“Fuck Europe: Τo σαμποτάζ των δύο αγωγών Nord Stream” / γράφει ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος

Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαψεύδουν ότι έχουν οποιαδήποτε σχέση με το σαμποτάζ των αγωγών. Τον περασμένο Ιανουάριο πάντως, ο πρόεδρος Μπάιντεν είχε τον εξής διάλογο με τους δημοσιογράφους:

– Αν η Ρωσία εισβάλλει (στην Ουκρανία)… δεν θα υπάρχει πλέον Nord Stream 2. Θα τον τερματίσουμε.
– Μα πώς θα το κάνετε; Ο αγωγός είναι υπό γερμανικό έλεγχο.
– Σας υπόσχομαι ότι θα μπορέσουμε να το κάνουμε.

Την ίδια «πρόβλεψη» έκανε και η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ, πρωτεργάτης του πραξικοπήματος στο Κίεβο το 2014 (και «εφευρέτης» της πενταμερούς για την Κύπρο): «Αν η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, ο Nord Stream 2 δεν θα προχωρήσει» (η υπογράμμιση δική μας).

Τη Ρωσία έσπευσε στο μεταξύ να κατηγορήσει για το σαμποτάζ (σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις) κατά των δύο υποθαλάσσιων αγωγών που μεταφέρουν ρωσικό αέριο στη Γερμανία ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντιμίρ Ζελένσκι.

Η άποψή του βέβαια έχει την ίδια σοβαρότητα με τον άλλο ισχυρισμό του ότι οι Ρώσοι βομβαρδίζουν οι ίδιοι τον πυρηνικό σταθμό της Ζαπορίζια που κατέχουν. (Ή και τον άλλο, ότι πράκτορες του Πούτιν ανατινάζουν στη Μόσχα τα αυτοκίνητα Ρώσων δημοσιογράφων που υποστηρίζουν την επέμβαση στην Ουκρανία).

Αν και γελοίοι, αυτοί οι ισχυρισμοί είναι χρήσιμοι στις εξτρεμιστικές δυνάμεις και τις υπηρεσίες που ελέγχουν τον Ζελένσκι και τον χρησιμοποιούν ως διεθνή προβοκάτορα, να λέει δηλαδή αυτά που δεν μπορούν να πουν άλλοι, ακόμα και να επεμβαίνει στην εσωτερική ζωή της Γερμανίας για λογαριασμό του διεθνούς «κόμματος του πολέμου».

Σε ένα δημόσιο περιβάλλον στη Δύση που κυριαρχείται από αντιρωσική υστερία, είναι απλώς σχεδόν αδύνατο να βρεθούν μέσα μαζικής ενημέρωσης που να εκθέσουν τη γελοιότητα των ισχυρισμών αυτών, αν μη τι άλλο για να μην εμφανιστούν φιλορωσικά.

Τιθέμενοι προ του διλήμματος να πιστέψουν τα μέσα που εμπιστεύονται ή το μυαλό τους εναντίον τους, οι πολίτες περιπίπτουν σε γενικευμένη σύγχυση. Αυτή είναι και η λογική του Γκέμπελς: πες, πες, κάτι θα μείνει.

Με τους δύο αγωγούς σε καλή κατάσταση η Ρωσία κρατάει στο χέρι της σε μεγάλο βαθμό τον ενεργειακό εφοδιασμό της Γερμανίας. Μπορεί, αν θέλει, να παράσχει αέριο και αν δεν θέλει, να το σταματήσει. Για να είναι όπλο στα χέρια της οι αγωγοί, όπως υποστηρίζει το Bloomberg, χρειάζεται οι αγωγοί να υπάρχουν και να μπορούν να λειτουργήσουν.

Αλλά και η Γερμανία μπορεί, αν αποφασίσει να μεταβάλλει την πολιτική της, πιεζόμενη και από την έλλειψη ενέργειας, να αποκαταστήσει άμεσα την πλήρη ροή του ρωσικού φυσικού αερίου προς την ίδια.

Αντίθετα, με τους δύο αγωγούς εκτός λειτουργίας, το Βερολίνο εξαρτάται απελπιστικά από τις ΗΠΑ για τον εφοδιασμό του σε ενέργεια, άρα θα του είναι πολύ δυσκολότερο να αλλάξει πολιτική στο Ουκρανικό.

