Ειρήνη Δασκιωτάκη
Πολλές οι συζητήσεις και οι απόψεις υπέρ ή κατά του εμβολίου για τον covid-19… Φαίνεται και τώρα να αναβιώνει αυτός ο «εμφύλιος πόλεμος» που είχε αρχίσει μεταξύ των αρνητών του κορονοϊού και των υπολοίπων που βρίσκονταν συνήθως σε θέση άμυνας, αφού οι αρνητές αρκετές φορές ήταν ανεξήγητα επιθετικοί…
Αναρωτήθηκαν όλοι αυτοί πως κάνοντας εμβόλια εμείς ή τα παιδιά μας, προστατευθήκαμε από επικίνδυνες εκβάσεις της υγείας μας;
Θυμήθηκα και όλη αυτή τη φιλολογία και παραφιλολογία που σχετίστηκε πριν από μερικά χρόνια, όχι και πολλά, για το εμβόλιο της ιλαράς. Πόσοι άνθρωποι αρνήθηκαν να εμβολιάσουν τα παιδιά τους και νόσησαν χιλιάδες παιδιά σε όλο τον κόσμο, κάποια είχαν και σοβαρή κατάληξη.
Παραθέτω απόσπασμα σχετικού άρθρου της Πέννυ Μπουλούτζα στην Καθημερινή (20/10/2017):
«Όπως ανέφερε στην «Κ» ο επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, αναπληρωτής καθηγητής Παθολογίας-Λοιμώξεων στο ΕΚΠΑ Σωτήρης Τσιόδρας, σύμφωνα με την έρευνα, οι Έλληνες είναι στην πέμπτη θέση μεταξύ των λαών που εκφράζουν τις μεγαλύτερες επιφυλάξεις έναντι των εμβολίων. Στην Ελλάδα το ποσοστό πλήρους αμφισβήτησης της ασφάλειας των εμβολίων κατά την έρευνα έφτανε το 15%. «Και αυτό όταν περισσότεροι από δύο εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο σε όλον τον κόσμο από νοσήματα που θα μπορούσαν να προληφθούν με τα εμβόλια», τονίζει ο κ. Τσιόδρας.»
Υπάρχει και μερίδα γιατρών που εναντιώνεται γενικά στα εμβόλια.
Όλο αυτό μου θυμίζει ότι δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβάνεται… Σας παραθέτω μία προσωπική εμπειρία που είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Είναι ένα γεγονός που διαδραματίστηκε πριν πολλά χρόνια…
Όταν η μητέρα μου πληροφορήθηκε ότι στην Αλεξάνδρεια θα γίνει το εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας, παρακάλεσε τον παππού μου να ζέψει το άλογο στο κάρο για να μας μεταφέρει εκεί, εμένα την αδερφή μου, την θεία μου και τα δύο παιδιά της, για να εμβολιαστούμε.
Ο παππούς μου αρνήθηκε, επειδή είχε επηρεαστεί στο καφενείο όπου πήγαινε, από κάποιους άλλους που του δημιούργησαν έναν αρνητισμό και μία φοβία, που επαναλαμβάνεται σε όλες τις εποχές μπροστά στο καινούριο και πολύ περισσότερο όταν αυτό σχετίζεται με θέματα υγείας.
Τότε η μαμά μου πήρε το άλογο, το τακτοποίησε, το ετοίμασε, το έδεσε στο κάρο, μας ανέβασε επάνω και ξεκίνησε ….
Πρώτη φορά το τόλμησε αυτό.
Με τρόπο αξιοθαύμαστο έπιασε τα γκέμια, παρότι λιγάκι ανήσυχη για την αντίδραση του αλόγου και σε αυτό το μικρό ταξίδι, από το Νησί στην Αλεξάνδρεια, ανέλαβε την ευθύνη αυτής της πορείας. Περάσαμε από το σπίτι της θείας μου, ανέβηκε πάνω η θεία μου με τα δύο της παιδιά και φτάσαμε σώοι κι αβλαβείς στο χώρο όπου γίνονταν οι εμβολιασμοί.
Ευτυχώς πήγαν όλα καλά!
Δυστυχώς κάποια παιδιά οικογενειών που αρνήθηκαν να τα εμβολιάσουν, εμφάνισαν αναπηρίες μικρές ή μεγάλες…
Με στενοχωρούσε πολύ να βλέπω τον Θ., ένα όμορφο και πανέξυπνο αγόρι, να έρχεται στο σχολείο με πατερίτσες κι αργότερα με αναπηρικό αμαξίδιο …
Αυτό που απαιτείται αυτή τη στιγμή είναι ψυχραιμία, υπομονή και εμπιστοσύνη στους ανθρώπους που είναι ειδικοί για να δίνουν απαντήσεις σε αυτά τα θέματα… Σε αυτούς που θυσίασαν και τις χαρές ακόμη της νιότης στα βιβλία και στην πολυετή έρευνα… Εξάλλου το εμβόλιο δεν είναι υποχρεωτικό, δεν μας υποχρεώνει κανένας να κάνουμε το εμβόλιο. Αυτό που με προβληματίζει είναι τα πάρα πολλά σχόλια στο διαδίκτυο, αλλά και στα μέσα μαζικής επικοινωνίας από αυτούς που εναντιώνονται και επηρεάζουν μεγάλη μερίδα πολιτών…
Ο εμβολιασμός του πληθυσμού στην Ελλάδα έχει αρχίσει και θα πάρει μήνες να εμβολιαστούν όλοι όσοι επιθυμούν. Δεν μας αναγκάζει κανένας να το κάνουμε…
Μακάρι να έχουν οικονομική υποστήριξη οι επιστήμονες να ερευνούν και να κάνουν θαύματα.
Μακάρι να γίνουν και στην Ελλάδα ερευνητικά κέντρα για να μη φεύγουν και από τη χώρα οι νέοι που έχουν όνειρα πιο φιλόδοξα και ιδεαλιστικά.
Μακάρι να δίνονται χρήματα για αυτόν τον σκοπό και για το περιβάλλον που παίζει σημαντικότατο ρόλο στη ζωή μας κι όχι για οπλικά συστήματα που πάνε την ανθρωπότητα πίσω…
Καλή εβδομάδα με υγεία και καλή Πρωτοχρονιά!
Ει. Δα.
