Η Φαρέτρα, συγκινημένη από το κείμενο που της στάλθηκε, εκφράζει τα συναισθήματα θαυμασμού για τη γυναίκα που έφυγε για πάντα, αφήνοντας πίσω της το χνάρι της στην καρδιά των μαθητών της, των συναδέλφων της και της οικογένειάς της.
Το κείμενο – αφιέρωμα του Δημήτρη Ντέλλα, εκείνου που τη συντρόφεψε στη δημιουργική πορεία της όλα αυτά τα χρόνια της κοινής τους ζωής, μια πορεία με οδηγό την προσφορά στην Παιδεία και στα παιδιά που την γεύονταν – ένα πρελούδιο στην αιωνιότητα – συγκλονιστικό στην απλότητά του, αναδίδει τη μουσική μιας βαθιάς αγάπης που δεν αγγίζει ο χρόνος και η απουσία.
Για μας, η μορφή της και η αγάπη εκείνου, που έκανε το μικρό πορτρέτο της, είναι πηγή βαθιάς εκτίμησης για κείνην και συμπαράστασης στο κενό που αφήνει η απουσία της στους δικούς της ανθρώπους…
far
Ένα πρελούδιο πριν την αιωνιότητα
Εν αρχή ην
κάλαμος μοναξιάς
Ακόμη θεοί
δεν είχαν έλθει
σε ύπαρξη.
Ύδατα
ζωής και θανάτου έσμιγαν.[1]
Γεννήθηκε στις 18 Σεπτέμβρη του 1964.
Το 1982 αποφοίτησε από το 1ο Λύκειο Αλεξάνδρειας.
Το 1986 αποφοίτησε από την Φιλοσοφική Σχόλη Ιωαννίνων (τμήμα Μέσων και Νεοελληνικών Σπουδών)
Υπηρέτησε τη δημόσια εκπαίδευση για 34 χρόνια – από το 1986 ως το 1990 ως αναπληρώτρια εκπαιδευτικός στο Γυμνάσιο Μαρίνας, στο Γυμνάσιο Καβασίλων κι έπειτα στο Τεχνικό-Επαγγελματικό Λύκειο Αλεξάνδρειας, και στη συνέχεια ως μόνιμη εκπαιδευτικός, αρχικά στο Γυμνάσιο της Μεγάλης Δοξιπάρας Ορεστιάδας και την επόμενη χρονιά στο Τεχνικό – Επαγγελματικό Λύκειο Αλεξάνδρειας.
Από το 1992 έως το 2021 υπηρέτησε στο 1ο Γενικό Λύκειο Αλεξάνδρειας
Στιγμές
-
Αγάπησε με πάθος τη νεοελληνική πεζογραφία και ποίηση, το θέατρο και τη ζωγραφική. Τον Δεκέμβρη του 2012 όταν «ξεναγούσε» μια ομάδα μαθητών στην έκθεση του Νικόλαου Γύζη στο Μουσείο Θεοχαράκη, ένα ζευγάρι συνταξιούχων εκπαιδευτικών που βρισκόταν εκεί ζήτησε την άδεια να την ακολουθήσει ώστε να ακούσει όσα θα έλεγε. Όταν τελείωσε, ζήτησαν την κάρτα της για να κανονίσουν να παρακολουθήσουν και άλλες «ξεναγήσεις» που θα έκανε. Η ξενάγησή της ήταν τόσο πλήρης που θεώρησαν πως είναι επαγγελματίας ξεναγός.
-
Σε συνεργασία με τη φιλόλογο Σοφία Παπαδοπούλου και τους μαθητές και τις μαθήτριες του 1ου Γενικού Λυκείου Αλεξάνδρειας επιμελήθηκε και εξέδωσε δεκάδες σχολικές εφημερίδες («Vis Verbi», «Η δύναμη του λόγου», «Ανατροπή», «Σκολο-ΠΑΙΣ» κ.ά.)
-
Ειδικότερα, τα έντυπα που εκδόθηκαν το 2001 και το 2008 απέσπασαν το 1ο Βραβείο Καλύτερης Εφημερίδας στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό που διοργάνωσε η Εφημερίδα «Τα Νέα», ενώ η έκδοση του 2004 απέσπασε το Βραβείο Καλύτερης Εμφάνισης στον ίδιο διαγωνισμό.
-
Κάθε σχολική εκδήλωση -γιορτή, θεατρική παράσταση ή εκδρομή- στη διοργάνωση της οποίας συμμετείχε, αποτελούσε μια ευχάριστη έκπληξη για τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς του σχολείου.
