Το κρατάω καλά, κύριε Μολφέτα μου, το κρατάω καλά;
Από αναγνώστριά μας πήραμε το κείμενο που ακολουθεί:
Τον Ιανουάριο του 2020 αγοράσαμε εισιτήρια για να πάμε στην Αθήνα με το τραίνο. Έτυχε κάτι, ακυρώσαμε τα εισιτήρια, και πήραμε ένα κουπόνι ισχύος 12 μηνών. Από τους δώδεκα αυτούς μήνες, περίπου τους πέντε τα ταξίδια από νομό σε νομό απαγορεύονταν. Αφελώς σκεπτόμενοι θεωρήσαμε πως αυτονοήτως για ίσο αριθμό μηνών θα παρατεινόταν η ισχύς του κουπονιού με κάποια απλή διαδικασία (όπως παρατείνεται η ισχύς ετήσιων εισιτηρίων κλπ). Καθώς το 12μηνο τελειώνει σε δυο βδομάδες περίπου, τηλεφώνησα να μάθω τι πρέπει να γίνει και πληροφορήθηκα πως αυτό που για μένα είναι αυτονόητο, για τον ΟΣΕ (TrainOSE για την ακρίβεια) δεν είναι. Δεν προβλέπεται και δεν δίνεται παράταση. Άρα 12 μήνες = 7 μήνες, και αντίο εισιτήριο.
Κατά την προσπάθειά μου να βρω άκρη ανακάλυψα τα εξής: α) το 14511 (τηλεφωνικό κέντρο) στο οποίο τηλεφώνησα αρχικά, ενημερώνει με ηχογραφημένο μήνυμα που προηγείται της απάντησης του υπαλλήλου πως χρεώνομαι ακόμα και όση ώρα είμαι στην αναμονή!!! (η οποία όντως δεν ήταν μεγάλη, αλλά θα μπορούσε και να είναι), β) το 14511 με ενημερώνει επίσης πως η συνομιλία μας θα καταγραφεί (για λόγους ασφαλείας), αλλά ο υπάλληλος που απαντά δεν μου δίνει το ονοματεπώνυμό του όταν η γραμμή ανοίγει, γ) στο 2130121121 (γραμμή παραπόνων) η κυρία (επίσης ανώνυμη) μου λέει πως η trainose δεν ευθύνεται αφού ήταν η κυβέρνηση που απαγόρευσε τις μετακινήσεις και όχι η trainose, αλλά όταν εγώ της λέω πως εγώ έβγαλα εισιτήριο από τον σταθμό της Βέροιας και όχι από κάποια δημόσια υπηρεσία, οπότε αυτό δεν μου λέει κάτι, μου επαναλαμβάνει πως δεν προβλέπεται αυτό που ζητώ και να υποβάλω κάποιο παράπονο γραπτώς.
Τέλος, για το ότι όταν καλέσεις σταθερό τηλέφωνο σε σταθμό ΟΣΕ και απαντήσει κάποιος καλό είναι να παίξεις ένα τζόκερ γιατί θα πρόκειται για μεγάαααααλη τύχη, τι να πω; Συγκεκριμένα: πριν καταφύγω στο 14511 τηλεφώνησα πρώτα στον δικό μας σταθμό, πολλές φορές μέσα σε τρεις διαφορετικές μέρες, καμία τύχη, μετά σκέφτηκα πως η ερώτησή μου είναι γενική, άρα όποιος κι αν απαντούσε θα με πληροφορούσε πάνω σ’ αυτό που ήθελα να μάθω και ξεκίνησα από το Πλατύ που, ως κόμβος, θα είχε περισσότερο προσωπικό, περισσότερες ώρες. Ούτε εκεί είχα τύχη, όπως και στην Θεσσαλονίκη. Δεν απάντησε κανείς (έχω σημειώσει τις μέρες και ώρες που έγιναν τα τηλεφωνήματα). Ξανάγινα φοιτήτρια, τίποτα δεν άλλαξε από το 87 που πηγαινοερχόμουν με τραίνο…
Περαστικά μας
* (το εισιτήριο)
