ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας – Πειραματική Σκηνή / Δημητρίου Βικέλα: “Ανάμνησις και ο παπα – Νάρκισσος” | Τελευταίες παραστάσεις

Faretra.info

15/04/2022, 22:38

——–

ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΒΕΡΟΙΑΣ – ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ 2021 – 2022 – ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

Δημητρίου Βικέλα Ανάμνησις και ο παπα – Νάρκισσος

σκηνοθεσία Κωνσταντίνος Ντομουχτσής, Βασίλειος Γαλουτζής

Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας παρουσιάζει τις τρεις τελευταίες παραστάσεις της σκηνικής απόδοσης των διηγημάτων του Δημητρίου Βικέλα Ανάμνησις και ο παπα – Νάρκισσος στη Σκηνή Χώρου Τεχνών Βέροιας.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

Παρασκευή 15 Απριλίου, ώρα 9μ.μ.

Σάββατο 16 Απριλίου, ώρα 9μ.μ.

Κυριακή 17 Απριλίου, ώρα 7μ.μ.

*Όλες οι παραστάσεις είναι αμιγείς (με πιστοποιητικό εμβολιασμού ή νόσησης).

Πειραματική Σκηνή

Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας εγκαινιάζει τη λειτουργία της Πειραματικής Σκηνής δίνοντας την ευκαιρία σε μαθητές του Σχολείου Σκηνοθεσίας και σε νέους καλλιτέχνες, να αναλάβουν τις πρώτες τους επαγγελματικές απόπειρες στο θέατρο.

Στόχος της Πειραματικής Σκηνής είναι να αναδείξει νέους δημιουργούς και να επικοινωνήσει με το κοινό την ερευνά τους πάνω στην τέχνη του θεάτρου. Η αναζήτηση των νέων μορφών έκφρασης και η σκηνική απόδοση των θεατρικών κειμένων είναι ο κεντρικός άξονας της λειτουργίας της. Υποχρέωση των ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. είναι να ανοίγουν τις πόρτες στους νέους δημιουργούς προσφέροντάς τους τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία επαγγελματικών παραστάσεων.

Η Πειραματική Σκηνή οφείλει να προσφέρει στους δημιουργούς και στους θεατές της το ταξίδι της διαδρομής και όχι την αγωνία του αποτελέσματος.

Το έργο

Ενδημία, επιδημία και πανδημία είναι όροι ομόρριζοι που υπήρχαν στο λεξιλόγιο των αρχαίων Ελλήνων, αποδίδοντας έναν αόρατο εχθρό, που απειλούσε με εξάπλωση έναν συγκεκριμένο δήμο (εν-δημία), το σύνολο του δήμου με τη μορφή ανεξέλεγκτου εισβολέα (επί-δημία) ή και το σύνολο των όμορων, και μη, δήμων (παν-δημία). Έναν αόρατο εχθρό που έσπερνε το φόβο. Τον ίδιο φόβο που βιώνουμε και σήμερα…

Στο διήγημα “Ανάμνησις” κυριαρχεί ο φόβος του θανάτου μιας νεαρής γυναικείας παρουσίας που επισκίασε την ψυχή του συνταξιδιώτη της, του Δημήτριου Βικέλα. Ο καιρός, οι συνθήκες, οι άνθρωποι κοντά της, παραδομένοι στην ασθένεια οδηγούν τη νέα μακριά από αυτά που θα θελε να δει και να ζήσει. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ακολουθούμε τη πορεία της νέας προς το τελικό και τραγικό προορισμό της καθώς και την έντονη σύνδεση και αγωνία του Βικέλα με αυτήν. «Τι κοινόν μεταξύ εκείνης και εμού;» αναρωτιέται ο Βικέλας… γιατί μετά από τόσα χρόνια αυτή η ανάμνηση παίρνει ζωή ανάμεσα στα διηγήματα του; τι κάνει αυτή την ανάμνηση τόσο δυνατή σήμερα;

