ΕΛΜΕ Ημαθίας / Απεργιακή συγκέντρωση: “Η πολιτεία νοιάζεται μόνο για τα νούμερα όχι για την παιδεία / Μας έχει πνίξει η αγανάκτηση”

Τα ποσοστά της μαζικής μας απεργίας κάτω από αυτές τις συνθήκες δείχνουν πως – όποια και να είναι η απόφαση του εφετείου – εμείς έχουμε κερδίσει.  Γιατί ξέρουμε ότι αγαπάμε το δημόσιο δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά και θα έχουμε πάντα ένα προβάδισμα απέναντι σε αυτούς που το θεωρούν ήττα ως σχολείο της επιχείρησης.

Στη σημερινή μεγαλειώδη συγκέντρωση των φορέων εκπαίδευσης Ημαθίας την κεντρική ομιλία έκανε η Πρόεδρος της ΕΛΜΕ Ημαθίας Χαρά Αξούριστου, η οποία και είπε:

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι.

Σήμερα 11/10/21 είναι μια ιστορική μέρα.

Και αυτό γιατί η υπουργός κατάφερε να ενώσει χιλιάδες εκπαιδευτικούς σε ολόκληρη τη χώρα τοποθετώντας τους απέναντί της. Ανθρώπου από διαφορετικούς χώρους, που δεν είχαν ασχοληθεί ποτέ ξανά με τα συνδικαλιστικά, εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας, μόνιμους και αναπληρωτές, διευθυντές και διευθύντριες, απλούς εκπαιδευτικούς της τάξης.

Και γιατί η Υπουργός μας εξανάγκασε να αφήσουμε τα μαθήματά μας και να βγούμε στους δρόμους για απεργία;

Γιατί αφού δεν κατόρθωσε να «συνετίσει» το 90% των εκπαιδευτικών που αρνήθηκαν την αξιολόγηση αποφάσισε να ακολουθήσει το μόνο δρόμο που αυτή γνωρίζει καλά, τη δικαστική οδό (τρία δικαστήρια μέσα σε έξι μέρες, αυτό θα πρέπει να είναι κάποιο ρεκόρ γκίνες!). Αποφάσισε να μας σύρει στα δικαστήρια γιατί δε γνωρίζει το δρόμο της πειθούς μέσα από το διάλογο και τις δημοκρατικές διαδικασίες, όπως κάθε ένας από εμάς που ασκεί το λειτούργημα της διδασκαλίας.

Και γιατί βγήκαμε στους δρόμους σήμερα σε μια κινητοποίηση τόσο μαζική που δεκαετίες έχει να δει τέτοια το εκπαιδευτικό κίνημα;

Γιατί μας έχει πνίξει Η ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ.

Αγανακτήσαμε και απεργούμε γιατί ο διάλογος με τους εκπαιδευτικούς ουδέποτε έγινε, ουδέποτε δε δέχτηκε το Υπουργείο να συζητήσει από κοντά, απαξιώνοντας έτσι έναν ολόκληρο κλάδο.

Αγανάκτηση για την τηλεκπαίδευση όλον τον χρόνο πέρσι, με πλατφόρμες που κάνενας δεν μπορούσε να εγγραφεί, webex που κανένας δεν μπορούσε να συνδεθεί και απαίτηση να έχεουν εκπαιδευτικοί και μαθητές το δικό τους εξοπλισμό, ώστε να μπορεί να καυχιέται το υπουργείο «για το πόσο καλά λειτούργησαν όλα». Μαθητές που συν΄δεονταν σε πυλωτές από τα κινητά τους, τάμπλετς που ποτέ δεν έφτασαν στα σχολεία, μάσκες- αλεξίπτωτα, παγουρίνο με ετικέτες χορηγών για την καταπολέμηση της πανδημίας και επιμόρφωση καθηγητών που έλαβε χώρα…ΑΦΟΥ ανοίξαν τα σχολεία!

Αγανακτούμε και απεργούμε για τους εκπαιδευτικούς, μόνιμους και αναπληρωτές που κράτησαν όρθιο το σχολείο σε κάθε γωνιά της χώρας και τώρα δέχονται αγωγές, απειλούνται με περικοπές μισθών, μη μονιμοποίηση ή μη διορισμό και μη εξέλιξη σε θέσεις που θα άξιζαν να πάρουν!

Ποιοι;

Οι εκπαιδευτικοί που όταν η κοινωνία φτωχοποιήθηκε έγιναν ένα με τις οικογένειες των μαθητών τους και με αλληλεγγύη έστησαν δίκτυα αλληλοβοήθειας…

Οι εκπαιδευτικοί που αγκάλιασαν τα προσφυγόπουλα και έγιναν τείχος προστασίας απέναντι στο ρατσισμό και την ξενοφοβία.