Αυτό που κάνουν δηλαδή τα σαμποτάζ των δύο αγωγών είναι ότι αφενός στερούν τη Ρωσία από το «όπλο» της, αφετέρου δένουν περαιτέρω την Γερμανία, δηλαδή την Ευρώπη, σε έναν πόλεμο που ναι μεν έχει εξαπολυθεί κατά της Ρωσίας, στην πραγματικότητα όμως, εμμέσως πλην σαφώς, στοχεύει την ίδια την Ευρώπη.

Η Ευρώπη πληρώνει το κόστος των κυρώσεων, τα κράτη, οι ένοπλες δυνάμεις και οι υπηρεσίες της, οι μηχανισμοί, τα μέσα της και η οικονομία της ελέγχονται όλο και περισσότερο από τις αμερικανικές υπηρεσίες. Χάνει τη δυνατότητα ισορροπημένων σχέσεων και με τις ΗΠΑ και με τη Ρωσία που είναι η βασική προϋπόθεση για την αυτονομία της.

Αυτή είναι και η επιδίωξη που ετέθη ήδη με την έκθεση Wolfowitz και με το Σχέδιο για έναν Nέο Αμερικανικό Αιώνα, από τη δεκαετία του 1990. Να αποτραπεί οποιαδήποτε συνεργασία δύο μεγάλων δυνάμεων (όπως π.χ. της Ευρώπης με τη Ρωσία ή της Ρωσίας με την Κίνα) που θα απειλήσει την αμερικανική παντοκρατορία.

Για αυτό και στη διάρκεια της κρίσης στην Ουκρανία το 2014, όταν οι τρεις υπουργοί Εξωτερικών της Ε.Ε. (Γάλλος, Γερμανός και Πολωνός) κατάφεραν να καταλήξουν με τον Γιανουκόβιτς σε συμφωνία για ειρηνική εκτόνωση της κρίσης, τα όπλα μίλησαν αμέσως μόλις απογειώθηκε από το Κίεβο το αεροπλάνο τους.

«Fuck the EU», όπως είπε στην ιστορική της φράση η Νούλαντ προς τον Τζέφρι Πάιατ, πρεσβευτή τότε των ΗΠΑ στο Κίεβο και μετέπειτα στην Αθήνα.

Δεν μπορούμε να κάνουμε εικασίες για το ποιος έκανε το σαμποτάζ. Ελάχιστες χώρες στον κόσμο έχουν την τεχνική δυνατότητα να κάνουν κάτι τέτοιο και θα ήταν λάθος να προεξοφλήσουμε ποια από αυτές είναι υπεύθυνη.

Αυτό που πρέπει να θεωρείται όμως πρακτικά βέβαιο, αντίθετα, είναι ότι το σαμποτάζ των αγωγών έχει να κάνει με κέντρα της «βαθιάς αυτοκρατορίας» και του «Κόμματος του Πολέμου», που ελέγχουν ακόμα και τις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τη δράση τους διαπιστώσαμε επανειλημμένως όχι μόνο στο ουκρανικό μέτωπο, αλλά επίσης και σε αυτά της Μέσης Ανατολής και της Κίνας. Η κυρία Νούλαντ είναι ο «άνθρωπος-γέφυρα» που συνδέει τις δυνάμεις που ξεκίνησαν τους πολέμους στη Μέση Ανατολή με αυτούς που προκάλεσαν την κρίση στην Ουκρανία.

Όσο δεν αντιμετωπίζει καμιά σοβαρή αντίσταση ούτε από το δυτικό πολιτικό, οικονομικό και μιντιακό κατεστημένο, ούτε από μαζικά κινήματα και κόμματα στην Ευρώπη και την Αμερική, ούτε από τους «διανοούμενους», το «κόμμα του Πολέμου», γενικεύοντας χωρίς όρια και περιορισμούς τη σύγκρουση με τη Ρωσία, δεν θα «νικήσει» μεν τη Ρωσία, τείνει όμως να οδηγήσει τη «συλλογική Δύση» στον («νεοκλασικό» ή «μεταμοντέρνο») νέο-Φασισμό και στον ολοκληρωτικό Παγκόσμιο Πόλεμο.