Μου αρέσει να περπατώ σε πέτρινα γεφύρια.Μου αρέσει να διαβαίνω. Το διάβα. Το πέρασμα. Και στο οικείο και στο άγνωστο. Μετάβαση. Κατώφλι. Ρίσκο. Διάσχιση της βεβαιότητας. Ναι. Χαρά του εγνωσμένου. Μα και γοητεία του νέου. Γεφύρια και σύνορα. Ρέματα και ποταμιές βαμμένες. Πεταλούδες σε ρεύματα αέρος. Πατρίδες και ξενιτιές. Ένα. Τα σύνορα του νου. Τα πιο δύσκολα. Τα σύνορα μέσα μας. Γεφύρια.Γεφύρια και μέσα μας. Περάσματα στο αδιανόητο. Εδώ σε θέλω κάβουρα. Να περπατάς στα κάρβουνα. Να χορεύεις. Αναστενάρης. Ο Κωσταντίνος ο μικρός. Ο μικροκωσταντίνος. Η Αρετή στα ξένα. Κι η χτισμένη. Του πρωτομάστορα η γυναίκα. Η μια έχτισε το Δούναβη. Η άλλη τον Εφράτη. Η τρίτη η μικρότερη της Άρτας το γεφύρι. Τράβα καλέ μ’ τον άλυσσο. Τράβα την αλυσίδα. Εδώ που ήρθες ξένε μου κοράσια δεν διαβαίνουν. Γυναίκες μάγισσες. Όντας κινώ να έρθω μπόρες και βροχές. Όντας γυρίζω πίσω ήλιος και ξαστεριά. Και πού χαλίκια γυρισμού. Και πού ο Ρόβας να φανεί. Γειά σου Ρόβα μου.
Naparti di Maria Lai. Dupu muntili a sivdaì.
Mου αρέσουν τα γεφύρια. Μου αρέσουν κι οι ξενιτιές. Νόστος. Και καπνόν… Μου αρέσει η Οδύσσεια. Κι ο Όμηρος μου αρέσει.
Μου αρέσει να περπατώ σε πετρογέφυρα…
–
