“Σκοπιά στα σύνορα της απανθρωπιάς” γράφει ο Γιώργος Τσιάρας
Μία μπόχα πλανιέται ξανά πάνω από την Ευρώπη· η μπόχα του ξενοφοβικού εθνικισμού και των δίδυμων αδελφών του, του μιλιταρισμού και του φασισμού. Και η δυσωδία αυτή, που μάλιστα πλασάρεται ως το απαύγασμα του ευρωπαϊκού και χριστιανικού, αλίμονο, «πολιτισμού» μας, αυτή τη φορά κατεβαίνει από το Βορρά – από την Πολωνία και τα σύνορά της με τη Λευκορωσία, όπου χιλιάδες πρόσφυγες από τη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν αργοπεθαίνουν παγιδευμένοι εδώ και αρκετές εβδομάδες: αθώοι άνθρωποι που γλίτωσαν από τους πολυετείς πολέμους και τις κακουχίες για να καταντήσουν αναλώσιμα πιόνια σε ένα εξαιρετικά επικίνδυνο ψυχροπολεμικό παιχνίδι ισχύος.
Το πρώτο που πρέπει να πούμε εδώ είναι ότι πρόκειται για μια απολύτως τεχνητή κρίση, που γεννήθηκε μεν στα άρρωστα μυαλά των Πολωνών ακροδεξιών, αλλά ανδρώθηκε και γιγαντώνεται με την πλήρη υποστήριξη της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ: οι δήθεν «εισβολείς», που και καλά απειλούν την ασφάλεια και τη δημοκρατία της Ευρώπης στο πλαίσιο ενός… «υβριδικού πολέμου» που εξαπέλυσαν οι καταχθόνιοι Πούτιν και Λουκασένκο κατά της Ε.Ε. (!), δεν είναι στην πραγματικότητα παρά μερικές χιλιάδες άοπλοι, παγωμένοι, πεινασμένοι και απελπισμένοι άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και εκατοντάδες γυναικόπαιδα, «καρφωμένοι» σε ένα αγκαθωτό συρματόπλεγμα. Καμιά σχέση με το προσφυγικό τσουνάμι του 2015, όταν ένα εκατομμύριο Σύροι στην πλειονότητά τους πρόσφυγες κατέκλυσαν την Ελλάδα και την Ευρώπη: συγκριτικά, εδώ μιλάμε για έναν μικρό κυματισμό.
Ακόμη και τα λιγοστά «επεισόδια» που αναφέρθηκαν κοντά στο τείχος έγιναν με… υπερσύγχρονα όπλα όπως πέτρες, κλαδιά και κούτσουρα, από εξασθενημένους ανθρώπους που έρχονται αντιμέτωποι με είκοσι χιλιάδες πάνοπλους Πολωνούς στρατιώτες και χιλιάδες ακόμη συνοροφύλακες και αστυνομικούς. Και ενώ λίγα χιλιόμετρα παραπίσω καραδοκούν για να επέμβουν οι περιβόητες τεθωρακισμένες ταξιαρχίες ταχείας αντίδρασης του ΝΑΤΟ, καθώς τόσο η καραδεξιά κυβέρνηση Μοραβιέτσκι της Βαρσοβίας όσο και οι ομοϊδεάτες τους στις Βαλτικές χώρες επικαλούνται ήδη το περίφημο Αρθρο 4 της Συμμαχίας, που απαιτεί από τα κράτη-μέλη να τις «προστατεύσουν» κηρύσσοντας τον πόλεμο στους «επιτιθέμενους»!
Ετσι κι αλλιώς στο συγκεκριμένο έγκλημα δεν υπάρχουν μάρτυρες: η Βαρσοβία αρνείται πεισματικά εδώ και μήνες την πρόσβαση στα σύνορά της όχι μόνο σε δημοσιογράφους, γιατρούς, ΜΚΟ και ακτιβιστές, αλλά ακόμη και στην αρμόδια υπηρεσία συνοροφυλακής της Ευρώπης, τη γνωστή μας Frontex. Πόσοι έχουν πεθάνει μέσα στα παγωμένα δάση από το κρύο, το ξύλο, ακόμη και τις σφαίρες των κρατικών και παρακρατικών «φρουρών της Ευρώπης»; Οχτώ, δέκα, είκοσι – ή μήπως διακόσιοι, όπως υποστηρίζει ο δήμαρχος μιας κοντινής στα σύνορα πόλης; Κανείς δεν θα μάθει ποτέ. Η άθλια και παράνομη πρακτική των push back, της ντε φάκτο άρνησης στον πρόσφυγα να καταθέσει αίτηση ασύλου, καταπατώντας κάθε έννοια ανθρωπισμού και διεθνούς δικαίου, όπως προκύπτει από τη Συνθήκη της Γενεύης για τους Πρόσφυγες, γίνεται πλέον επίσημη ευρωπαϊκή πολιτική, αφού η Ε.Ε. κάνει συστηματικά τα στραβά μάτια και δεν τιμωρεί τις χώρες που την εφαρμόζουν – μεταξύ των οποίων και τη δικιά μας, ώστε να δικαιωθεί ξανά και ο προσδιορισμός μας ως λίκνο του ευρωπαϊκού πολιτισμού…
.