Στο διήγημα «Ο παπα-Νάρκισσος» επίσης κυριαρχεί ο φόβος του θανάτου. Ένας ασθενής λεπρός που μένει μόνος, εξόριστος, σε ένα ερημητήριο, μακριά από την κοινωνία, έχοντας την φροντίδα ενός και μόνο γέροντα φιλάνθρωπου και όλους εκείνους τους ανθρώπινους φόβους, του νεαρού ιερέα, του παπα- Νάρκισσου, που για πρώτη φορά θα βρεθεί δίπλα σε λεπρό, για πρώτη φορά θα βρεθεί δίπλα σε άνθρωπο που ψυχορραγεί, προκειμένου να τον μεταλάβει πριν το θάνατό του.

Σε πόσα πολλά σημεία μπορεί να ταυτιστεί ο θεατής με τον προβληματισμό του συγγραφέα. Η συγκυρία ότι ανεβαίνει σε μια εποχή πανδημίας, βάζει απευθείας τον θεατή στην ατμόσφαιρα της γενικευμένης ασθένειας, του ομαδικού φόβου, της απειλής και του προβληματισμού. Ο Δημήτριος Βικέλας υπερασπίζεται την φιλανθρωπία και την αγάπη έναντι στην απομόνωση και την αποστροφή στην ασθένεια σε μία αλεξίθυμη κοινωνία.

Η παράσταση

Η σκηνική απόδοση των διηγημάτων του Δημητρίου Βικέλα “Ανάμνησις” και “Ο παπα – Νάρκισσος” ανατέθηκε σε δύο νέους σκηνοθέτες ως η πρώτη τους επαγγελματική σκηνοθεσία. Οι δύο σκηνοθέτες βιώνοντας το φόβο στην πραγματικότητα μιας Ελλάδας που αλλάζει μετά την οικονομική κρίση, βιώνοντας την επίδραση σε αυτήν της πανδημίας covid – 19 και του πολέμου πρόσφατα, αναλαμβάνουν να σκηνοθετήσουν τα διηγήματα ενός μεγάλου συγγραφέα, που ο πατέρας του κατάγεται από τη Βέροια και κατά δήλωσή του αυτήν νιώθει πατρίδα του, καθώς εκεί συγκεντρώνονται όλες οι οικογενειακές του παραδόσεις. Τα διηγήματά του αναφέρονται στην νεοελληνική πραγματικότητα και στους χαρακτήρες των νεοελλήνων μιας Ελλάδας που αλλάζει αντίστοιχα. Όπως ο συγγραφέας μέσα από τα ταξίδια του γνωρίζει τον κόσμο και αυτό γίνεται η πνευματική του περιουσία, έτσι και η παράσταση μέσα από ένα ταξίδι μέσα από τους ανάγλυφους χαρακτήρες του συγγραφέα θέλει να γίνει συναισθηματική περιουσία των θεατών.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Ντομουχτσής, Βασίλειος Γαλουτζής

Σκηνικά – Κοστούμια: Δημήτρης Γεωργόπουλος

Κινησιολογία: Αφροδίτη Γεωργιάδου

Φωτισμοί: Αντώνης Στεφανόπουλος

Φωτογραφίες: Τάσος Θώμογλου

Promo video – μοντάζ: Παύλος Τσανακτσίδης

Επιμέλεια μουσικής – βοηθός σκηνοθέτη: Τρύφων Λάζος

Επικοινωνία: Κατερίνα Γρηγοριάδου

Ηχολήπτης: Αλέξανδρος Καροτσέρης

Ηλεκτρολόγος – φωτιστής: Γιώργος Βέγκος

Ηθοποιοί: Λάζαρος Γιαννακόπουλος, Μαρία Καραγκιοζίδου, Φανή Κονδάρα, Σταυρούλα Κουλούρη, Μαρία Νεφέλη Παρασκευοπούλου