“Αχ, Γκουστιρίτσα Κατηφένια, μι ινέπνιφσις κι μένα!” γράφει η Ειρήνη Δασκιωτάκη / Podcast
Αχ, Γκουστιρίτσα Κατηφένια, μι ινέπνιφσις κι μένα
Χόριβαν, τραγδούσαν
κι τουν κουρουνουϊό ρουτούσαν:
-Κουρουνουΐέ, κουρουνουΐέ είσι ίδώ;
-Βάζου τις ακίδις μου…
κι σας κυνηγώ.
Κι αν σας πιάσου,
θα χουθώ!
Έρχιτι κι ου χειμώνας
χουρίς στιέγη…
δα πιθάνου, δα χαθώ …
Γάμοι κάντι κι κηδείες
πάρτυ κι άλλις ιστουρίες.
Βαθιά ιγώ θα ιβγνουμουνώ
που θα κάνουμι φιλίις.
Είμι λάμια φουβιρή
κι όλου αλλάζου ιγώ μουρφή.
Μα ισύ μι αγαπάς
κι στα μάτια μι κοιτάς.
Όλα πέτα τα σιαπέρα.
Μάσκις… τώρα!
τι τσ’ φουράς;
Άι που ‘κεί ου Σατανάς!
Απ’ του ιμβόλιου μακρ(ι)ά
Όλν οι γιατροί που του προυτείν’
Είν’ διαβόλ’ που κρασουπίν’
Λιέν κι αυτοί κι λιέν κι λιέν
Άι που ‘κεί… να μου τη βγιαίν’!
Αφού αόρατους είμι
κι διε μι βλέπς
μι τα ματάκια σου τα δυό,
διεν υπάρχου…
Αουράτους ζω.
Δα σι κάνου ιγώ κακό;
Κάντι αυτό που ξέριτι καλά!
Μπείτι στις ουθόνις σας μπρουστά…
Τσάκα τσουκ μες στα φουμπιά,
παίξτι πάλι τουν «ζουρνά»
Κι τραγδήστι δυνατά:
«Έγινάμι όλ’ γιατροί
Φυσικοί, μηχανικοί!
Πήραμι απ’ του ιντιρνέτ
του αόρατου χαρτί
Κι έχουμι πουλλή ισχύ!
Λιέμε λιέμι, δεν ξιλιέμι
τα εμβόλια τα κιέμι!
Σκάστι, σκάστι! σας μιλάμι
κι μασκούλις δε φουράμι.
Κλείστι όλα τα σχουλειά,
δεν αλλάζουμι μυαλά.
Ιπανάσταση, πιδιάαα!
Τι κι αν πέθανε η γιαγιά;
Όλα είνι ζαβουλιά!
Απού κουρουνουΐό,
Κανιένας δεν πιθαίνει.
Ίνι ου ανάδρομους Ιρμής
που επιμιένει!»
Αχ Γκουστιρίτσα Κατηφένια,
μι ινέπνιφσις κι μένα!
καλή εβδομάδα με υγεία
Ει. Δα.
Μπορείτε να ακούσετε την ερμηνεία του κειμένου από την Ειρήνη Δασκιωτάκη