Ας μην κοροϊδευόμαστε: στην πραγματικότητα, όλα αυτά δεν είναι παρά μια «μηχανή» για την ντε φάκτο κλιμάκωση του νέου «Ψυχρού Πολέμου 2.0» κατά της Ρωσίας, που συνίσταται στην απόσπαση των πρώην σφαιρών επιρροής της Μόσχας, τη διακοπή των οικονομικών και κυρίως ενεργειακών σχέσεων αλληλεξάρτησης με την Ευρώπη, ιδίως όσον αφορά τους αγωγούς φυσικού αερίου, και τέλος την ολοκλήρωση της στρατηγικής περικύκλωσης της «αρκούδας» από εχθρικές δυνάμεις. Το επόμενο βήμα θα είναι σχεδόν σίγουρα νέες κυρώσεις κατά της Λευκορωσίας, αλλά και μεγάλη αύξηση των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στη ρωσική «περίμετρο». Γι’ αυτό άλλωστε παρατηρούμε, όλως τυχαίως, να επικρατεί παρόμοιος πολεμικός πυρετός και μεγάλη συγκέντρωση δυνάμεων με βαρύ οπλισμό, τις τελευταίες εβδομάδες και στα σύνορα της Ουκρανίας με τη Λευκορωσία, παρά το γεγονός ότι εκεί δεν υφίσταται κανένα προσφυγικό κύμα. Μιας Ουκρανίας που, αν και είναι πλέον ντε φάκτο κομμένη στα τρία ως αποτέλεσμα των προηγούμενων δυτικών αντιρωσικών… πειραμάτων στην περιοχή, δεν δείχνει να κατανοεί ότι συνεχίζει να παίζει «ρώσικη ρουλέτα» για λογαριασμό δυνάμεων που δεν δίνουν ούτε σέντσι για το μέλλον του λαού της.
Εννοείται δε πως η αντιμεταναστευτική αυτή υστερία αυτή οδηγεί και στη σύσφιγξη των ήδη ισχυρών σχέσεων μεταξύ της «θεσμικής» Δεξιάς και της φασιστικής Ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη- ένα πολιτικό πάντρεμα που βλέπουμε εδώ και χρόνια να ξετυλίγεται μπροστά μας, αλλά πλέον αποκτά άλλη δυναμική, όπως άλλωστε συμβαίνει πάντα σε περιόδους οικονομικής κρίσης και κοινωνικής αναταραχής, όταν οι είλωτες αρχίζουν να αγανακτούν και οι πλουτοκρατικές ελίτ νιώθουν ανασφάλεια. Ετσι, για παράδειγμα, στην Πολωνία βλέπουμε τη ίδια «πρόθυμη» κυβέρνηση, που συμμετείχε με ενθουσιασμό στις μακρινές εκστρατείες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σε Ιράκ και Αφγανιστάν και έχυνε πρόσφατα κροκοδείλια δάκρυα για την κατάρρευση του ανύπαρκτου αφγανικού στρατού και τη νίκη των Ταλιμπάν, να αποκαλεί τώρα «εισβολείς» τους πρόσφυγες που έρχονται από τις εμπόλεμες αυτές ζώνες. Η ίδια κυβέρνηση επέτρεψε πριν από λίγες μέρες σε πολωνικές αλλά και ευρωπαϊκές ακροδεξιές οργανώσεις να πραγματοποιήσουν μια απαγορευμένη από τη δημοτική αρχή αλλά και τα δικαστήρια παρέλαση στο κέντρο της Βαρσοβίας, όπου εκτός από τις πολωνικές σημαίες ξεδιπλώθηκαν και πολλά φασιστικά και αντισημιτικά σύμβολα στο όνομα της πολωνικής «Ημέρας της Ανεξαρτησίας».
Ο Πούτιν, βέβαια, ως ηγέτης της Ρωσίας εδώ και 22 χρόνια, έχει τις δικές του ευθύνες για όλα αυτά – το μίσος των Πολωνών αλλά και των κατοίκων της Βαλτικής για τη Ρωσία δεν είναι κάτι που προέκυψε σήμερα, έχει βαθιές ιστορικές ρίζες. Αλλά ο «τσάρος» δεν έχει κανένα συμφέρον να στήσει νέο μέτωπο με τους Πολωνούς, τη στιγμή που τα έχει βρει με το… αφεντικό της Ευρώπης, τη Μέρκελ, στο πιο δύσκολο στρατηγικό κομμάτι, αυτό των αγωγών (βλέπε Nord-Stream 2) και της ενέργειας. Ομως, όπως είναι φυσικό, δεν πρόκειται να καθίσει με σταυρωμένα χέρια απέναντι στην περικύκλωσή του και ήδη «απαντά» στις προκλήσεις κάνοντας τα δικά του έκτακτα πολεμικά γυμνάσια μαζί με τον στρατό του Λευκορώσου δικτάτορα – «προτεζέ» του και στέλνοντας επιδεικτικά – εκτός από επίλεκτους αλεξιπτωτιστές -της ομάδας Spetsnaz- ένα ζευγάρι βαριά βομβαρδιστικά Τουπόλεφ Τu-22M3 σχεδιασμένα για πυρηνικό πόλεμο, να πετάξουν πάνω από τη Λευκορωσία, ώστε να μην μπαίνουν ιδέες στους πρόθυμους προβοκάτορες…
