πόρων και ειδικότερα οι δύο χώρες «μπορούν να επικεντρωθούν στην κατασκευή στην Τουρκία, από αμερικανικές εταιρείες, πυρηνικών αντιδραστήρων για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας».
Αξίζει να σημειωθεί ότι αμέσως μετά από αυτή την επίσκεψη του Πάιατ στην Άγκυρα έγιναν δύο τηλεφωνικές επικοινωνίες.
Η πρώτη μεταξύ των δύο επικεφαλής του τουρκικού (Καλίν) και του αμερικανικού (Σάλιβαν) εθνικού συμβουλίου ασφάλειας και η δεύτερη μεταξύ του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών (Μπλίνκεν) και του Έλληνα πρωθυπουργού.
Για την επικοινωνία Σάλιβαν – Καλίν και το περιεχόμενό της δεν έχουν διακινηθεί πληροφορίες. Για την επικοινωνία Μπλίνκεν – Μητσοτάκη υπάρχει η ανακοίνωση του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, σύμφωνα με την οποία οι δυο «συζήτησαν τις προσπάθειες υποστήριξης της ασφάλειας της Ουκρανίας εν μέσω του αδικαιολόγητου και απρόκλητου πολέμου της Ρωσίας και τη σημασία της προώθησης της σταθερότητας στην ανατολική Μεσόγειο. Ο υπουργός εξέφρασε την εκτίμησή του για τις προσπάθειες που καταβάλλει η Ελλάδα ως βασικός σύμμαχος και εταίρος του ΝΑΤΟ».
Είναι άραγε αρκετά τα ωραία λόγια που άκουσε για μια ακόμη φορά ο πρωθυπουργός από την Ουάσιγκτον;
