Πολλά τα παράξενα στην Μεγάλη Βρετανία φέτος. Και παράξενα όχι για το σύστημα ή την πολιτική που εφαρμόζει παγκόσμια η χώρα, αυτά είναι γνωστά, αλλά για τον τρόπο που σκέφτονται οι Βρετανοί.
Το ξαναθέσαμε ως ερώτημα από πού τάχα πηγάζει η λατρεία τους στη βασιλεία και τους εκάστοτε εκπροσώπους της, με αφορμή το θάνατο της Βασίλισσας Ελισάβετ.
Μας είχε εντυπωσιάσει τότε όχι το τελετουργικό – βασιλιάδες είναι αυτοί, δεν θα αναχωρούν σαν απλοί άνθρωποι, έστω κι αν αυτό θύμιζε Μεσαίωνα – τότε μας είχε παραξενέψει η απελπισία των Βρετανών που έκλαιγαν με αληθινό πόνο την 96χρονη βασίλισσά τους! Και πάει αυτό!
Δεύτερο. Η πρωθυπουργός της χώρας, η Λιζ Τρας, με μόλις 44 μέρες θητεία στον πρωθυπουργικό θώκο, παραιτείται. Δικαίωμά της. Ίσως δεν ήταν και τόσο εύκολο να ανταποκριθεί. Άγνωστοι αι βουλαί της.
Αλλά και η αποζημίωση που την περιμένει, άμα τη παραιτήσει της, εν δυνάμει εφ’ όρου ζωής, με ανώτατο όριο τις 115.000 λίρες ετησίως ή 130.000 ευρώ για τις 44 αυτές μέρες; Εξωφρενικό μεν ακατανόητο δε για τη στάση του βρετανικού λαού. Κανείς απλός πολίτης δεν διαμαρτύρεται γι’ αυτά τα χρήματα που θα βγουν από τις τσέπες πολιτών που έχουν να αντιμετωπίσουν μάλιστα φέτος έναν βαρύ χειμώνα; Το θεωρούν φυσιολογικό; Τα συνδικάτα πήραν θέση. Οι πολίτες;
Και τρίτο! Ο αποπεμφθείς πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον, με το ξανθοκόκκινο μαλλί του σε διαρκή επανάσταση, φαίνεται να επιστρέφει στα πολιτικά πράγματα και μάλιστα λέγεται πως έχει και ρεύμα…Θα τον ξαναδούμε πρωθυπουργό;
Εμείς παραλογιζόμαστε τελικά ή οι Βρετανοί; Απορία…
far
