“Για του σόου τ’ Ρουβά δώσαμι τόσα ιβρώ; Κο, θα … γκουρλουθώ!” / γράφει η γκουστιρίτσα

“Για του σόου τ’ Ρουβά δώσαμι τόσα λιφτά; Κο, θα … γκουρλουθώ!”

«-Πώς του λιεν’, πώς του λιένι, κο, του βνο;
-Λυκαβητοό! Λυκαβητοό!!
Να σι πω, κο, του θκο μ’ του μυστικό ..
Αχ! Τι πουσοό! Αχ! Τι πουσοό!!!»

Αυτό κι αν είνι ριβιγιόν
αυτό κι αν είνι Προυτουχρουνιάτικ’ φιέστα
Δήμαρχ Μπακουγιάννη μ’, τ’ άλλα
βράστα, κο, κι χέστα!

Α, ρε Μπακουγιάνν’
τόσις χιλιάδις ιβρά
πουτές κανείς δεν έφαγιν
σι μόλις δικαϊφτά λιπτά!

Κι μπουρδουκλώνουμι κι ιγώ
μιτρώ, ξαναμιτρώ
κι ου Δήμαρχους μουνάχους τ’
απάν’ στου Λυκαβηττό.

Κι ου Λυκαβηττός μιταμουρφώθκι
πάραφτα σι Λας – Βέγκας
Δήμαρχι να του χαίρισι
του φιάσκου της πατέντας σ’.

Ι Σάκης Ρουβάς τραγούδσι
μουνάχους μι τα ΜΑΤ
κανιένας ντιπ δεν τουν είδιν
μήτι,κο, η μαμά τ’!

Μα, η Δήμαρχους καμάρουνι
σα γύφτικου σκιπάρν’
στου θράσους, Δήμαρχε μου
κανιένας δε σι φτάν’.

Καλιέ, τι πρόκλησ είν’ αυτή
κι ιπίδειξ αλλαζουνείας!
Δεν ήξιβρις, βρε, τι θα φέρ’
του ’22 ου καζαμίας;

Πού ζεις, ρε εσύ; Που βρίσκισι
κι του σπουδαίου παριστάνς;
Μι τούτην τν ακρίβεια
φιέστα σι χρειάζταν να κάμς;

Την ώρα που ου κόσμους
βουργιάσκι*  μεσ’ του σπίτ’
τν ώρα π’ διασκιδάζ’
μέσα απ’ του τουΐτ;

Ισύ, για να ξουδέψ’ λιφτά
μιγάλου είχις πόθου
κι 215 χιλ. πέταξις
απ’ του Λυκαβηττού του Λόφου!

Καλά, ρε, τσίπα δεν έχς απάνου σ’
δεν έχς αντρουπή;
Ιτούτ’ η Προυτουχρουνιά
στου λιμό θα μι σταθεί.

Θα μι γκουρλώις στο λιέου
κι άκσι του καλά
η μήπους η αλλαζουνεία
σι βούλουσιν τ’ αυτιά;

Βρε, τν ώρα που τα νοικοκυριά
τα βαρούν οι ανατιμήσεις
τν ώρα που η χώρα βρίσκιτι
ιν μέσου τέτοιας κρίσης!

Τν ώρα που τόνα μαύρου ρικόρ
διαδέχιτι του άλλου
τν ώρα που ου πουλίτς λιέει
«Άι κι σήμιρα πώς θα τ’ βγάλου;»

Όταν ρε πιθαίνουν
100 άνθρουπ’ κάθι μέρα
όταν ρε άνθρουπ’ ψυχουρραγούν
που του ΕΣΥ τνάχκι στουν αέρα!

Όταν ου πουλίτς πληρών’ τα πάντα
μάσκις, PCR
ισύ ρε, γιατί φέρισι
σαν άπουνου μουσχάρ;

Η αισιουδουξία δεν ιμπνέιτι
μι σόου φαντασμαγουρικά
ούτι ου πουλίτς  συγκινείτι
μι τέτοια σκηνικά.

Αλλά ντιπ δεν απουρώ
πού να του βρεις του ήθους;
Η έντιμ’ η ιργατιά
για σένα είνι μύθους.

Σ’ έμαθα. Τι μι πέρασις
πως είμι κάνας βλάκας;
«Ντρέπουμι κι αλπούμι»
πώς είπι κι ου Αγγιλάκας!

Μ’ αγάπ’ κι ικτίμησ’…
Καλιέ μου, πού να τ’ βρω;
Αυτόν τουν συντουμιάζου*
μ’ τουν Προυθυπουργό!

η γκουστιρίτσα

……………

βουργιάσκι*:  κλείστηκε

συντουμιάζου*: παρομοιάζω