Αυτός ο Κορωνοϊός των “Σκουπιδιών” παντού και στο Γιαννακοχώρι! / του Ηλία Τσέχου
Ηλίας Τσέχος
Παραμονές γιορτών! Μια φορά την εβδομάδα, Τετάρτη, ταχυδρόμος και θυρίδες στην πλατεία! Απέναντι η Εκκλησία της
Κοινότητας Γιαννακοχωρίου, Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης, από το 1963. Ανατολικά της εκκλησίας, συνεχόμενη μικρή έκταση, αράζει και το ανοιχτό θέατρο, κόσμημα, ανεγερθέν επί Δημητρίου Βλάχου Δημάρχου, 1999 -ίσως- με κινηματογραφικές προβολές, εορτές και κάποιες ποιοτικές εκδηλώσεις, ενθυμούμεθα το τραγούδισμα της Μαρίζας Κωχ, την κιθάρα και την φωνή, του εκλεκτού Τάσου Γκρους, τις απαγγελίες των ποιητών, στα εγκαίνια ης Βιβλιοθήκης Γιαννακοχωρίου, 2010 και επί προεδρίας Κώστα Παπαδόπουλου, αν ενθυμούμεθα!
Λάμπει ο ήλιος, τσιμπολογά το ψύχος, αναμένω την ταχυδρόμησα Τασούλα, βολτάρω να ζεσταθούν τα πόδια, περνώ να δω το θέατρο, και… , τα εμπρός του πεντακάθαρα, τα οπίσθιά του μες στο μαύρο χάλι, τη βρωμούλα! Τόσες φορές συνέβη, άλλες τόσες καθαρίσαμε, κάθε επίσκεψη τα ίδια, σταμάτησα να φέρνω φίλους, φίλες ή τους τις προετοιμάζω…
Έτσι έχει Γιαννακοχώρι, αυτά ζούμε Δήμε Νάουσας!!! Δεν αγαπούμε κορω(ο)νοϊούς και σκουπίδια, πνιγόμαστε στα “νερά” τους και αναρωτιέμαι ποιοι είναι οι γονείς των παιδιών, των εφήβων, έχουν βρει τάχα το κόλπο τους, οι μεν τα ρίχνουν στους δε, αναρωτιέμαι για τους διδασκάλους τους, τους νονούς τους, τους πνευματικούς τους, τους προπονητές τους…
Αυτές είναι οι ευχές μου και να μη με συγχωρέσετε, όπως δεν σας συγχωρώ κι εγώ, όσο κι αν σας νοιάζομαι και είμαι παρέα σας!
