Ο ποιητής Θανάσης Μαρκόπουλος σε πορτρέτο του από τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Βέροιας
«Το ποίημα είναι βίωμα παλιό, που επιμένει…»
Μ’ αυτόν το τίτλο η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Βέροιας έδωσε σήμερα με τη μορφή podcast, (ηχογραφημένης συνέντευξης στο ίντερνετ), ένα ακόμη από τα πορτρέτα της, που είναι αφιερωμένα σε αντιπροσωπευτικά πρόσωπα της πόλης.
Αυτήν τη φορά καλεσμένος της ο Θανάσης Μαρκόπουλος, ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της γενιάς του, με πολύχρονη παρουσία στην πνευματική ζωή της πόλης.
Ο φιλόλογος, ποιητής και κριτικός Θανάσης Μαρκόπουλος συνομιλεί με τον εκπαιδευτικό Κώστα Γκαλίτσιο σε μια εκπομπή που προκαλεί εξαιρετικό ενδιαφέρον όχι μόνο με το αντικείμενό της, την ποίηση, αλλά και με την αμεσότητα που τη χαρακτηρίζει, καθώς οι συνομιλητές συνδέονται με δυο πολύ δυνατούς κρίκους. Από τη μια τη γνώση και την αγάπη τους για την ποίηση κι από την άλλη τη σχέση καθηγητή-μαθητή, που ανθίζει χρόνια τώρα, για να φέρει τους καρπούς μιας τέτοιας γόνιμης για τους ακροατές συνάντησης.
Άλλωστε, έτσι, μ’ αυτήν τη σχέση ξεκίνησε και η κουβέντα ανάμεσά τους, με τον μαθητή, τον Κώστα Γκαλίτσιο, να καταθέτει όσα πήρε από το δάσκαλό του, καθώς εκείνος τον μύησε στο σχολείο στη μαγεία της ποίησης.
Γεννημένος ο Μαρκόπουλος στα Κρανίδια της Κοζάνης μπαίνει σε οικοτροφείο της πόλης, για να παρακολουθήσει τα μαθήματα του Γυμνασίου. Έντονα θρησκευτικό το κλίμα που κυριαρχεί εκεί. Εκεί, στη βιβλιοθήκη του οικοτροφείου, γίνεται και η πρώτη επαφή του με κλασικά βιβλία της εποχής, με τις εφημερίδες και με την ποίηση.
Στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο στα χρόνια της Δικτατορίας, στη Φιλοσοφική Σχολή, όπου τελειώνοντας το Κλασικό της Τμήμα, νιώθει πως θέλει να σπουδάσει και τη Νεοελληνική Λογοτεχνία και γράφεται στο Νεοελληνικό Τμήμα, το οποίο τελειώνει, αποκτώντας όχι μόνο το επιθυμητό γνωστικό επίπεδο αλλά και το πάθος για τη Λογοτεχνία και ειδικά για την ποίηση.
Διορισμένος το ’78 στην Ημαθία περνά από σειρά σχολείων, για να καταλήξει στην τελευταία διδακτική του 20ετία στο Πολυκλαδικό Λύκειο, αργότερα 5ο.
Σύμβουλος των Φιλολόγων για χρόνια, χαράζει μια διαφορετική πορεία πλεύσης, φέρνοντάς τους, πέρα από την καθημερινή διδακτική πράξη, σε επαφή με λογοτέχνες που παρουσιάζει, είτε στο σχολικό χώρο είτε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
Εκδηλώσεις με προσωπικότητες σαν τον Γλέζο, τον Χριστιανόπουλο, τον Κακριδή ή τον Γκανά, άφησαν εποχή.
Οι πρώτες ποιητικές συλλογές του εκδίδονται από το ’82 μέχρι το ’88. Τις χαρακτηρίζει ο καταγγελτικός λόγος και τις διαδέχονται άλλες σε άλλο ύφος και τόνο για να καταλήξει στις καλύτερες κατά γενική ομολογία, «Μικρές ανάσες» και «Χαμηλά ποτάμια»,( 2010, 2011) που διεκδίκησαν και το Κρατικό Βραβείο Ποίησης.
Ο Μαρκόπουλος όμως, όσο κι αν ξεχωρίζει στον τομέα της ποίησης, έχει μια ανάλογη θέση και στον τομέα της κριτικής.
Πολυγραφότατος, ανήσυχος, γράφοντας και τώρα και σχεδιάζοντας συγκέντρωση προϋπάρχοντος υλικού σε μελλοντική έκδοση, συζητάει με τον πρώην μαθητή του με άνεση και ειλικρίνεια σε μια απολαυστική επικοινωνία πάνω στην ποίηση και την αγάπη που τους δένει και τους δύο μαζί της.
Μια εκπομπή που αποδεικνύει για μια ακόμη φορά το επίπεδο της Βιβλιοθήκης μας και που πραγματικά αξίζει να την ακούσει κανείς.
………………………………………..
Παλιότερη συνέντευξη του Θανάση Μαρκόπουλου στη Φαρέτρα μπορείτε να τη διαβάσετε ΕΔΩ
Όσοι δεν άκουσαν την εκπομπή της Βιβλιοθήκης μπορούν να την ακούσουν.