Οι εκπαιδευτικοί που με την πανδημία ήταν αυτοί που δεν άφησαν την επικοινωνία με τα παιδιά ,τους μαθητές τους να χαθεί. Επιμορφώθηκαν μόνοι τους , έφτιαξαν υλικό και το μοιράστηκαν μεταξύ τους, ξενύχτησαν για να έχουν πρόσβαση στις άθλιες πλατφόρμες του σχολικού δικτύου, διέθεσαν τον προσωπικό τους εξοπλισμό, για να λειτουργήσει η τηλεκπαίδευση…

ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΓΙΑΤΙ με τους νόμους 4692/20 και 4823/21 θέλουν να εκθεμελιώσουν το δημοκρατικό σχολείο της Μεταπολίτευσης, δηλαδή τις συνελεύσεις των ίσων στον σύλλογο διδασκόντων, την ακαδημαϊκή-παιδαγωγική ελευθερία, τα ισότιμα σχολεία, τα δωρεάν σχολεία χρηματοδοτούμενα από το κράτος κι όχι από χορηγούς και γονείς πελάτες, το σχολείο της γειτονιάς κι όχι τα σχολεία-τέρατα με κουπόνια, τις σταθερές εργασιακές σχέσεις με τα ανθρώπινα ωράρια και τη συναδελφικότητα αντί το σχολείο-επιχείρηση.

ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΓΙΑΤΙ

αντί για την αναγκαία ενίσχυση και θωράκιση του δωρεάν δημόσιου σχολείου:

• Σχεδόν ένα μήνα μετά το άνοιγμα των σχολείων, υπάρχουν χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών.

• Τα παιδιά μας στοιβάζονται σε ακατάλληλα κοντέινερ ή σε κτίρια δεκαετιών και αντί να αραιώσουν τα τμήματα ο ΓΓ του Υπουργείου δίνει εντολή για συγχώνευση τμημάτων ώστε να γίνουν 28 και 29 μαθητών εν μέσω πανδημίας!

Οι μαθητές μας, σε πολλές περιπτώσεις, αλλάζουν εκπαιδευτικό/-κούς κάθε χρόνο ή πολλές φορές και μέσα στο χρόνο, εξαιτίας της επιλογής όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων να μη διορίζουν όλο το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό, προϋπόθεση για την παιδαγωγική σχέση και συνέχεια.

ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΓΙΑΤΙ

Οι νόμοι αυτοί αφορούν την κατηγοριοποίηση των σχολείων που θα φοιτούν τα παιδιά μας.

Αφορά το ποιος θα πληρώσει τους λογαριασμούς του σχολείου με το να βρει χορηγούς … Με τον νέο νόμο τα σχολεία θα βαθμολογούνται και θα ανταγωνίζονται το ένα το άλλο!

Θέλουν σχολεία πολλών ταχυτήτων, τα οποία θα χωρίζονται σε «καλά» και «κακά», με κριτήριο το κατά πόσο θα μπορούν από μόνα τους, «αυτόνομα» να καλύπτουν τις ανάγκες τους.

Όμως  όλα αυτά αφορούν και τους ίδιους τους μαθητές, τα παιδιά σας, αγαπητοί μας γονείς!

Κάθε μαθητής θα έχει το προσωπικό του «πορτοφόλιο» που θα τον ακολουθεί σε όλη του τη διαδρομή στην εκπαίδευση, φέροντας όλες τις πληροφορίες για τις μαθησιακές του επιδόσεις,αλλά και τη συμπεριφορά του .

Αυτό θα γίνεται με ένα σκληρό σύστημα εξετάσεων, με πανελλαδικές εξετάσεις στην ΣΤ’ Δημοτικού στη γλώσσα και τα μαθηματικά, με τράπεζα θεμάτων! Το ίδιο θα επαναληφθεί στη Γ’ Γυμνασίου και έπειτα σε όλες τις τάξεις του Λυκείου!

Στόχο έχουν να πείσουν τα παιδιά σας να αφήσουν τα όνειρα μιας  πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής φέτος πέταξε 40.000 μαθητές/τριες έξω από τα Πανεπιστήμια, καθώς όπως αποδείχτηκε, με 10 και 15 βαθμό δεν μπορείς να σπουδάσεις στο δημόσιο πανεπιστήμιο, αλλά με 10 και 15 χιλιάδες ευρώ μπορείς στα  ιδιωτικά κολέγια.!… Αυτή η σφαγή στα ΑΕΙ γίνεται πρώτη φορά εδώ και πάνω από 50 χρόνια.

Ένα ποσοστό, όσο γίνεται πιο μεγάλο, να εγκαταλείψει την ιδέα των σπουδών και να οδηγηθεί πολύ νωρίς στην εργασία και τις τεχνικές μεταγυμνασιακές σχολές, όπου οι 14-15χρονοι αποτελούν ένα φθηνό εργατικό δυναμικό για τις επιχειρήσεις!

