———-
Ματώνουν ψυχές για κείνον τον αβάσταχτο ξεριζωμό.
Διωγμός και μαχαίρι, μοιρολόγια και κλάματα, σφαγή, θάνατος! Ζεριζωμός. Άνθρωποι που χάθηκαν, φαμίλιες που ρήμαξαν. Μνήμες, για τις μάνες που πόνεσαν, για κείνους που σφαγιάστηκαν, για όσους ξεριζώθηκαν.
Το 1919 οι Έλληνες του Πόντου, άμαχοι, γυναικόπαιδα εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, τα χωριά τους και πέθαναν από την πείνα, την δίψα, τα μαρτύρια και τις κακουχίες, επειδή οι Τούρκοι τους υποχρέωναν να περπατούν μερόνυχτα γυμνοί και ξυπόλυτοι πάνω στις χιονισμένες βουνοκορφές του Ταύρου.
Κρατούμε την ιστορία στην καρδιά. Δε σβήνει από τη μνήμη μας …Θυμόμαστε κείνου του Μάη το θλιβερό γεγονός της απώλειας των 353.000ψυχών και πλέον Ελλήνων του Πόντου από το 1915. Η ιστορία αποφεύγει τους συναισθηματισμούς, τις υπερβολές, τον μύθο. Όταν τα γεγονότα γίνονται μαρτυρίες, δεν παραμορφώνεται η αλήθεια. Αυτή οδηγεί στη διδαχή. Είναι λοιπόν πολλές φορές οι μαρτυρίες που αποκαλύπτουν ότι οι Νεότουρκοι τότε θέλοντας την «εκκαθάριση» των εδαφών τους βίαια φόνευσαν, εξανδραπόδισαν, εξευτέλισαν λαούς (Αρμένιοι, Ασσύριοι, Ελληνοπόντιοι κ.λ.π.).
Δεν υπάρχει ίχνος αμφιβολίας για τις διώξεις, λεηλασίες, θανάτους. Ίχνος αμφιβολίας για τα Αμελέ Ταμπουρού, για τους βιασμούς, τον καθ’ οδόν θάνατον, την ανείπωτη βιαιότητα. Αν σε κάτι εδώ χρειαζόμαστε τη Μνήμη, είναι απλά η αναζήτηση: ο άνθρωπος είναι «ζώον μνήμον». Αυτό που είναι σήμερα είναι αποτέλεσμα επεξεργασίας του Χρόνου και του Χώρου፞ των αισθημάτων, των δεσμών, των ιδεών, της καθημερινής συλλογικής και ατομικής ζωής. Αυτή η μίξη οφείλει να είναι ειρηνική, να αποδέχεται τη θλίψη και το πένθος και να προχωρά.
Το παράδοξο της ανθρώπινης φύσης κατά την οποία αφαιρεί άνθρωπος τη ζωή ανθρώπου, ίσως να υπερβαίνεται απ’ την αποδοχή της ύπαρξης του Άλλου. Είναι μια γενναία πράξη όπως θα είναι και η αποδοχή των γεγονότων της γενοκτονίας απ’ τους γειτόνους μας. Δεν υπάρχει λαός χωρίς ιστορία, δεν υπάρχει ιστορία χωρίς γεγονότα και δεν υπάρχουν γεγονότα χωρίς ανθρώπους. Η ιστορία δεν είναι ένα χαρτί, που κάποιος παίρνει μια γόμα και σβήνει τα γεγονότα. Είναι καταγεγραμμένη στη μνήμη του κάθε λαού, στις παραδόσεις του ακόμη και στην γλώσσα του.
Παραγράφοντας την ιστορία και προωθώντας τη λήθη κάποιων γεγονότων, παραγράφεις και τους ανθρώπους.
Εμείς, τιμούμε τη θυσία τους και θυμόμαστε όχι για να μνησικακούμε ή να εκδικηθούμε, αλλά για να έχουμε Ειρήνη, Ελευθερία, Ανεξαρτησία και γιατί δεν πρέπει να ξαναγίνει Γενοκτονία εναντίον κανενός λαού στην Ανθρωπότητα. Μια μαύρη σελίδα με χιλιάδες νεκρούς και εκτοπισμένους που όμως δεν έχει κανείς το δικαίωμα να ξεχάσει.
«Στον Πόντο αν βρεθείς
ποτέ μην λησμονήσεις.
Το νερό του είναι απ’ το αίμα σου
το χώμα απ’ το κορμί σου
και ο αέρας που φυσά
απ’ την αναπνοή σου»
Γ. Αγγελακόπουλος