-
Την πενταετία 2002-2006 συνεργάστηκε με τη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και διοργάνωσε λογοτεχνικές εκδηλώσεις και παρουσιάσεις βιβλίων, με σημαντικότερους καλεσμένους την Άλκη Ζέη, τον Θανάση Βαλτινό και τον Χρήστο Τσολάκη.
-
Επιπλέον, σε συνεργασία με τις φιλολόγους Σοφία Παπαδοπούλου, Σοφία Γιάγκα και Γεωργία Καστανά, διοργάνωσε δύο μεγάλα αφιερώματα σε δύο μεγάλες της αγάπες,
τον Κωνσταντίνο Π. Καβάφη,
Ἰδανικὲς φωνὲς κι ἀγαπημένες
ἐκείνων ποῦ πέθαναν, ἢ ἐκείνων ποῦ εἶναι
γιὰ μᾶς χαμένοι σὰν τοὺς πεθαμένους.
Κάποτε μὲς στὰ ὄνειρά μας ὁμιλοῦνε·
κάποτε μὲς στὴν σκέψι τὲς ἀκούει τὸ μυαλό.
Καὶ μὲ τὸν ἦχο των γιὰ μιὰ στιγμὴ ἐπιστρέφουν
ἦχοι ἀπὸ τὴν πρώτη ποίηση τῆς ζωῆς μας –
σὰ μουσική, τὴν νύχτα, μακρυνή, ποῦ σβύνει.2
και τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.
-
Τον Μάιο του 2019 επιμελήθηκε μαζί με τη φιλόλογο Στέλλα Τσιαπανίτη μια βραδιά αφιερωμένη στην Ποίηση, την Άνοιξη και τον Έρωτα, στην οποία συμμετείχε ως ομιλήτρια η ποιήτρια και φιλόλογος Αρετή Γκανίδου.
-
Το 2020 ενώ είχε ήδη αρχίσει χημειοθεραπείες, επιμελήθηκε μαζί με τη φιλόλογο Σοφία Παπαδοπούλου το αφιέρωμα για τα 100 χρόνια από τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, το οποίο και βραβεύτηκε με το 1ο βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό.
«Έφυγε» στις 5 Μάρτη 2021 στις 22.47′.
Ἀνάμεσα στήν ἰδέα
Καὶ στὸ γεγονὸς
Ἀνάμεσα στὴν κίνηση
Καὶ στὴν πράξη
Ἡ Σκϊὰ πέφτει
Ὅτι Σοῦ ἐστὶν ἡ Βασιλεία
Ἀνάμεσα στὴ σύλληψη
Καὶ στὴ δημιουργία
Ἀνάμεσα στὴ συγκίνηση
Καὶ στὴν ἀνταπόκριση
Ἡ Σκϊὰ πέφτει
Εἷναι ἡ ζωὴ μακριὰ πολὺ
Ἀνάμεσα στὸν πόθο
Καὶ στὸ σπασμὸ
Ἀνάμεσα στὴ δύναμη
Καὶ στὴν ὕπαρξη
Ἀνάμεσα στὴν οὐσία
Καὶ στὴν κάθοδο
Ἡ Σκϊὰ πέφτει
Ὅτι Σοῦ ἐστὶν ἡ Βασιλεία
Ὅτι Σοῦ ἐστὶν
Εἷναι ἡ ζωὴ
Ὅτι Σοῦ ἐστὶν ἡ
Ἔτσι τελειώνει ὁ κόσμος
Ἔτσι τελειώνει ὁ κόσμος
Ἔτσι τελειώνει ὁ κόσμος
Ὄχι μ᾽ ἕνα βρόντο μὰ μ᾽ ἕνα λυγμό.3
(…) λείπεις, δἐν εἷναι αὐτο πού λένε
σ᾽ ἀποζήτησα ἤ σέ θέλω, νιώθω τό δεξί μου χέρι
κομμένο ἤ νά μήν ἔχω πνεμόνια, κάπως ἔτσι,
κάποιος σά νά σφίγγει τήν καρδιά μου μέ τανάλια
ἐχθρικά, μνησίκακα, γεμάτος φθόνο γι᾽ αὐτά
πού πιά μοῦ ἀνήκουν ἀναφαἰρετα4
———————–
1«Σαλώμη», Μοναχός Νικόδημος, από την ποιητική συλλογή Ερωτικός Ασσύριος.
2 «Φωνές», Κ. Π. Καβάφης, Τα ποιήματα (1897-1918).
3 «Κούφιοι άνθρωποι», Τ. Σ. Έλιοτ, από το Έρημη χώρα, μετάφραση Γιώργος Σεφέρης.
4 «Σ’ ευχαριστώ», Ανδρέας Αγγελάκης, από την ποιητική ανθολογία Ερωτικό σώμα
Δημήτρης Ντέλλας
………………………………