Αγανακτούμε και απεργούμε και για το το κλίμα υποτέλειας που επιχειρείται να επιβληθεί, μέσω του διευθυντή-μάνατζερ όλου του διδακτικού προσωπικού και των σχέσεων ανθρωποφαγίας που εισάγονται μες το σχολείο με τους πολλαπλούς ρόλους με αντίτιμο μια καλή κουβέντα στην ατομική αξιολόγηση .

Και μάλιστα η κυβέρνηση ζητά τα πάντα, χωρίς να προσφέρει ούτε καν τα βασικά!

• Χιλιάδες παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες και ανάγκες βρίσκονται αστήριχτα από ειδικό παιδαγωγικό και βοηθητικό προσωπικό, ενισχυτική διδασκαλία, παράλληλη στήριξη και καλούνται πάλι οι γονείς να βάλουν το χέρι στην τσέπη.

ΑΓΑΝΑΚΤΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ ΔΕΝ ΑΝΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΠΟΥ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΟΥΜΕΡΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ.

Τι Ζητούμε; Αυτό που φωνάζουμε χρόνια τώρα, αλλά το Υπουργείο και η Κυβέρνηση κωφεύει :

τη βελτίωση των σχολικών υποδομών, την αύξηση της χρηματοδότησης των σχολικών μονάδων ,το διορισμό όσων ακριβώς εκπαιδευτικών απαιτούνται για την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου, καλύτερα σχολικά βιβλία, τη δημιουργία και οργάνωση εργαστηρίων υπολογιστών ή φυσικών επιστημών ή βιβλιοθηκών , τη δωρεάν σοβαρή επιμόρφωση των ίδιων των εκπαιδευτικών, τμήματα των δεκαπέντε μαθητών, υγειονομικό προσωπικό για τη διενέργεια τεστ, επαρκές μόνιμο προσωπικό καθαρισμού στα σχολεία…

Αγαπητοί γονείς,

Η κυβέρνηση και το Υ.ΠΑΙ.Θ. προωθούν μια βαθιά αντιεκπαιδευτική πολιτική, που αλλάζει συνολικά τη δομή και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ο αγώνας των εκπαιδευτικών τους δημιουργεί σοβαρές δυσκολίες, γι’ αυτό επιλέγουν τον δρόμο του αυταρχισμού, της καταστολής και της συκοφαντίας.

Δε μας φοβίζουν όμως.

Μένουμε όρθιοι και αγωνιζόμαστε. Αυτό το οφείλουμε στους μαθητές μας και στις μελλοντικές γενιές στις οποίες θέλουμε να τους παραδώσουμε ένα ισχυρό δημόσιο δωρεάν σχολείο.

Οι εκπαιδευτικοί και οι σύλλογοι διδασκόντων;

* Καθημερινά οργανώνουν, σχεδιάζουν, αποτιμούν και αναπροσαρμόζουν το μάθημά τους!

– Καθημερινά εξετάζουν κριτικά και αυτοκριτικά τη δουλειά τους, με πενιχρά μέσα και χωρίς καμία επιμόρφωση (μιας και τέτοια έχει να γίνει 12 χρόνια), προσπαθούν να δώσουν ό,τι καλύτερα στους μαθητές τους!

Βιώνουν μαζί σας κοινά άγχη και αγωνίες για την πρόοδο των παιδιών.

Γι’ αυτό δίνουμε, ως εκπαιδευτικοί, δυναμικό αγώνα αυτές τις μέρες με απεργίες και κινητοποιήσεις και υπάρχει η ανάγκη να βρεθούμε και πάλι μαζί.

Σε κοινό αγώνα!

Στους συναδέλφους και τις συναδέλφισσές μου θέλω να απευθύνω, τέλος, ένα μήνυμα : σήμερα γράψαμε ιστορία.

Τα ποσοστά της μαζικής μας απεργίας κάτω από αυτές τις συνθήκες δείχνουν πως – όποια και να είναι η απόφαση του εφετείου – εμείς έχουμε κερδίσει.  Γιατί ξέρουμε ότι αγαπάμε το δημόσιο δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά και θα έχουμε πάντα ένα προβάδισμα απέναντι σε αυτούς που το θεωρούν ήττα ως σχολείο της επιχείρησης.

Γιατί ξέρουμε τι είμαστε ικανές και ικανοί να κάνουμε για να το κρατήσουμε όρθιο και ζωντανό.

Φωτογραφίες: faretra.info

Σημείωση Φαρέτρας: Ρεπορτάζ με πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τη σημερινή απεργιακή συγκέντρωση-πορεία μπορείτε να δείτε ΕΔΩ