Κόσμος

Καταστράφηκε στο Τσερνίγκοφ το μνημείο της ηρωίδας της Σοβιετικής Ένωσης, της Ρωσίδας Ζόγια Κοσμοντεγιάνσκαγια

Faretra.info

21/04/2022, 19:57

——–

Εκτελέστηκε δι’ απαγχονισμού από τους ναζί το 1941 σε ηλικία 18 ετών. Βασανίστηκε από τους γερμανούς κατακτητές αλλά αρνήθηκε να δώσει οποιαδήποτε πληροφορία

Η Ζόγια Κοσμοντεμιάνσκαγια ήταν Σοβιετική Αντιστασιακός και μια από τις γνωστότερες ηρωϊδες της Σοβιετικής Ένωσης. εκτελέσθηκε από τους ναζί δια απαγχονισμού σε ηλικία 18 ετών. Ο προπαγανδιστικός χαρακτήρας που έλαβε από τους θύτες η τιμωρία της προκειμένου να εκφοβίσουν τους κατεχόμενους σοβιετικούς πληθυσμούς, τη μετέτρεψε σύντομα σε εθνικό σύμβολο.

Η Ζόγια Κοσμοντενμιάνσκαγια ανήκε σε μια οικογένεια ιερέων της Ορθόδοξης Ρωσικής Εκκλησίας. Έλαβε το επώνυμό της μάλιστα από την σύντηξη των ονομάτων των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού.

Οι δάσκαλοί της τόνιζαν το μεγάλο της ταλέντο στην έκθεση, ενώ η ίδια διάβαζε συνεχώς Τολστόι, Πούσκιν, Μολιέρο, Θερβάντες, Ντίκενς, Γκαίτε, Σέξπιρ κ.α. Μάλιστα, διατηρούσε ημερολόγιο με προσωπικές σημειώσεις πάνω στα έργα που μελετούσε, όπου κατέγραφε τις βαθύτερες εντυπώσεις της. Η ακλόνητη πίστη της σε υψηλά ιδανικά και αξίες αλλά και η αυστηρή κριτική που ασκούσε, συχνά προκαλούσαν παρεξηγήσεις με τους συνομηλίκους της.

Η καταστροφή των μνημείων της ΕΣΣΔ από τους Ουκρανούς συνεχίζεται.
Σήμερα καταστράφηκε στο Τσερνίγκοφ το μνημείο της ηρωίδας της Σοβιετικής Ένωσης, της Ρωσίδας Ζαν Ντ' Αρκ, Ζόγια Κοσμοντεγιάνσκαγια, που εκτελέστηκε δι' απαγχονισμού από τους ΝΑΖΙ το 1941.#Ukraine pic.twitter.com/Qjy5N519e9

— RealPolitik (@machiavelli_gr) April 21, 2022

Τον Οκτώβριο του 1941 και ενώ ήταν ακόμη μαθήτρια Λυκείου στη Μόσχα εντάχθηκε εθελοντικά σε μια ομάδα παρτιζάνων. Στη μητέρα της η οποία επιχείρησε να την αποτρέψει, απάντησε ως εξής: “Τι μπορώ να κάνω, όταν ο εχθρός είναι τόσο κοντά; Αν φτάσουν εδώ, δε θα μπορέσω να συνεχίσω να ζω”.

Η μονάδα της ήταν η υπ’ αριθμόν 9903 του Δυτικού Μετώπου και υπολογίζεται ότι από τα χίλια άτομα που εντάχθηκαν σε αυτήν από τον Οκτώβριο του 1941, τελικά κατόρθωσαν να επιβιώσουν μόλις οι μισοί. Η Ζόγια μαζί με αρκετούς συναγωνιστές της διέσχισαν τα σύνορα σε ένα χωριό ονόματι Obukhovo κοντά στην περιοχή του Naro-Fominsk και εισήλθαν στη ζώνη κατοχής των γερμανών.

Ήταν εντεταλμένοι να καταστρέφουν δρόμους και να διακόπτουν τηλεπικοινωνίες. Στις 27 Νοεμβρίου του 1941 η Ζόγια έλαβε τη διαταγή να πυρπολήσει το χωριό Petrischevo, όπου στάθμευε ισχυρή γερμανική μονάδα. Η Ζόγια κατάφερε να ανάψει φωτιά σε έναν στάβλο του χωριού και μερικά σπίτια. Ωστόσο, ένας ντόπιος συνεργάτης των εισβολέων την αναγνώρισε και την κατέδωσε στις γερμανικές αρχές, που τη συνέλαβαν κατά την προσπάθειά της να επεκτείνει τη φωτιά και σε άλλα οικήματα του χωριού.

Ανακρίθηκε και βασανίσθηκε απάνθρωπα καθόλη τη διάρκεια της νύχτας, αλλά αρνήθηκε να δώσει οποιαδήποτε πληροφορία. Το επόμενο πρωί οδηγήθηκε στην κεντρική πλατεία του χωριού, με μια πινακίδα κρεμασμένη από το λαιμό της με την ένδειξη “Εμπρηστής χωριών” και στη συνέχεια την απαγχόνισαν. Οι τελευταίες της στιγμές, κατά τις οποίες εμφανίζεται αγέρωχη αλλά και ταλαιπωρημένη από τα βασανιστήρια στα οποία είχε υποβληθεί, καταγράφηκαν από κινηματογραφικό φιλμ με σκοπό την προβολή τους για παραδειγματισμό των χωρικών.

Οι τελευταίες της λέξεις προς τους ρώσους κατοίκους που παρακολουθούσαν την εκτέλεσή της ήταν: “Σύντροφοι! Γιατί είστε τόσο λυπημένοι; Δε φοβάμαι να πεθάνω! Είμαι ευτυχισμένη που πεθαίνω για το λαό μας!” Και προς τους δήμιούς της: “Θα με κρεμάσετε τώρα, αλλά δεν είμαι μόνη. Είμαστε διακόσια εκατομμύρια άνθρωποι. Δε μπορείτε να μας κρεμάσετε όλους”. Οι γερμανοί άφησαν κρεμασμένο το σώμα της Ζόγια για αρκετές εβδομάδες. Τελικά, το πτώμα της θάφτηκε ακριβώς πριν ο Κόκκινος Στρατός ανακαταλάβει την περιοχή, τον Ιανουάριο του 1942. Ο ντόπιος συνεργάτης που την κατέδωσε για ένα μπουκάλι βότκα εκτελέστηκε από τους απελευθερωτές.