Με αυτόν τον τρόπο ο Ερντογάν, βδομάδες πριν από τη σύγκλιση της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ, πέτυχε:
- Να υπενθυμίσει την ατζέντα του περί κουρδικών τρομοκρατικών οργανώσεων που υποτίθεται ότι περιθάλπονται από τις συγκεκριμένες σκανδιναβικές χώρες αλλά και από τη Δύση γενικότερα.
- Να εξυπηρετήσει τη Μόσχα αφήνοντας να αιωρούνται τα προβλήματα συνοχής που, αν και συγκαλυμμένα, υπάρχουν στη συμμαχία.
- Να δικαιολογήσει την τουρκική στάση υπενθυμίζοντας ότι ένα veto σε ΝΑΤΟϊκή διεύρυνση δεν είναι κάτι πρωτοφανές, καθώς η Ελλάδα αρνούνταν την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στη συμμαχία από το 2004 και νωρίτερα.
- Να αξιοποιήσει την αμερικανική «κάψα» για την ένταξη των δύο σκανδιναβικών χωρών εγείροντας ζητήματα κυριαρχίας επί των νησιών του ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων.
Ο Ερντογάν έφτασε στη Μαδρίτη έχοντας απλώσει (σχεδόν) το σύνολο των αξιώσεών του υποχρεώνοντας τους Αμερικανούς να προσέλθουν σε ένα παζάρι μαζί του από το οποίο είναι απίθανο να μην εξασφαλίσει κάτι, ειδικά από τη στιγμή που πριν από την έναρξη της συνόδου «υποχώρησε» και ικανοποίησε τον μείζονα αμερικανικό στόχο για την ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ.
Για τις ΗΠΑ είναι ξεκάθαρο ότι η Τουρκία έχει πάψει προ πολλού να είναι «δεδομένη» και υπό αυτήν την έννοια η Ουάσινγκτον δεν μπορεί να αγνοήσει τα τουρκικά συμφέροντα, όπως τα θέτει η Άγκυρα. Το γεγονός αυτό προκαλεί ιδιαίτερα προβλήματα χειρισμών στην υπερδύναμη, η οποία αναζητά μια ισορροπία που:
- Θα διασφαλίζει τους μείζονες αμερικανικούς στόχους, που είναι η συμφωνία στη νέα στρατηγική της συμμαχίας με τη διεύρυνση και με τον προσδιορισμό των εχθρών (Ρωσία, Κίνα).
- Θα καθησυχάζει τη «δεδομένη» Ελλάδα, η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο των τουρκικών αναθεωρητικών επιδιώξεων υπό την απειλή πολέμου.
Καθώς οι ΝΑΤΟϊκές αποφάσεις διατυπώνονται κατόπιν ομοφωνίας, οι παρασκηνιακές διευθετήσεις που θα προκύψουν στην εν λόγω σύνοδο κορυφής της Μαδρίτης θα αρχίσουν να αποκρυσταλλώνονται ύστερα από κάποιο διάστημα.
Τότε θα αρχίσει να φαίνεται ποιος έδωσε και τι πήρε σ’ αυτό το μεγάλο παζάρι που έστησε η τουρκική διπλωματία. Και τότε θα αποδειχτεί αν το να είναι κανείς δεδομένος συμπίπτει με το να είναι και κερδισμένος…
